Σαν τετοιες μερες να θυμαμαι απο παντα . Ο θανατος αποτελει την γελοιοδεστερη παρασταση δημοσιων προσωπων , ισως γιατι ειναι η μονη που παιζεται απουσια τους .
Τα συντηριτικα τμηματα της κοινωνιας θα μιλησουν για την απωλεια ενος μεγαλου ανδρα υπερμαχου της ορθοδοξιας , της σημαιας και για ο,τι ειδους λιβανιστικο συμβολο αρεσκονται να θετουν σαν φερετζε στη γενικη υποκρισια της ελληνικης κοινωνας .
Οι προοδευτικοι θα θυμηθουν ταυτοτητες , δημοψιφησματα , ανενδωτους , ενα παρασκηνιακο συστημα ιερατικων μαχαιρωματων καθως και την εξοφθαλμη παρεμβαση της εκκλησιας στον πολιτικο στιβο .
Εγω λεω να μην ξαναδουμε την ιδια κακοπαιγμενη παρασταση απο τους ρολιστες καθες φατριας να σιωπισουμε σαν να μην εγινε τιποτα εκφραζωντας με αυτον το τροπο και την θρησκευτικη μας αποχαυνωση .

κρατω συχνοτερα το μολιβι αναποδα , απο τη μερια της γομας , παρα γραφοντας . Υπαρχει εδω μεσα ενα μεγαλο κενο ενημερωσης , ενα κενο επαφης με τον εξω κοσμο . Θελεις δεν θελεις συνειδητα ή ασυνειδητα η εμπνευση σου αντλειται απο το περιβαλλον σου και στη σημερινη εποχη της εκρηκτικης εξαπλωσης της τεχνολογιας και των επικοινωνιων περιβαλλον σου μπορει να αποτελει το ο,τιδηποτε χωρις εξεραιση χρονου και τοπου . Απο αυτη λοιπον την αποψη ενα αποκομμενο περιβαλλον μοιαζει με εγκεφαλικο black out . Σε αυτη λοιπον την κατασταση η επιθυμια μου να γραψω καλειται να υπερνικησει τη γενικη ανια που επικραττει τοσο στα περιξ μου οσο και στα εντος μου .
δεν γνωριζω ποιος ειναι ο σωστος τροπος γραψιματος , περισσοτερο νοιωθω την αναγκη να το κανω παρα εχω κατι συγκεκριμενο στο μυαλο μου .
σαν σε σκοτεινο δωματιο τριγυριζω σε μονοπατια σκεψεων που με οδηγουν απο δω και απο κει . Ξαναοριζεις τις θεσεις σου σε μια τετοια διαδικασια , ξαναδιαβαζεις παιρνεις την γομα και διορθωνεις τα λαθη σου και την ιδια στιγμη διορθωνεις κομματια του εαυτου σου .
ειναι προδηλο απο τα παραπανω οτι η ελλειψη εικονων δημιουργει στη θεματολογια μου ενα τονο αυνανισμου αντλω λοιπον απο το εσωτερικο μου ελπιζοντας να ολοκληρωσω μεσα σου τις ιδιες εικονες και σκεψεις .

χαχα το πιασες ??????

...περπατησα για δεκα λεπτα και βρεθηκα σε εναν αλλο κοσμο .. απο ενα τζαμί , ενα εφηβος , ελεγε υπομονετικα το καλεσμα του , γυριζοντας καθε λιγο σε αλλη κατευθυνση , σταθηκα και τον κοιταγα απορρημενος , και ξαφνου εγινα εγω αντικειμενο παρατηρησηςεκανα πως δε καταλαβα κοιταω .
Επειτα περπατησα για ωρα ... διπλα μου ενα ευραικο νεκροταφειο , μια γυμνη εκταση και στη μεση ενα μαντρωμενο δασος και πιο πισω μου ενας τρομαγμενος που τρεχει .
Τι ειναι αυτο τον ρωταω ?
επιταχυνει το βημα του , σκυβει το κεφαλι του και προσπερναει , στεκομαι και κοιταζω λεω να φυγω μα .. στεκομαι .
Συνεχιζω την πορεια μου .. μια κοκκινη πινακιδα "VODAFONE" με το γ..νο λογοτυπο της σφραγιζει τη μνημη μου , επιστροφη στο τωρα .
δεν ξερω αν θελω πια να επιστρεφω ...

καλη χρονια