Δημοσιογραφια , δημοσιος λογος στα ορια της υπομονης μας.

Η αληθεια ειναι πως στα πραγματα δινω παντα ειναι δραματικο τονο φορτιζοντας ετσι καταστασεις στο μυαλο μου , οποτε οι περιγραφες μου δεν ειναι κατα κανονα αυτο που θα ελεγε κανεις αντικειμενικες ή καλυτερα αυτο που ονομαζεται political correct .

Αναρωτηθηκα λοιπον ποιο ειναι το νοημα να συμπεριφερεται καποιος ετσι ωστε να φιλτραρεται η εκφραση του ; Ποιος ο λογος να προσπαθει να εκφραζεται δημοσια οπως θα επρεπε να ειναι και οχι οπως αυθορμιτως αυτο παιρνει το δρομο του απο το μυαλο του προς την εκφραση. Δε περιοριζω τη σκεψη μου ως προς το γραψιμο , απλα αυτο εχω να αντιταξω εγω σε σχεση με οτι καθημερινα με υποβαλλει σε μια διχως τελος παραζαλη και επειδη κατ επεκταση ειναι μια δημοσια καταθεση , που εχει κατ ουσιαν τον ιδιο σκοπο με ολα αυτα που εδω σχολιαζω , να τα διαβασει ο κοσμος και να γουσταρει .

Ποιος ο λογος να δειχνεις σεβασμο σε καθε καφρο μαλακα, να δινεις αξια σε οτι επιμονα σε εκμεταλλευεται , απαξιωνοντας εκεινη τη στιγμη χιλιαδες ανθρωπους μα αρχες και ιδανικα που απλα δε διαπλεκονται και προχωρουν μοναχικα παρεα με το σταυρο τους ;

Ο λογος λοιπον στο παραπανω ερωτημα ειναι οι κοινωνικες νορμες και η θεση που θελουμε να εχουμε μεσα σε αυτο που ονομαζουμε κοινωνικο οικοδομημα . Χρησιμοποιω επιτηδες δυο φορες λεξεις που περιεχουν το συνθετικο κοινωνια επειδη η αποφαση μας να συμμετεχουμε σε ενα συνολο ειναι η απαρχη υποχωρησεων για τον χαρακτηρα μας , βεβαιως δεν ερωτηθηκαμε ποτε για αυτο , ο ανθρωπος πιθανως περιεχει στο dna του τη συνυπαρξη οποτε ειναι μια επιλογη που οταν παρθηκε απο τους προγονους μας οταν ηταν ακομα στα δεντρα .

Επειδη ομως το οτι κατεβηκαμε απο τα δεντρα δε μας κανει αυτοδικαια και πολιτισμενους , ας γινει ο καθενας φορεας της αληθειας του και οχι αλλο ενα φορμαρισμενο ανδρικελο .

αυτα τα λιγα .. πολυ θυμος ρε παιδι μου .. τι εχω παθει ?

Κατά βάθος όλα είναι θέμα χρόνου , τι θες να κάνεις , πόσο θα διαρκέσει αυτό που κάνεις τώρα , πόσο θα σου πάρει για να βρεθείς εκεί που θες , πόσο καιρό θα μείνεις σε φάση παύσης ;
Αυτή η συνεχής έκθεση σου στη δυναμική του χρόνου αλλάζει με τον πιο δραματικό τρόπο τη σχέση σου με τα πράγματα , τα ίδια τα πράγματα αλλά κυρίως εσένα με τον πιο απόλυτο και σταθερά απροσδόκητο τρόπο .
Το πιο ιδιαίτερο στη σχέση σου με το χρόνο είναι ότι δεν είναι ούτε ενιαία ούτε αδιαίρετη όπως εμφανίζεται στα μονότονα ρολόγια μας , και σε όλες τις γραμμικές σχέσεις που επιμόνως αλλά μάλλον ηλιθιοδώς μας περιέγραφαν στα σχολεία ,γιατί την ιδία στιγμή μπορεί :

να είσαι // να νοιώθεις
28 χρονών // 16 χρονών
2 βδομάδες φαντάρος // 2 χρονιά φαντάρος
10 χρόνια ερωτ/νος με την ίδια // ξαναερωτευμενος από την αρχή
1 ώρα πριν σχολάσεις από το γραφείο // άλλο ένα οχτάωρο

την ίδια στιγμή λοιπόν είσαι νέος και γέρος , γερνάς και ξανανιώνεις , ωριμάζεις και παλιμπαιδίζεις .
Αυτά για την ώρα . Οπως την αντιλαμβάνεται , βέβαια , ο καθένας γιατί εγώ εννοώ αυτή τη στιγμη που γράφω και εσύ καταλαβαίνεις αυτή τη στιγμή που το διαβάζεις .