υπο το καθεστος περιορισμου , οι επιλογες σου ειναι ουτως ή αλλως περιορισμενες , υπαρχει ωστοσο μια εμφυτη ταση στον ανθρωπο να αγεται και να φερεται σαν αγελη , οποτε οι περιορισμενες επιλογες του εκμηδενιζονται απο τη συλλογικη "αυθαιρεσια" που επικραττει .
προσωπικα εντοπιζω μοναδες , σε ολα τα περιβαλλοντα, που λειτουργουν αντιθετα απο τις μαζες οπως διαμαρφωνονται ειτε εντος ειτε εκτος "στρατοπεδων" . στα σημερινα περιβαλλοντα που σκοπο εχουν να αποδομισουν την προσωπικοτητα και τις διαφορες μας . το να προσπαθει κανεις να διαφερει ειναι σαν ενας αγωνας που δινει με σκοπο να χασει .
δε ξερω ποσο λυτρωτικη μπορει να ειναι μια ηττα σε αλλες περιπτωσεις , ομως σε αυτην εδω λειτουργει ,ειτε το κανει ειτε το παρακολουθει κανεις ευργετικα , τοσο σε ατομικο οσο και σε επιπεδο ομαδας . υπαρχουν στιγμες στη ζωη που η αποδοχη της αξιας της ηττας δικαιωνει το ανουσιο της νικης . διεκδικωντας με αυτο τον τροπο τα στεφανα του ηρωισμου πιοτερο απο τα λουσα της απαστραπτουσας νικης .
θεωρω πως το παραπανω σχημα ειναι απο τα πιο παραγωγικα στη διαμορφωση αυτου που ονομαζουμε προσωπικοτητα , και τετοιες συμπεριφορες δεν ειναι ακουσιες , αλλα αποτελουν δομικο στοιχειο των φορεων τους , σφραγισμενο βαθυα στο dna τους .
ειναι λοιπον η αξια της μοναδας που δινει νοημα και σχηματοποιει τα αδιακριτα ορια αυτου που ονομαζουμε ανθρωπινο οριο .
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Πριν από 6 χρόνια
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...