a cuba-cuba

intro

..στέκεται μπροστά στον καθρέπτη στριμωγμένος στην μικρή τουαλέτα του ορόφου. Στηρίζεται με τις παλάμες στον νιπτήρα. Στην πάνω δεξιά γωνία του καθρέπτη υπάρχει ένα μισοσκισμένο αυτοκόλλητο. Γράφει a cuba-cuba.. το υπόλοιπο λείπει.

Εκείνος έχει το βλέμα καρφωμένο στο είδωλό του. Το μάτι του. Γυαλίζει.

Μπαίνοντας στο γραφείο το πρωί ένας συνάδελφός του είχε τσαμπουκαλευτεί

''Τί με κοιτάς έτσι ρε;''

Και η γκόμενά του, του τό πε προχθές ωμά

''Εδώ και ένα μήνα γυαλίζει το μάτι σου, ρε μωρό. Δεν μπορώ, τρομάζω όταν πηδιόμαστε..''

Εδώ και ένα μήνα τίποτα δεν είναι φυσιολογικό. Κοιτάζει επίμονα το είδωλό του. Έχει κοκκαλώσει. Στα μάτια του αντανακλάται το μισοσκισμένο αυτοκόλλητο.. a cuba-cuba..

Ιδρώνει.

Δεν κατάλαβε πότε άνοιξε η πόρτα πίσω του.

...come crawling faster...

-Συγνώμη, εε, νόμιζαα.. πως δεν-δεν ήταν κανείς με-έσα..

Γυρνάει το βλέμα του προς την πόρτα. Το μάτι του γυαλίζει. Μπροστά του ο ξανθός του διπλανού τομέα. Αυτός που όλη τη βδομάδα κλεινόταν στην τουαλέτα.

-Ε, εε, να... χτύπησα δεν απάντησε κανείς, συγνώμη ρε φίλε, μη με κοιτάς έ-έ-έ-έτσι, χτύπησα αλλά...

Αμφέβαλε αν του έλεγε την αλήθεια. Δεν είχε ακούσει κανένα χτύπημα στην πόρτα. Το μάτι που γυάλιζε έριξε κεραυνό στο μάτι του ξανθού. Ο ξανθός τα χάνει. Τον τρομοκρατεί αυτό το βλέμα. Θέλει κάτι να πεί στον αμίλητο άντρα αλλά δεν θυμάται ακριβώς τι, η καρδιά του χτυπάει κόκκινα, τα γόνατά του τα τραντάζει μια ανήκουστη ρούμπα

-Θες μια ψιλή; καταφέρνει να αρθρώσει χορεύοντας ο ξανθός.

Ποιός τί σκεφτόταν όταν το είπε αυτό. Μάλλον προσπαθούσε να αλλάξει θέμα.

-Τί ψηλή; ρωτάει το μάτι που γυαλίζει. Δεν καταλάβαινε την ερώτηση.

-Πρέζα!

Το μάτι που γυαλίζει σηκώνει τον ξανθό στον αέρα. Κλείνει την πόρτα, τον κολλάει στον τοίχο. Το μάτι τον εξουσιάζει όπως ο καβαλιέρος τη ντάμα του σε μια ρούμπα. Ο ξανθός έχει καταπιεί δεκαεφτά απανωτά πάρκινσον.

Τα ξερνάει όλα.

...come crawling faster...

-Μου τη δίνει ο φαρμακοποιός της γωνίας.. ξέρεις .. δεν είμαι πρεζάκιας εγώ, μη με κοιτάς έέέτσι έχω πρόβλημα, σε παρακαλώ άσε με κάτω, εδώ και ένα μήνα δεν μπορώ να κάτσω, υποφέρω, στη δουλειά είναι-είναι είναι μαρτύριο, χαλάρωσε σε παρακαλώ, έχω πρόβλημα σου λέω τα πόδια μου πάνε απο μόνα τους, εδώ και ένα μήνα, δεν μπορώ να μείνω μέσα όλη την ώρα είμαι στο δρόμο, περπατάω, περπατάω, ώρες πορείας, στην αρχή έλεγα γυμναστική, δεν με πείραζε, έχω πππππρόβλημα σε παρακαλώ, μη με κοιτάς έτσι, δεν μπορώ να κάτσω μέσα πάω στο φαρμακείο ... ο-ο-ο-ο φαρμακοποιόςμε τα γυαλιά στη γωνία, το ξέρεις; μου λέει:

''νέε μου μην ανησυχείς, υπάρχει ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Δεν σου λέω ψέματα, ο άνθρωπος είναι μόνο ένα ζώο που κάποια μετάλλαξη το επιρρέασε δραστικά. Έχασε την προσαρμοστικότητά του στο φυσικό περιβάλλον. Παράλληλα αξιοποίησε την επικοινωνία και τη συνεργασία για να καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό, έτσι λιπόν, φτάνουμε στη σύγχρονη μεγαλούπολη και στην επιρροή που ασκεί ο χώρος πάνω στο άτομο. Η ανθρώπινη ουσία δεν αλλάζει- ο άνθρωπος είναι ζώο. Δεν υπάρχει θεός ή μεταθανάτια ζωή για σένα περισσότερο από ένα σκύλο ή ένα κουνούπι. Το μόνο που ίσως καταφέρεις είναι να αναπαραχθείς. Όπως κάθε ζώο. Λοιπόν έλα να σου δώσω το φάρμακό σου..''

...και τώρα μια βδομάδα πίνω ρε φίλε μα γιατί ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ έ-έ-έ έτσι; έχω πρόβλημα σου λέω τουλάχιστο στη δουλειά κάπως τα καταφέρνω δηλαδή... Ε! ε! φίλε που πας; μη.. να...

Ο ξανθός μένει να χορέυει μόνος του ρούμπα μπροστά στον καθρέπτη. Στην πάνω δεξιά γωνία ένα αυτοκόλλητο μισοσκισμένο a cuba-cuba...

...come crawling faster...

Τρέχει στο δίαδρομο. Φαρμακείο. Κολλύριο. Ένα σούπερκολλύριο. Ίσως ο φαρμακοποιός να τον σώσει. Ανσανσέρ. Πατάει ισόγειο. Πώς δεν το σκέφτηκε νωρίτερα; Ο ξανθός είπε στη γωνία. Κολλύριο. Θα τελειώσουν όλα, θα πάρει και το κορίτσι για διακοπές στην Κούβα. a cuba-cuba... πιο γρήγορα ανσανσέρ, πιο γρήγορα...

ΙΣΟΓΕΙΟ

ΕΞΟΔΟΣ

ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

ΤΡΕΧΑΛΑ

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

...i'm pulling your strings...

Στην πόρτα του φαρμακείου διαφημίσεις για καλλυντικά και ανατομικά σανδάλια. Στιγμιαία το μάτι του πιάνει και κείνο το αυτοκόλλητο που είδε νωρίτερα στην τουαλέτα. Από τη βιασύνη του δεν διαβάζει τι γράφει. Όπως σπρώχνει την πόρτα θυμάται πως ξεκινούσε a cuba-cuba..

Μπαίνει μέσα.

Ο φαρμακοποιος χορεύει ρούμπα πίσω από έναν πάγκο στο βάθος. Πίσω του ράφια με αμέτρητα κουτιά από φάρμακα. Λευκή ρόμπα, στραβή μύτη και δύο πολύγωνα πατομπούκαλα κολλημένα σε σκελετό από παχύ μέταλλο. Μοιάζαν σα μεγάλα γρανάζια. Μέσα από τα παράξενα γυαλιά τον κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια ατάραχος. Δεν δείχνει την παραμικρή έκπληξη για το μάτι που γυαλίζει.

-Τί να αντιτάξεις, νέε μου, στο ψέμα; ρωτάει πρώτος.

-Ήρθα επειδή γυαλίζει το μάτι μου. απαντά μπαίνοντας αμ'εσως στο θέμα.

-Το βλέπω.

...twisting your mind and smashing your dreams...

Κοιτάζονται στα μάτια για ένα δευτερόλεπτο αμίλητοι.

-Χρόνος που χάνεται πίσω δεν γυρνάει, νέε μου. Υπάρχει φάρμακο για σένα. Εγώ είμαι εδώ. Υπάρχει ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ο άνθρωπος έχει την τάση να επιδεικνύει τη δύναμή του. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθεί πάντα να αποκτήσει εξουσία. Σχέσεις, θεσμοί, ιστορία, όλα είναι χτισμένα πάνω στην εξουσία. Όταν μένεις μακριά από την εξουσία δεν μπρείς παρά να την κυνηγήσεις. Γυναίκες, λεφτά, υπηρέτες, σπίτια, όλα εξουσία, όλα επίδειξη. Πρέπει όμως να ξέρεις να διαλέξεις πλευρά. Όλα είναι συναρτήσεις ενός παράγοντα..

-Περίμενε, τον διακόπτει αυτός με το μάτι που γυαλίζει. Αν δεν ξέρεις να επιμένεις δεν πρέπει και να υποχωρείς.

Και οι δύο μαζί με μια φωνή:

''και αν δεν ξέρεις να υποχωρείς δεν πρέπει να επιμένεις''

Τον τύλιξε αμηχανία. Ο φαρμακοποιός τον αντιμετώπιζε σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν να μην γυάλιζε το μάτι του.

-Νέε μου εδώ έχω το φάρμακό σου. Ό τι καλύτερο για ένα μάτι που γυαλίζει. Μιά οθόνη.

-Πόσο κάνει;

-Πόσες ίντσες;

-Πόσες μου χρειάζονται;

-Πολλές... είπε και χαμογέλασε ο φαρμακοποιός

-Την θέλω;

-Την θες. Τελεία.

7.30 το πρωί. Το ξυπνητήρι-ραδιόφωνο παίρνει μπρός. Η ζωηρή φωνή του παραγωγού εισβάλει στο δωμάτιο.

Ακουτεέέέέέέέέέέέέέ΄..... Α-κουμπα-κουμπα-κουμπα-κου μπατσέιρος fm!!!! ήταν το master of puppets και..

-ΣΚΑ-ΣΕ!

Ανοίγει τα μάτια. Είναι ξαπλωμένος στις στάχτες των σεντονιών του. Πυρετός; Φλέγεται εδώ και ένα μήνα.

-Λοιπόν σήμερα θα βρω αυτόν τον φαρμακοποιό που λένε όλοι και ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΨΩ!!! Με τα ίδια μου τα ΧΕΡΙΑ. Δεν με ξέρει κανείς καλά ΕΜΕΝΑ. Εδώ και ένα μήνα...

ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ.... ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ....

σηκώνεται. ξημερώνει.

*special thanx: marvel, compressive humans