Για τον Καπεταν Νικολα... απο το ημερολογιο ενος φανταρου .

Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις ανθρώπους από την άλλη πλευρά της όχθης . Μια συνηθισμένη στρατιωτική κουβέντα αποκάλυψε έναν ευαίσθητο άνθρωπο , με προβληματισμούς , επίκαιρο στα καλέσματα της εποχής του γεμάτο χιούμορ . Σιγά το πρωτότυπο ίσως σκεφτεί κάποιος , κι όμως δεν λειτουργούμε τόσο αυτονόητα όσο θεωρητικά θα επιθυμούσαμε .

Ξέρετε ο εγωισμός πολλές φορές μας δημιουργεί συλλογικές ωραιοπάθειες , ενώ κατηγοριοποιεί και αφορίζει όλα όσα δεν είναι ή δεν μοιάζουν με εμάς . Όμως πολύ πριν αυτό το "εμάς" , ως παιδιά είδαμε τα ίδια τοπία , ζήσαμε τα ίδια συνταρακτικά ή ευχάριστα γεγονότα αντιμετωπίσαμε κοινά προβλήματα κάτω από τον ίδιο ουρανό. Αν σε όλο αυτό το κοινό σύνολο εμπειριών προσθέσουμε μια γερή δόση τύχης και μια αρχική φυσική προδιάθεση των χαρακτήρων μας έχουμε το κοκτέιλ της διαδρομής μας από την αρχή μέχρι το "εμάς" του σήμερα .
Συνειδητοποιώ σε αυτό το σημείο την κορυφαία διάσταση της τύχης , αυτής καθ αυτής ως τον πλέον προσδιοριστικό παράγοντα για το που ανήκουμε και τι είναι όλα αυτά τα οποία μας ορίζουν . Π.χ. το τυχαίο περιβάλλον που βρισκόμαστε μεγαλώνοντας διαμορφώνει πολλές φορές αυτομάτως το εμείς . Πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε πως σε μια ολόκληρη περιοχή της Κρήτης σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού της είχε αναπτύξει παράνομη δραστηριότητα , όπλα , ναρκωτικά , ζωοκλοπές .
Παρατηρώντας λοιπόν τη συγκεκριμένη είδηση διαπιστώνεις πως οι κάτοικοι στην συγκεκριμένη περιοχή είχαν αναπτύξει μια αυτοεκτίμηση πέραν και εκτός του συνηθισμένου με χαρακτηριστικά superman . Αν οι Αμερικανοί κόμικ υπερήρωες φοράνε μπέρτες κρύβουν τα πρόσωπα τους και προστατεύουν , οι Έλληνες συνάδελφοι τους φοράνε μαύρα πουκαμισά , έχουν μεγάλα μουστάκια και πουλάνε ναρκωτικά .

Για να το συνδέσω λοιπόν με τα παραπάνω , είναι φυσικό ο κάθε άνθρωπος που μεγάλωσε σε αυτά τα ορεινά χωριά της όμορφης Κρήτης με τις τόσο έντονες και επηρεαστηκές φιγούρες αυτομάτως και με καθαρή καρδιά και συνείδηση να επέλεγε το δρόμο της παρανομίας . Και αν τύχει κάποια φορά να περάσεις από εκείνα τα όμορφα μέρη θα ανακαλύψεις γυναίκες και άνδρες με γενναιότητα ψυχής την αίσθηση του δίκιου , ανθρώπους σαν εσένα που το πέρασμα τους από τη μια πλευρά στην άλλη ήταν τόσο αυτονόητο όσο και για σένα να είσαι αυτός που είσαι .
Αυτό λοιπόν το ξάφνιασμα της πρωινής κουβέντας μου με ένα καραβανά ( ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις καπετάνιε ) ήταν και το σπάσιμο για μένα των διαχωριστικών που εμείς οι ίδιοι βάζουμε στον εαυτό μας , και που στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να ήταν θετικά απροσδόκητο , πόσες άλλες φορές όμως το ξάφνιασμα λειτουργεί αντίστροφα και οδυνηρά . Γιατί είναι εύκολο να διαλέγεις στρατόπεδο να είσαι πράσινος ή κόκκινος , αυτό ή το τάδε αλλά το να έχεις καθαρή ματιά και ιδανικά δεν είναι θέμα τυχαίων επιλογών απαιτεί προσπάθεια και κόπο για να τα κατακτήσεις .

Ευχαριστώ για όλα κάπτεν .
(γραμμένο στις 22/11/2007)