εεε ?
ο αρχικός ενθουσιασμός του για καθετί καινούργιο , αυτή η ανείπωτη χαρά που τον κατέκλυζε κάθε φορά ... υπήρχε , αλλά τώρα έμοιαζε να διαρκεί λιγότερο , το καινούργιο δεν έμοιαζε τόσο νέο , και το διαφορετικό έμοιαζε να ναι με το δικό του τρόπο πάλι ίδιο .
ο ίδιος μπορούσε να χαίρεται αυτό που ήταν , ήθελε να αγαπηθεί αναγνωρίζοντας σε αυτόν , αυτό που ήταν χωρίς ανατροπές και χωρίς εντυπωσιασμούς
ήξερε τι πραγματικά ηθε... χαχα
πλάκα κάνεις ?
...λε να ναι η εξέλιξη της ιστορίας του άλλα δεν ήταν πότε καλός στα σενάρια
όχι πως δε σχεδίαζε ... κάθε άλλο . το μυαλό του έμοιαζε να πλάθει τις ιστορίες του , ιστορίες που η δραματουργία περιστρεφόταν γύρω από αυτόν .
μα πάλι όχι στη ζωή δε γινόταν πότε έτσι , ίσως γιατί αντίστοιχα σενάρια πλανιόταν στα μυαλα των εκάστοτε ηρώων του .
μια ταινία που οι ηθοποιοί παίρναν μέρος ο καθένας με το δικό του σενάριο , τους δικούς του διαλόγους , μια μάχη για το ποιος θα πρωταγωνιστούσε
όχι πως δε τον ενδιέφερε ... μα θα ήθελε για λίγο να μην ...
πρωταγωνιστούσε ?
ίσως να έβγαινε να περπατούσε ?
χαχα
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...