περπατούσε , περπατούσε δε τελείωνε , υπέφερε κι αυτός εκεί ... υπήρχαν στιγμές που έφτανε στα όρια του , κι όμως αυτό δεν ήταν τίποτα , δεν αποτελούσε καν γεγονός . αν σταματούσε να μιλά ,να σκέφτεται ή να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα για κεινον θα έμοιαζε να πηδά από γκρεμό και την ίδια στιγμή τα αρχίδια μας κουνιούνται ...
σε τέτοιες σκέψεις συνέχισε μια πορεία που δεν έμοιαζε να χει λογική , σίγουρα υπήρχε κάποιος σκοπός στην αρχή , όμως αυτά πάντα αποτελούσαν το τυπικό κομμάτι μιας ιστορίας που σκόπιμα παρέλειπε .
είχε μια ιδέα μαγείας γι αυτές τις βόλτες του , βήμα το βήμα του μεταμορφωνόταν σε κάτι άλλο σε κάτι που ο ίδιος αγνοούσε , άλλωστε από καιρό είχε σταμάτησε να ασχολείται , έτσι δήλωνε , έπαιρνε στοιχειά από ότι συναντούσε γινόταν κακός ,κάλος ,πλούσιος ,όμορφος ,σνομπ ,κακομοίρης ,ξεκούτης ,πλανόδιος φιλόσοφος , να κάτι που θα θελε να ταν .
μέσα στη πλάνη της πορείας του μια ιδέα , όλα είναι δρόμος , σιγουρεύτηκε , το μυαλό του ανέτρεξε στους ήρωες της ομώνυμης ταινίας . οι ιστορίες των άλλων έμοιαζαν πάντα τελεσίδικες αντίθετα στη δικιά του πάντα υπήρχε ακόμα χρόνος , δεν το ξανασκέφτηκε άλλα αν κάποιος αποκρυπτογραφούσε το βλέμμα του κάτι τέτοιο θα έλεγε .
έγειρε λίγο σαν να να ξεκινούσε τώρα ,
σήκωσε το βλέμμα του και αντιμετώπισε μια τεράστια ανηφόρα , στενή όπως είναι οι δρόμοι στην αθήνα σαν πιστά ηλεκτρονικού
πήρε μια βαθιά ανάσα
get set
άρχισε να τρέχει , έμοιαζε να μην το χει , βήμα το βήμα να εξαντλείται
έμεινα σταθερός να δω αν θα τα καταφέρει , θαμπώθηκα , θόλωσα .
πέταξε ;
έπεσε ;
δεν είδα
χα χα
τον βλέπεις ; sodum ;
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...