δεν ήξερε πως … αλλά ήξερε πως θα έφευγε , ήταν αυτή η ώρα , μπορεί και όχι… έμοιαζε πάντα έτοιμος , μα το ‘να του πόδι κολλημένο στο ίσως , το μυαλό του ταξίδευε κι αυτό εκεί προσκολλημένο σε …σε τίποτα …για ότι μπορούσε να τον κρατάει πίσω είχε αναπτύξει την τέχνη της απαξίωσης , μόνο το πόδι του τον κράταγε εκεί , κολλημένο στο αναίτιο ίσως .
σταμάτησε τις ολόιδιες σκέψεις του , πάλι τις ίδιες και πάντα αυτές , έτεινε μπρος το καλυμμένο του πόδι , έκλεισε το διακόπτη του ταξιδιάρικου μυαλού του και αρκέστηκε στον καθημερινό του περίπατο .
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...