είναι μάλλον η ώρα να δοκιμάσουμε τα όρια μας...

με το σκεπτικό ότι παραμένουμε στους δρόμους, ακόμη και αν η επαρχία σίγασε αισθητά, ανήμερα πρωτοχρονιά ας γίνουν ανήμερα τα πράγματα...

τα χανιά ξεκινούν το νέο έτος partάροντας στους δρόμους!

αφου φτάσαμε ως εδώ ούτε η βροχή μας σταματά.

πάρτυ που δεν είναι πάρτυ για τις γιορτές που δεν είναι γιορτές


/////////εναρξη 17,30ρολοι_19,30 αγορα_20,30 χαληδων_21,30 σαρπηδωνος_22,30 ανατολικη ταφρος/////////////////////////////////////////////////////////////

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΛΕΣΤΙΝΙΟΙ

Με αφορμή την πρόσφατη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, θέλω να εκφράσω την από καιρό σχηματισμένη άποψη μου για τα πολιτικά πράγματα της χώρας όπως αυτά διαμορφώνονται από του πολίτες και τους πολιτικούς της, με την σειρά προτεραιότητας να έχει την σημασία της. Οι πράξεις διαφθοράς των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας (χρηματιστήριο, Ζίμενς, ομόλογα, Βατοπέδιο), όπως και γεγονότα που απέδειξαν την έλλειψη βούλησης για πρόληψη (πυρκαγιές, μαζικά δυστυχήματα στους δρόμους) μας έκαναν κάθε φορά κατήγορους των εκπροσώπων της. Και όμως είναι οι ίδιοι που εκλέγονται κάθε φορά. Οι ίδιοι που διορίζουν στις δημόσιες υπηρεσίες του ήδη υπεράριθμου προσωπικού και της χαλαρότητας, που εξυπηρετούν για μια ευχάριστη στρατιωτική θητεία, που μεσολαβούν για τη διαγραφή μιας κλίσης της αστυνομίας, που δεν ενδιαφέρονται να ασκήσουν τα δημόσια καθήκοντά τους. Αντικείμενο των ανωτέρων, πάλι κάποιοι ίδιοι με πριν. Εμείς. Ημών η αντίληψη και η ενασχόληση με τα κοινά περιορίζεται στα προαναφερθέντα. Για αυτό, όταν έρχεται η ανώτατη στιγμή της δημοκρατίας επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας δίνοντας μια ψήφο και παίρνοντας ως αντάλλαγμα αίσθηση πρόσβασης στην ευκολία. Προεξοφλούμε έτσι, κάθε τέσσερα χρόνια, το κοινό μας συμφέρον με το βόλεμα. Από φθηνή λοιπόν ανταλλαγή η καθημερινότητά μας τελικά. Οι πράξεις συνεπάγονται ευθύνες και οι κορυφαίες πράξεις κορυφαίες ευθύνες. Ας ξεκινήσουμε από την διαπίστωση αυτή.

...περπατούσε αμέριμνος στον πράσινο και μπλε κόσμο του , βήμα-βήμα μια πράσινος μια μπλε , γύρω του πράσινα αυτοκίνητα σε μπλε δρόμους , πράσινα σπίτια με μπλε πόρτες , μπλε άνθρωποι με πράσινα μυαλά . όλα έμοιαζαν να έχουν χρώμα όλα έμοιαζαν να είναι ασπρόμαυρα . είχε ακούσει για τον μύθο του πολύχρωμου κόσμου , κι ονειρευότανε πως θα ταν το κίτρινο το κόκκινο το βεραμάν ονόματα που στο μυαλό του φάνταζαν μαγικά . σ' αυτές τις πολύχρωμες σκέψεις περιπλανήθηκε αποσβολωμένος πάνω στο πράσινο δρόμο του πράσινου και μπλε κόσμου του . οι πολύχρωμες σκέψεις του του φέραν χαμόγελα .
- αυτός εκεί γελάει , ακούστηκε ...
- πρέπει να ναι από αυτούς με τα χρώματα
η χρωματονομία εντόπισε τον εχθρό της , ο περίπατος εξελίχθηκε σε κυνηγητό , μια πράσινη ζαρντινιέρα μπήκε εμπόδιο στο μπλε δρόμο του ....
το αίμα του πάνω στο πράσινο δρόμο θύμισε στα μπλε μυαλά τους οτι υπάρχουν κι αλλά χρώματα ...

από την άλλη μέρα ο κόσμος ξεσηκώθηκε
"ψωμί παιδεία πολυχρωμία "

STAY INSIDE from Stathis on Vimeo.

Φοράει τη γραβάτα του, παίρνει και ένα δάνειο από τη διπλανή οικοδομή, το βάζει κάτω από το κουστούμι του να μην φαίνεται, καβαλάει τη μερτσέντα του και βγαίνει στο δρόμο. Δεν πάει ακριβώς στην πορεία, αλλά σε μισή ώρα είναι έξω από το μαγαζί του κυρ-Τάκη και -τυλιγμένος με τη γραβάτα του - δίνει μία με το δάνειο και ρίχνει κάτω τη βιτρίνα. Μπαίνει μέσα, αρχίζει το πλιάτσικο και με ένα δείκτη χρηματιστηρίου που είχε πρόχειρο γράφει στο τοίχο: 'κάτω όλοι οι φτωχοί, χρήμα, κονόμα, μεγάλη ζωή'
Φοράει το καλό του χαμόγελο -καλού κακού μην τον αναγνωρίσει κανείς- τσιμπάει και το χαρτοφύλακα με τις ομιλίες και τις υποσχέσεις (εννοείται οτι τον χώνει στην τσέπη μέχρι να κατέβει στο κέντρο), φωνάζει τον οδηγό του και φεύγει. Δεν πάει ακριβώς στην πορεία, αλλά σε μισή ώρα είναι έξω από το μαγαζί του κυρ-Νίκου, έχει βγάλει από την τσέπη ομιλίες και υποσχέσεις και τις πετάει στη βιτρίνα και του το κάνει του κυρ-Νίκου καλοκαιρινό. Μπαίνει μέσα, πλιατσικολογεί και φεύγοντας του βάζει και φωτιά.Φοράει την τήβεννό του (κύριος ο δικός σου), αρπάει εκεί κάτι νόμους και κολλάει πάνω ένα ταμπελάκι για να μοιάζουν με πλακάτ και ξεκινάει κι αυτός με τη τζιπάρα του. Δεν πάει ακριβώς στην πορεία, αλλά μέσα σε μισή ώρα είναι έξω από το μαγαζί του κυρ-Σταύρου, που πριν τα επεισόδια μας τόπαιζε τσουτσουνομύτης, έχει βγάλει το ταμπελάκι από τους νόμους και κάνει τη βιτρίνα λαμπόγυαλο. Μπαίνει μέσα, τυλίγεται με την τήβενο γιατί έχει κάμερες το μαγαζί, τα βάζει όλα στις τσέπες του και στην επιστροφή καίει και κάνα αμάξι για την καύλα..
Φοράει τις συμβάσεις εργασίας για ψίχουλα, παίρνει και ένα μπουκαλάκι μαλόξ γιατί ξέρει, πάει και ξεκαβατζώνει και το εργοστασιάκι του, μπαίνει στο κότερο 'πάμε μια βόλτα' λέει του καπετάνιου. Δεν πάει ακριβώς στην πορεία αλλά μέσα σε μισή ώρα είναι έξω από το μαγαζί του κυρ-Μπιλ και του κάνει τη βιτρίνα θρύψαλα. Μπαίνει μέσα, πλιάτσικο, καψιμο, τα γνωστα.
τα γνωστα.. τα γνωστα..Ξύπνα ρε μαλάκα κυλλ-Μπιλ, ΞΥΠΝΑΑΑΑ
...να ξυπνήσω ρε φίλε, να κατέβω κάτω και κει που μου σπάει ο τσόγλανος ο βιομήχανος, επιχειρήματιας, παράγοντας, κομματόσκυλος, νονός της νύχτας κτλ κτλ το μαγαζί, να τονε αρπάω από τ' αυτί, να του δώκω δυό σφαλιάρες, να του πάρω και τους φόρους νατου τους βάλω στον κώλο, να του πω εγώ άμα θα το ξανακάνει. Αλλα ρε μάγκα,άμα με πετύχει πρώτη καμιά συμμορία μεγαλοδημοσιογράφοι στο δρόμο και αρχίσουνε να με κυνηγάνε με τα γκάλοπ τους και να μου πετάνε κάμερες; Και τέλος πάντων αδερφέ, εγώ να πάρω το νόμο στα χέρια μου; Η αστυνομία δηλαδής τι κάνει; δολοφονεί;

χρωστούσε το μέλλον της σε δόσεις , πολυάσχολη , πολύ αγχωμένη , πολύ πολλή μα πάντα λίγη , μέσα σε όλα και πουθενά , μέσα σε όλα και έξω μπαρούτι , η κρίση των ημερών έβαζε τους παντες σε σκέψεις , τι να ‘ξερε αυτή από αυτά ; μη γελιέσαι αυτή κι αν ήξερε . είχε ακόμα όνειρα την ευτυχία του παιδιού της όπως την φαντάστηκε κι εκείνης η μανά ,

στην αγκαλιά της κρατούσε την ελπίδα μα στο μυαλό του μια χειροβομβίδα , ο γιος της σήμερα ετοιμάζεται για την πορεία , βασανίστηκε , βασανίζεται ακόμα ,ήθελε να τον πνίξει στην αγκαλιά της «να κάτσει εκεί να μην πάει πουθενά» φώναξε αλλά η φωνή της δε βγήκε κι ας φώναξε , τα χε ζήσει και η ίδια πρώτη και καλύτερη , ήξερε πως θα διαψεύδονταν οι ελπίδες του ότι μια μέρα θα τα συμψήφιζε κιόλας , όπως και η ίδια όπως κι η μανά της , έπρεπε να μάθει ,έπρεπε να ξερει , του χάιδεψε την πλάτη , απασφάλισε την περόνη και τον άφησε …

ήταν η μόνη της ελπίδα …

Σίγουρα αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι πρωτοφανές, σίγουρα η μέρα που θα ξημερώσει μετά από αυτά τα γεγονότα θα είναι διαφορετική, Σίγουρα θα έχει αλλάξει η σκέψη μας. Εδώ είναι η ουσια ,η σκέψη μας για τα γεγονότα και για αυτήν θα μιλήσω.

Αρχικά το γεγονός: αλήθεια είναι ότι δεν είναι, ούτε μεμονωμένο ,ούτε τυχαίο γεγονός
-είναι φόνος!!! Μιλούν για μεμονωμένο γεγονός όταν έχουμε πολλά τέτοια τα τελευταία 15 χρόνια. Αλήθεια είναι ότι είναι περίπτωση κρατικής βίας. Αν δεν είναι κρατική βία ο αστυνομικός που εν ώρα υπηρεσίας σκοτώνει εν ψυχρό 15χρονο για ψιλου πήδημα τότε πιο είναι ,ας σοβαρευτούμε.

Δεν θέλω να σχολιάσω άλλο τον φόνο, ο φόνος ήταν αναμενόμενος, ο φόνος αυτός έχει ξαναγίνει, αυτό που αλλάζει είναι το μετά τον φόνο.

Ήμουν στην πορεία της δευτέρας όπου η προσέλευση του κόσμου ήταν πραγματικά μεγάλη, ακαδημίας – σταδίου παντού κόσμος. Μεγάλη ήταν όμως και η προσέλευση αυτών των νεαρών(που λένε και στα κανάλια),των κουκουλοφόρων, των «άγνωστων-γνωστών» . Και το μένος τους ήταν το κάτι άλλο, ήταν παντού και έσπαγαν τα πάντα, τα μάτια τους γυάλιζαν . Οι μικροί αυτής της χώρας κάποιοι πολύ μικροί. Και το θέμα είναι το γιατί;

Έκαψαν ακόμη και την βιβλιοθήκη και φωνάζουν για έλεος κανάλια και κυβέρνηση(οι μεγάλοι) αλλά αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δεν περιμένω να καταλάβουν. Δεν καταλαβαίνουν ότι εδώ μιλάμε για πιτσιρικάδες με σκοτωμένα όνειρα που αυτοί τους τα σκότωσαν, για την παιδεία που αυτοί δεν τους έδωσαν ,για το ήθος που αυτοί ίδιοι δεν έχουν. ΚΑΙ ΡΩΤΩ ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΚΟ;

Τι καίνε; καίνε τα πανεπιστήμια που αύριο θα είναι ιδιωτικά, καίνε τις τράπεζες που τους κλέβουν, καίνε τους διαφθαρμένους πολίτες κ αστυνομικούς, καίνε τον μαγαζάτορα που είναι βολεμένος στην σαπίλα, Καίνε το σάπιο κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν, καίνε τις δήθεν αρχές και ιδέες αυτού του σαθρού κράτους,

Οι έλληνες έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν, αλλά τώρα έχουν κ τους νέους που τους αξίζουν…...

ΚΑΨΤΕ ΤΑ ΟΛΑ…ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΟΛΑ…

το περιθώριο θα ήθελε να ποστάρει περισσότερο αυτές τις μέρες αλλά είναι εξίσου σημαντικό και το να κατεβαίνουμε στις πορείες, να φωνάζουμε όσο μπορούμε ότι όλα αυτά γίνονται για να σταματήσουν οι άδικες δολοφονίες στους δρόμους από την αστυνομία και τις άλλες τέτοιου είδους συμμορίες.
και δεν πρεπει να σταματήσουμε.

για τον μικρό αλέξη, την οικογένειά του και τους φίλους του..

η βια γεννησε βια ,
το παρακρατος παρακρατησε ,
και στραβος ειναι ο γυαλος και στραβα αρμενιζουμε ...


















γεια σας
αντιο

Κάθομαι ώρες εδώ.
Στο διπλανό τραπέζι επαναλαμβάνεται μια λούπα: κάποιος έρχεται από τα δεξιά, με προσπερνά, κάθεται δίπλα μου από τα αριστερά και κοιτώντας μπροστά ξεκινά το μασούλημα. Άλλος τυρόπιτα, άλλος σπανακόπιτα, άλλη μπουγάτσα, όλοι κοιτούν στην αρχή ευθεία μπροστά τα λεωφορεία που περνούν,
μετά από λίγο μου ρίχνουν μια κλεφτή ματιά καθώς μπαίνουν στη διαδικασία να περιεργαστούν τους γύρω τους,
τρώνε, σκουπίζονται με τη χαρτοπετσέτα, ύστερα την τσαλακώνουν στο χάρτινο σακουλάκι, τα παρατάνε πάνω στο τραπέζι μαζί με τα ψίχουλα και σηκώνονται πάνε ευθεία στην πόρτα από όπου θα χαθούν για πάντα.
η θέση ελευθερώνεται για τον επόμενο.
Ο κύκλος (ας γελάσω) της ζωής. Κάποιος έρχεται, τρώει, πεθαίνει.
Το τραπέζι έχει πίσω τοίχο, αριστερά τοίχο και δεξιά εμένα, οπότε όλοι κάθονται παράλληλα προς τα μένα για να κοιτάνε έξω τα λεωφορία που περνουν. Προβλέψιμη ανθρώπινη συμπεριφορά που την καθοδηγεί το περιβάλλον. Η ροή της ζωης. Το ποτάμι που κυλά. Άλλος ένας ήρθε μόλις τώρα.
Κατά λάθος ρίχνει το άδειο ποτήρι μου του καφέ. Ζήτησε και συγνώμη. Το τυχαίο ενυπάρχει σε όλα τα συστήματα. Η θεωρία του χάους.
Στο ενδιάμεσο περνάει η καθαρίστρια, μαζεύει τ' απομεινάρια του προηγούμενου. Σκουπίζει τα ψίχουλα, ψάλλει και ένα επιμνημόσυνο τρισάγιο, ρίχνει χώμα, θεοσχωρέστον.
Στο τραπέζι μπροστά μου την πέφτει ένα γυφτάκι που πουλά χαρτομάντηλα και μαλακίες. Πλησιάζει την αποκρουστική κυρία και της τη λέει για λεφτά ή για τυρόπιτα. Εκείνη απαντά: ''μπαμπά δεν έχεις;'' -''όχι'', λέει το γυφτάκι, ''δεν έχω'' -''μαμά έχεις;'' ρωτάει η θείτσα. -''μαμά έχω'' απαντά το γυφτάκι. -''ε , ωραία πες τότε στη μάνα σου να σε τα'ί'σει''. Κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά της την τσάντα της, έχει στον καρπό περασμένη μια πλαστική σακούλα και φορά σκουλαρίκια.
Γαμώ την παναγία σου ρε θείτσα..

... απο σημερα και καθε τεταρτη θα χουμε τεταρτηpropaganda ...


\\\\ στερεο νοβα

LIFO PARTY, 5/12, ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΜΠΗΤΡΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ 38. ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ LIVE!!
FREE ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

\\\\ συλλαλητηριο για το κλιμα 6/12/08

\\\\εκθεση cheap art*(8-23/12/08)

*focus στην κοκκινου ευαγγελια