Εγγραφή στην ομάδα compressivehumans 


Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:       
Επισκεφτείτε την παρούσα ομάδα 

….κάθισε στην άκρη σαν να μην συνέβαινε τίποτα . πάντα έτσι αντιδρούσε . στα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν η παρουσία της δεν ήταν αισθητή ούτε καν στην ίδια … ίσως τότε … αλλά .

τη μέρα το σπίτι ήταν πάντα πιο σκοτεινό , ελάχιστο το φως που έβρισκε δρόμο από χαραμάδες , υπήρχε και αυτή η ψύχρα εκεί μέσα που δε σε έκανε να νοιώθεις.

η τηλεόραση διαφήμιζε ευτυχίες , επαναστάσεις , χαρές και δράματα , κάποτε παρακολουθούσε τώρα απλά έβλεπε , ταυτιζόταν το ίδιο εύκολα με τη χαρά και το δράμα αθλητών , δημοσιογράφων , πολιτικών , ηθοποιών … α ναι και ηθοποιών εκεί όχι απλά ταυτιζόταν το ζούσε …

καμία φορά , σπανίως καλύτερα , τα καταλάβαινε όλα , ένοιωθε τύψεις . ήταν εκείνες οι ώρες που έβραζε , ίδρωνε φούσκωνε και το διαμέρισμα της έμοιαζε μικρό . αναπολούσε τα παιδικά της όνειρα , χαμένες ευκαιρίες και λάθος επιλογές , ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ , φώναζε , σπανίως οι σκέψεις της γίνονταν λαλιά , χαμογελούσε και με αυτοπεποίθηση σχεδίαζε το καινούργιο της μέλλον .

είχε καιρό να της συμβεί και αποκαμωμένη ξέμεινε στον καναπέ

Ν Τ Ρ Ρ Ι Ι Ι Ν ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός (αστειεύομαι )

ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός (ούτε καν )

ο νεαρός τραπεζίτης μόλις ξύπνησε , ο πονοκέφαλος βαρούσε κόκκινα και η σιλουέτα του στεκόταν εμπόδιο στο πρωινό του χαμόγελο , έψαξε λίγο να βρει τη χαμένη του ζωή …. ξεχασμένη στον καναπέ ούτε που το θυμότανε , σαν να μη το χε ζήσει .

τη βρήκε , δίστασε να τη ζήσει μα δεν αντιστάθηκε , σήμερα κηρύσσουμε πτώχευση σκέφτηκε ( lehman brothers αντίο )

- τι άλλο να χάσω ?

- χάχα σε πιάνω

Θα είναι ένας μεγάλος σωλήνας , πολύ μεγάλος , τεράστιος , και κει μέσα θα βάλουμε πολύ πράγμα να γίνονται εκρήξεις λέει να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή ... τόσο
μεγάλη σωλήνα θα ναι αυτή που να χωράει τη φαντασία , την άγνοια και τις ελπίδες μας ...
27 χιλιομετρα μονο ?
χαχα
με πιανεις

Απλά και σύντομα συνειδητοποίησες πως για τις επόμενες δυο μέρες έπρεπε να κοιτάς το ταβάνι . εκείνο το αθώο χτύπημα στη μέση σου , είχε κάνει τις αμαρτίες του βάζοντας σε σε μια ταλαιπωρία χωρίς προηγούμενο

Αρχικά σκέφτηκες να μη δώσεις σημασία , κοίταζες προς τα πάνω κάνοντας πως δε συμβαίνει τίποτα , και τα κατάφερνες καλά , για κάνα τέταρτο , μέχρι που σκέφτηκες πόσο αστείος θα μοιάζεις . και η χαζή υπερηφάνεια σου πληγώθηκε , και κοίταγες να δεις τις αντιδράσεις , μια νοσοκόμα που ως τότε απαξίωνες έγινε ο μόνος κριτής της αφεντιάς σου , αλίμονο .

Και πέρασαν οι ώρες και ξεχάστηκες και γέλασες … και απ το άσπρο το ταβάνι πηδήσανε οι δράκοι , και απ τις σκαμμένες του μπόγιες είδες την Κρήτη και διάφορα θυμήθηκες , και από την άλλη ξεπρόβαλλαν ιππότες . και ήρωας φαντάστηκες πως έγινες και υστερα ήσυχα ο ύπνος σου σε πήρε ...