τί βλέπουν τα ματάκια μας και τί ακούν τα αυτάκια μας;

πρέπει να ομολογήσω πως δεν έχω καμία επαφή με το έργο της κυρά Δραγώνας που το όνομά της όμως ακούγεται όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό στα δημόσια πράγματα. η πρώτη φορά που υπέπεσε στην αντίληψή μου η εν λόγω κυρία ήταν καθώς (κατά κακή μου τύχη) πέτυχα τον αξιέπαινο κ.κ. Καρατζαφέρη να λέει για άλλη μιά φορά μεγάλες αλήθειες στην Βουλή. ακολουθεί ένα απόσπασμα από την συγκεκριμένη ομιλία του αρχηγού του ΛΑΟΣ η οποία συνεχίστηκε στο ίδιο ύφος

επειδή όμως στο περιθώριο έχουν όλοι τον χώρο τους αναδημοσιεύω και τον ''ιό της κυριακής'' όπως ακριβώς τον πέτυχα αυτές τις μέρες στο tvxs (ύπαγε οπίσω μου σατανά):

Ένα κείμενο του Ιού της Κυριακής.

Πριν από μερικές δεκαετίες, τότε που οι λέξεις «ηλεκτρονική αλληλογραφία» ή «e-mail» δεν είχαν ακόμα κανένα νόημα, μια μερίδα θρησκόληπτων συμπολιτών μας επιδιδόταν σε μια ειδικού τύπου ανταλλαγή επιστολών, με την οποία κυκλοφορούσε σε εκατοντάδες και χιλιάδες «πιστούς» το ίδιο γράμμα.

Η μέθοδος ήταν απλή. Υπήρχε ένα αρχικό κείμενο, το οποίο αναφερόταν σε κάποιον άγιο, λ.χ. τον άγιο Νεκτάριο, το οποίο υποχρέωνε τον παραλήπτη του γράμματος να το αντιγράψει ιδιοχείρως σε πολλά αντίτυπα (συνήθως πέντε ή επτά) και να το αποστείλει σε ισάριθμους αποδέκτες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα αναλάμβαναν τη συνέχιση του ίδιου θείου έργου. Οποιος παράκουε την εντολή κινδύνευε να τον πλήξουν όλες οι πληγές του Φαραώ, ενώ ο άγιος θα αντάμειβε όποιον υπάκουε και θα του έδινε υγεία και πλούτη.

* Να λοιπόν που ξαναζήσαμε και στις μέρες μας τις «επιστολές του αγίου Νεκταρίου», με την εκστρατεία λάσπης εναντίον της καθηγήτριας Θάλειας Δραγώνα, μετά την τοποθέτησή της στη θέση της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας.

Μια ατέλειωτη σειρά παρόμοιων «επιστολών» ανταλλάσσονται με φανατισμό στο Διαδίκτυο, με μοναδικό περιεχόμενο την καταγγελία εναντίον της Θ. Δραγώνα και επιχείρημα ορισμένα αποσπάσματα από το συλλογικό βιβλίο «Τι είν' η πατρίδα μας;», τα οποία θεωρούνται «εθνικώς» επιλήψιμα.

Στη βάση αυτής της αναπαραγωγής ταυτόσημων «επιστολών» βρίσκεται μια αρχική ανώνυμη επιστολή, η οποία δημοσιεύτηκε στην προσωπική ιστοσελίδα του Δημήτρη Κωνσταντάρα με ημερομηνία 16/10/2007, αλλά φαίνεται ότι είναι γραμμένη πριν από τις εκλογές που είχαν διεξαχθεί έναν μήνα νωρίτερα. Ο Δ. Κωνσταντάρας απέτυχε τότε να εκλεγεί με τη Νέα Δημοκρατία και έχει ήδη προσχωρήσει στο ΛΑΟΣ.

Η επιστολή-φάντασμα

Το κείμενο αυτής της επιστολής θα το βρούμε να αναπαράγεται αυτούσιο σε εκατοντάδες ιστοσελίδες του «εθνοπατριωτικού» χώρου. Από τις πιο ακραίες εθνικοσοσιαλιστικές του εκφάνσεις (π.χ. «Χρυσή Αυγή») έως τους συνήθεις κινδυνολόγους, τους κατόπιν εορτής «μακεδονομάχους», αλλά και τα εντελώς απολιτικά facebook, τις ιστοσελίδες των πολυτέκνων, τις τοπικές ενώσεις ιστολογίων κ.λπ. Βέβαια τον τόνο δίνουν τα στελέχη του ΛΑΟΣ, τα οποία -όπως συνέβη και με την περίπτωση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού- μετέτρεψαν την υπόθεση σε κομματική πολιτική εκστρατεία.

* Μάλιστα, ορισμένα πρόσωπα με ειδικό βάρος στον «εθνοπατριωτικό» χώρο δεν δίστασαν να υιοθετήσουν πλήρως το κείμενο, εμφανίζοντάς το ως δικό τους στις προσωπικές τους ιστοσελίδες. Ξεχωρίζουμε τον γραμματέα του ΛΑΟΣ Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος το ανήρτησε με την υπογραφή του στον ιστότοπό του, αλλά και τον πρώην πρόεδρο του Δικτύου 21 Ευάγγελο Τσίρκα, ο οποίος το υπογράφει στον δικτυακό τόπο της κίνησής του, καθώς και τον Σάββα Καλεντερίδη, ο οποίος το υιοθετεί και το προβάλλει στο δικό του ιστολόγιο.

Από κοντά και ο Γιάννης Καλαντώνης, εκπρόσωπος Τύπου της νεολαίας Καρατζαφέρη ΝΕΟΣ, ο οποίος δημοσιεύει ως δική του την επιστολή στο κομματικό έντυπο «Απόδραση» (τχ. 13, Δεκέμβριος 2009), ακόμη και δημοσιογράφοι όπως η Γιούλη Μανώλη («Ελεύθερος Τύπος», 19/12/09).

* Οποιος θέλει να έχει μια εικόνα για τον τρόπο εξάπλωσης στο Διαδίκτυο αυτού του κειμένου μπορεί να το κάνει εύκολα. Μεταξύ άλλων λαθών του ελαφρώς ασύντακτου αρχικού κειμένου υπάρχει και η λέξη «ψιλορατσιμός». Προσοχή: χωρίς «σ», όχι δηλαδή «ψιλορατσισμός». Αν βάλετε, λοιπόν, στο ψαχτήρι του Google την ανύπαρκτη λέξη «ψιλορατσιμός», θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν χιλιάδες ιστοσελίδες που την αναφέρουν. Κάθε μέρα, μάλιστα, αυτές οι ιστοσελίδες γίνονται περισσότερες, αφού όλο και περισσότεροι «πιστοί» αντιγράφουν το ίδιο κείμενο. Στις αρχές της βδομάδας εμείς μετρήσαμε 4.270 σελίδες!

Βέβαια, η αντιγραφή και η υιοθέτηση ενός πανομοιότυπου -έστω και κακογραμμένου και με λάθη- κειμένου δεν είναι έγκλημα. Μαρτυρά μόνο τον φανατισμό, την προχειρότητα και την έλλειψη παιδείας όσων το κάνουν. Εχουμε άλλωστε συνηθίσει σε αναπαραγωγή των ίδιων (σοβαρών ή γελοίων) κειμένων από δεκάδες και εκατοντάδες ιστοτόπους και ιστολόγια. Μια ευκολία που παρέχει το Διαδίκτυο, με την «αντιγραφή-επικόλληση» (copy-paste), την οποία δεν ήταν δυνατόν ούτε καν να τη φανταστούν οι ταλαίπωροι αντιγραφείς των χειρόγραφων «επιστολών του αγίου Νεκταρίου».

Αλλά δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό. Ολοι αυτοί που υιοθέτησαν το αρχικό κείμενο-φάντασμα είναι εκούσια θύματα μιας εξόφθαλμης πλαστογραφίας. Αν κάποιος από όλους αυτούς που το αναπαράγουν, θεωρώντας ότι έτσι επιτελούν το εθνικό τους χρέος, έκανε τον κόπο να ξεφυλλίσει το ίδιο το βιβλίο, θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για μια διεπιστημονική έρευνα που αφορά την πρόσληψη της εθνικής ταυτότητας από τους εκπαιδευτικούς. Και όσα αποδίδει ο αρχικός ανώνυμος επιστολογράφος στη Θ. Δραγώνα είναι κυρίως λόγια εκπαιδευτικών, τα οποία εκφράζουν κατά τη συγγραφέα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής μας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

* Δεν λείπει βέβαια και η ανοιχτή διαστρέβλωση, που ίσως οφείλεται στην αδυναμία του αρχικού συντάκτη να κατανοήσει ένα επιστημονικό κείμενο. Το πρώτο που καταλογίζεται, λ.χ., στη Θ. Δραγώνα είναι ότι υποστηρίζει στη σελίδα 16 πως «όποιος αξιολογεί τους πολιτισμούς σε κατώτερους και ανώτερους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει». Αλλά το βιβλίο λέει κάτι εντελώς διαφορετικό: ότι ο κυρίαρχος ιδεολογικός λόγος στις μεγάλες και ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθεί έμμεσα να αξιολογεί τους λαούς και τους πολιτισμούς σε «ανώτερους» και «κατώτερους» και υποτιμά τις λεγόμενες νότιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ποιος διαφωνεί σ' αυτό;

Παρόμοιες παραναγνώσεις συγκροτούν την αρχική επιστολή, στην οποία δεν περιλαμβάνονται πραγματικά αποσπάσματα του βιβλίου, αλλά ερμηνείες του συντάκτη της. Βάζοντας, όμως, σε εισαγωγικά αυτές τις δικές του ερμηνείες, ο συντάκτης παρασέρνει τους επόμενους αντιγραφείς να καταγγέλλουν τη Θ. Δραγώνα για φράσεις ανύπαρκτες στο βιβλίο της.

* Υπάρχουν, πάντως, και χειρότερα. Ο αρχικός συντάκτης της επιστολής σχολίαζε με τον δικό του τρόπο τις απόψεις της Θ. Δραγώνα, βάζοντας τίτλο «Μας έκαναν Ελληνες ενώ δεν ήμασταν». Οι εκατοντάδες αντιγραφείς δεν δίστασαν, λοιπόν, να βάλουν και αυτή τη φράση μέσα σε εισαγωγικά, αποδίδοντάς την έτσι στη Θ. Δραγώνα!

Και δεν είναι μόνο τα ανώνυμα (και εν πολλοίς ανεύθυνα) ιστολόγια που διέπραξαν τη λαθροχειρία. Το ίδιο ακριβώς έκανε και η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», η οποία πρωτοστατεί στην εκστρατεία λάσπης σε αγαστή σύμπνοια με τους κεφαλοκυνηγούς του ΛΑΟΣ. Εβαλε, μάλιστα, αυτή τη φράση σε εισαγωγικά ως τίτλο σε σχετικό άρθρο (13/12/09), αποδίδοντάς τη δηλαδή στη συγγραφέα. Την ίδια φράση αποδίδει στη Θ. Δραγώνα και η εφημερίδα «Το Παρόν» (6/12/09), αλλά και ο Ευ. Τσίρκας του Δικτύου 21 κ.ά. Και η κατακλείδα: αυτό ακριβώς το πλαστό απόσπασμα υπέβαλαν κάποιοι (ποιοι άραγε;) στην Ακαδημία Αθηνών, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια επίσημη καταδίκη της καθηγήτριας.

Το αποκαλύπτει το ίδιο δημοσίευμα της εφημερίδας: «Τα αποσπάσματα των βιβλίων της κυρίας Δραγώνα που φαίνεται να προκάλεσαν περισσότερο την ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών ήταν αυτά που αναφέρουν: "Μας έκαναν Ελληνες ενώ δεν ήμασταν", "η ελληνική εθνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού"» («Πρώτο Θέμα», 13/12/09). Ούτε το ένα ούτε το άλλο παράθεμα υπάρχει μέσα στο βιβλίο. Είναι και τα δύο πλαστά. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι πολύ σοβαρό: Ποιοι επιχείρησαν να παγιδεύσουν την Ακαδημία Αθηνών με τα πλαστά αποσπάσματα;

* Τελικά η Ακαδημία απέφυγε την παγίδα, αλλά παρασύρθηκε σε σχετικές δηλώσεις ο πρώην πρόεδρός της Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: «Εφεραν ένα απόσπασμα από βιβλίο της κυρίας Δραγώνα στην ολομέλεια της Ακαδημίας. Αν λοιπόν όσα διάβασα είναι ακριβή, τότε δεν θα την εμπιστευόμουν για να μετέχει στην Παιδεία. Καταλαβαίνω τη διάθεσή της να εκσυγχρονιστεί, αλλά εκσυγχρονισμός δεν σημαίνει παραχάραξη της Ιστορίας» («Πρώτο Θέμα», 13/12/09). Πρωτοφανής δήλωση από έναν πνευματικό άνθρωπο.

Παραδέχεται ότι κρίνει ένα απόσπασμα, του οποίου δεν γνωρίζει την αυθεντικότητα, από ένα βιβλίο το οποίο δεν έχει διαβάσει! Επειδή, βέβαια, ο Κ. Δεσποτόπουλος είναι ένας ακέραιος άνθρωπος αντιλήφθηκε εγκαίρως το λάθος του και με επιστολή στην ίδια εφημερίδα συνεχάρη τη Θ. Δραγώνα «για την πνευματική συγκρότησή της» και της ευχήθηκε «άκρα επιτυχία στο έργο της ως διακόνου της Κοινωνικής Ψυχολογίας με παρέκταση προς την παιδεία» («Πρώτο Θέμα», 20/12/09). Αλλά το κακό είχε γίνει. Είχε δοθεί, δηλαδή, η εντύπωση ότι η Ακαδημία ετοιμάζει την προγραφή της Θ. Δραγώνα, στηριγμένη μόνο στην ανώνυμη «επιστολή» με τα πλαστά αποσπάσματα.

* Ολη αυτή η υπόθεση έχει τα χαρακτηριστικά του «σπασμένου τηλεφώνου». Χωρίς να έχει διαβάσει κανείς το επίμαχο βιβλίο, οι νέοι εθνοσωτήρες παραπέμπουν ο ένας στον άλλο και έτσι θεωρούν ότι «διασταυρώνουν» τις πληροφορίες τους για τις απόψεις της Θ. Δραγώνα. Διασκεδαστική είναι η περίπτωση της εφημερίδας των Τριανταφυλλόπουλου-Λάλα, η οποία, σε άρθρο του Στέφανου Χίου με τίτλο «Θάλεια Δραγώνα, η κρυμμένη Ρεπούση της νέας κυβέρνησης» (15/11/09), παρέπεμπε σε κείμενα στο Διαδίκτυο που αποκαλούν τη νέα ειδική γραμματέα του υπουργείου Παιδείας «φιλότουρκη και επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα». Το κείμενο αυτό, λοιπόν, κατέθεσε ως ερώτηση στη Βουλή ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Νικολόπουλος, για να έρθει η δικτυακή «Ζούγκλα» του Μ. Τριανταφυλλόπουλου να αναδείξει με τη σειρά της αυτή τη «δικαίωση», μέσω της Βουλής, δηλαδή της ερώτησης Νικολόπουλου.

Το δεύτερο βιβλίο

Στο μεταξύ «ανακαλύφθηκε» και δεύτερο έγκλημα της Θ. Δραγώνα. Το βιβλίο «Ελλάδα και Τουρκία, Πολίτης και Εθνος-Κράτος», το οποίο επιμελήθηκε με τον τούρκο συνάδελφό της Φαρούκ Μπιρτέκ. Προηγήθηκε πάλι η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» (15/11/09) και ακολούθησε εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλλα (1/12/09), στην οποία αναδείχτηκαν τα ίδια περίπου αποσπάσματα του βιβλίου που περιλαμβάνονται στις σελίδες 331-339 του βιβλίου. Μόνο που επειδή τα (πραγματικά) αποσπάσματα από το βιβλίο δεν ηχούν και τόσο «αντεθνικά», χρειάζεται και η «επεξήγηση» του δημοσιογράφου, έτσι ώστε να αναδειχτεί το «σκάνδαλο».

Για παράδειγμα, στην εκπομπή καταγράφεται το ακόλουθο απόσπασμα από τη σελίδα 331 του βιβλίου: «Η ανάλυση των περιεχομένων των αναλυτικών περιγραφών για τη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία δείχνει την ισχυρή εθνοκεντρική οπτική που επικρατεί στο ελληνικό σχολείο». Την απλή αυτή διαπίστωση την εξηγεί ως εξής ο Κ. Χαρδαβέλλας: «Δηλαδή, το ελληνικό σχολείο δημιουργεί εθνικιστές και τα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά να πεταχτούν στην πυρά και να αντικατασταθούν με άλλα, μη εθνοκεντρικά».

* Ακόμα πιο έντονη γίνεται η διαστρέβλωση σε άλλο απόσπασμα από τη σελίδα 333: «Η παρούσα έρευνα ανέδειξε ότι τα Ελληνόπουλα κατανοούν αναχρονιστικά το παρελθόν. Εισηγούμαστε ότι αυτό είναι άμεση συνέπεια των σχολικών βιβλίων που παρουσιάζουν το έθνος έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Η εθνική ομάδα αναφέρεται εναλλακτικά με τους όρους ο Ελληνισμός, οι Ελληνες, ο ελληνικός λαός, η Ελλάδα, ενώ ειδικά ο όρος Ελληνισμός επιτρέπει στην ιστορική αφήγηση να ανάγει τη νεωτερική έννοια του έθνους σε οντότητα περίπου αιώνια. Αυτή η απεικόνιση του έθνους ενισχύεται αποφασιστικά από την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών».

Εδώ ο Κ. Χαρδαβέλλας σχολιάζει: «Δηλαδή δεν υπάρχει Ελληνισμός, δεν υπάρχουν Ελληνες. Είμαστε απλά μια ομάδα, μια εθνική ομάδα ανάμεσα σε πολλές άλλες στον κόσμο μας, όπως, π.χ., η ομάδα της Ζιμπάμπουε, ας πούμε, ή η ομάδα των Ζουλού». Καθόλου δεν περνά απ' το μυαλό του καημένου του βετεράνου δημοσιογράφου ότι υπάρχει μια μικρή έστω περίπτωση να μην είμαστε ο «περιούσιος λαός» ή ότι και οι Ζουλού αποτελούν έθνος κι είναι περήφανοι γι' αυτό.

* Εκεί που ο «σχολιασμός» και η παρανάγνωση φτάνει τα όρια της παραχάραξης είναι όταν συνοψίζει ο Κ. Χαρδαβέλλας το περιεχόμενο του βιβλίου: «Αυτό το βιβλίο λέει αυτό το απαράδεκτο, ότι δεν πρέπει να διδάσκονται Ιστορία οι μικροί μαθητές, γιατί έτσι μπορεί να τους κάνουμε εθνικιστές». Φυσικά η κατηγορία αυτή είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη.

Αλλά ο τηλεπαρουσιαστής δεν διστάζει να παρουσιάσει σαν απόσπασμα του βιβλίου και το ακόλουθο παράθεμα, που προβάλλεται μάλιστα στην εκπομπή και με σχετική καρτέλα: «Επεκτατική Εθνική Πολιτική ήταν η Επανάσταση των Ελλήνων το 1821, ενώ η ελληνική εθνική ταυτότητα είναι στηριγμένη σε μύθους και ενισχύεται αποφασιστικά από την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών, αναφορικά με το μεγαλείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας». Εδώ δεν αναφέρεται σελίδα. Και είναι φυσικό. Αυτό το απόσπασμα είναι ανύπαρκτο. Κάποιος συνέδεσε φράσεις από διαφορετικές παραγράφους για να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρόκειται πραγματικά για αθλιότητα.

* Η ανακύκλωση της πλαστογραφίας πήρε κωμικοτραγικές διαστάσεις στη Βουλή, όταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης διάβασε με το γνωστό του στόμφο τα ίδια πλαστά αποσπάσματα: «Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιους στην Κυβέρνηση. Συμφωνείτε με αυτά που θα σας διαβάσω; Θέλω να δω ποιος συμφωνεί μέσα στην αίθουσα. Και θα καταλάβω από τα πρόσωπά σας, τα ενεργά πρόσωπα ευφυών βουλευτών. "Δεν είμαστε Ελληνες. Μας έκαναν Ελληνες". Ποιος συμφωνεί με αυτό; Τι είμαστε; Δεν είμαστε Ελληνες; Μας έκαναν Ελληνες; Μας έβαλαν σε ένα μίξερ και μας έκαναν Ελληνες; Δεν είμαστε Ελληνες, κύριε Πρόεδρε, που γνωρίζω την ευαισθησία σας γι' αυτό τον τόπο; Δεύτερον. "Η επανάσταση του 1821 ήταν επεκτατική εθνική πολιτική". Θα κάνουμε λαϊκά δικαστήρια για τον Κολοκοτρώνη και θα τον δικάσουμε μετά θάνατον για δεύτερη φορά. Τρίτον. "Οι Ελληνες είναι ρατσιστές και ο νεοελληνικός πολιτισμός βασίζεται στον τούρκικο πολιτισμό". Δεν ντρέπεστε εσείς του ΠΑΣΟΚ που ανέχεστε αυτή την κυρία Δραγώνα να τα γράφει αυτά; Αυτή βάλατε στη διαμόρφωση της παιδείας των παιδιών της Ελλάδας;» (23/12/09).

* Ο Θεόδωρος Πάγκαλος παρατήρησε ότι οι αναφορές αυτές είναι συντομευμένες και παραποιημένες, για να λάβει την ακόλουθη αποστομωτική απάντηση από τον αρχηγό του ΛΑΟΣ: «Κύριε Πάγκαλε, εγώ διάβασα το κείμενο της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών. Σας ενόχλησε τόσο πολύ. Δεν σας ενοχλεί η κυρία Δραγώνα που πρεσβεύει αυτά και σας ενοχλεί η ανάγνωση των κειμένων της κυρίας Δραγώνα;»

Μάθαμε, λοιπόν, έτσι ότι και η Ενωση Αποστράτων μετέχει στο «σπασμένο τηλέφωνο», χωρίς ούτε ένας απόστρατος-που διαθέτει τέλος πάντων και χρόνο- να μπει στον κόπο να ανοίξει και να διαβάσει το επίμαχο βιβλίο.

Η μέθοδος του Λιντς

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στοχοποίηση της Θάλειας Δραγώνα, μέσα από ένα κύμα λάσπης που διοχετεύεται κυρίως στο Διαδίκτυο αλλά και σε ορισμένες εφημερίδες («Πρώτο Θέμα», «Το Παρόν», «Veto», «Ελεύθερος Τύπος» και σε μικρότερο βαθμό «Εθνος», «Ελευθεροτυπία») αποτελεί συνέχεια της πανεθνικής εκστρατείας εναντίον της Μαρίας Ρεπούση για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.

Αν όμως τότε ορισμένες πραγματικές αδυναμίες του βιβλίου δημιούργησαν σύγχυση και προκάλεσαν τη συμμετοχή στο εθνικιστικό προσκλητήριο των ημιμαθών και ορισμένων καλοπροαίρετων αναγνωστών, καθώς και μιας σημαντικής μερίδας της αριστεράς (ιδίως του ΚΚΕ), σήμερα η επίθεση στηρίζεται σε καθαρή πλαστογραφία, ενώ οι σοβαρότεροι πολέμιοι της Θ. Δραγώνα παραδέχονται χωρίς κανένα πρόβλημα ότι αγνοούν το περιεχόμενο των βιβλίων της. Αν συνδυαστεί αυτό το γεγονός με τη διοργάνωση πρώτη φορά «διαδήλωσης» (εναντίον της καθηγήτριας) από τον ΛΑΟΣ, διαπιστώνουμε ότι το «κίνημα των εθνικοφρόνων» έχει πάρει σοβαρότερες διαστάσεις, ενθαρρυμένο βέβαια από την πρώτη του επιτυχία, με την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας.

*Ασφαλώς το μοντέλο που ακολουθήθηκε στην επίθεση εναντίον της Μαρίας Ρεπούση επαναλαμβάνεται και σήμερα. Και δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι και πάλι το πάθος των υβριστικών επιθέσεων έχει, όπως και πριν από δύο χρόνια, και ένα σαφές σεξιστικό υπόστρωμα. Οπως μας πληροφορεί ο γνωστός από τις συγκεντρώσεις του Αγίου Παντελεήμονα, και απηνής τηλε-διώκτης των μεταναστών, Σπύρος Χατζάρας, το σύνθημα στη διαδήλωση του ΛΑΟΣ ήταν το τραγουδάκι «Να στείλετε Δραγώνα και Ρεπούση σε κάποιο υπουργείο Τουρκικό / αφού γουστάρουν τόσο την Τουρκία / και ό,τι οθωμανικόοοο!»

* Βέβαια αυτή τη φορά λειτούργησαν τα ανακλαστικά της ακαδημαϊκής κοινότητας και μέσα σε 24 ώρες συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες υπογραφές πανεπιστημιακών και ανθρώπων του πνεύματος κάτω από ένα κείμενο συμπαράστασης στη Θάλεια Δραγώνα, στο οποίο καταγγελλόταν το νέο κυνήγι μαγισσών. Το εξαιρετικό αυτό κείμενο έχει μόνο μια μικρή ανακρίβεια. Αναφέρει ότι «οι επιθέσεις κατά της Θάλειας Δραγώνα ξεχωρίζουν από άλλες ανάλογες, που εξαπολύονται όλο και πιο συχνά κατά πανεπιστημιακών, επειδή πρώτη φορά στοχοποιείται πρόσωπο που κατέχει δημόσιο αξίωμα».

Η αλήθεια είναι ότι παρόμοια στοχοποίηση είχε υποστεί το 1996 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Χρήστος Ροζάκης. Πρωταγωνιστής των επιθέσεων εναντίον του καθηγητή ήταν και πάλι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, βουλευτής ακόμα τότε της Νέας Δημοκρατίας.

Την υπενθύμιση αυτή την κάνουμε για έναν απλό λόγο. Η στοχοποίηση δυο καθηγητριών και η «ειδική μεταχείρισή» τους επειδή είναι γυναίκες, αλλά και ενός καθηγητή που κατηγορήθηκε για την εβραϊκή του καταγωγή, επιβεβαιώνει εμμέσως την τραγική έλλειψη αντιρατσιστικών και αντισεξιστικών ανακλαστικών σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή ακριβώς την έλλειψη επιχειρεί να καλύψει με τις μελέτες της η Θάλεια Δραγώνα.

Φορείς του Ιού: Τάσος Κωστόπουλος, Δημήτρης Τρίμης, Άντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς

τέλος πάντων, ξέρω ήταν μεγάλο και κουραστικό ίσως το κείμενο όμως το ίδιο κουραστικές είναι και οι ακροδεξιές κορώνες και πρακτικές από μιά μερίδα ανθρώπων που αντιστέκεται στο να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα. προσωπική μου πεποίθηση όπως έχω ξαναγράψει είναι ότι η βία δεν είναι μιά πράξη που κατευθύνεται ενάντια σε αντικείμενα αλλά σε ανθρώπους. και επειδή η βία κοντεύει να ταυτιστεί με την ''τρομοκρατία'' παραθέτω ακόμα ένα κείμενο του ''ιού'' ώστε να πάρω τις αποστάσεις μου.

Η χρονιά του Μαύρου Τρόμου

Υπάρχει μια κατηγορία ειδήσεων που οι δημοσιογραφικοί απολογισμοί του 2009 παρέλειψαν εντελώς. Οχι επειδή στερείται "θεαματικότητας", αλλά επειδή η εξαφάνισή της βολεύει με το παραπάνω τα κυρίαρχα στερεότυπα περί δημόσιας τάξης.

Εκτός από χρονιά οικονομικής κρίσης, το 2009 υπήρξε για τα ΜΜΕ και η κατεξοχήν «χρονιά της (πολιτικής) βίας».

Μπήκε στη σκιά της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη, με μια πρωτοχρονιάτικη Αθήνα πλημμυρισμένη από ασφαλίτες λόγω του φόβου επανάληψης των «επεισοδίων» γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Συνέχισε με το επικοινωνιακό ξεσάλωμα περί «κατάρρευσης της τάξης», «γενικευμένης ανασφάλειας», «μεταναστευτικής απειλής» κι «αναβίωσης της τρομοκρατίας», για να καταλήξει στην πανηγυρική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας μετά τις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Κατάληξη λίγο-πολύ αναμενόμενη, άλλωστε, αφού από τα κανάλια σαν «βία» εκλαμβάνεται κυρίως ό,τι έχει αντικαθεστωτικό πρόσημο ή δεν ταυτίζεται με τις κυρίαρχες ελληνοχριστιανικές αξίες. Ενα ολιγόλεπτο σπάσιμο βιτρινών στο Κολωνάκι παρουσιάστηκε έτσι σχεδόν σαν κήρυξη πολέμου, την ίδια στιγμή που βομβιστικές επιθέσεις και η (απείρως πιο επικίνδυνη για το κράτος δικαίου) ενεργός συνεργασία των σωμάτων ασφαλείας με ένοπλες ναζιστικές συμμορίες περνούσαν στα «ψιλά», σαν γεγονότα άνευ σημασίας.

Γιατί το 2009 αποτέλεσε ορόσημο και από αυτή την άποψη: η ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική βία σημείωσε μέσα στη χρονιά μια αξιοσημείωτη κλιμάκωση, περνώντας από τις διάχυτες βιαιότητες και τα σποραδικά μαχαιρώματα προηγούμενων εποχών σε οργανωμένες επιθέσεις με στρατιωτικές χειροβομβίδες κι αυτοσχέδιους εκρηκτικούς ή εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά του πολύμορφου «εσωτερικού εχθρού».

Για πρώτη μάλιστα φορά, μετά το 1974, η συντεταγμένη κρατική εξουσία και τα καθωσπρέπει ΜΜΕ έδειξαν όχι μόνο να ανέχονται αλλά και να υποθάλπουν συνειδητά αυτό το κύμα της «μαύρης βίας», στις «ηπιότερες» τουλάχιστον εκδοχές του, ως απάντηση στην κρίση νομιμοποίησης και στην απώλεια ελέγχου του «πεζοδρομίου» κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη. Το ανοιχτό πατρονάρισμα των ρατσιστικών «επιτροπών κατοίκων» και των χρυσαυγιτών «συμπαραστατών» τους από την ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με αποκορύφωμα την εμφάνιση ένοπλων παρακρατικών συμμοριών με λοστούς και μολότοφ (!) στο πλευρό των ΜΑΤ, ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου αυτού του ευρύτερου μετασχηματισμού.

Σε αντίθεση προς την «αριστερή» κι «αντιεξουσιαστική» βία, που μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου παρουσιάζει μια σχετική ύφεση, η «μαύρη» βία εμφανίζει αντίθετα σαφείς τάσεις πύκνωσης τους τελευταίους μήνες – με πέρασμα, μάλιστα, από τις «μαζικές» σε όλο και περισσότερες «αντάρτικες» ενέργειες.

Αγνωστο αν αυτό οφείλεται σε αυτονόμηση κάποιων μηχανισμών μετά την τελευταία πολιτική αλλαγή ή στην αυξανόμενη αίσθηση ασυλίας που προσδίδει στους δράστες το ακαταδίωκτο. Οπως επίσης αγνοούμε κατά πόσον αυτοί οι τελευταίοι έχουν εμπνευστεί από το γνωστό βιβλίο του εκπροσώπου Τύπου του κ. Μεϊμαράκη στο ΥΠΕΘΑ. Βιβλίο που αναδείχθηκε σε μπεστ σέλερ της ακροδεξιάς την τελευταία τριετία και το οποίο, υπενθυμίζουμε, ευαγγελίζεται την ανάληψη ένοπλης τρομοκρατικής «αντίστασης» απ’ τους «εθνικιστές» σε περίπτωση εκλογικής επιτυχίας της κεντροαριστεράς, ως ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή των «εθνομηδενιστών» με στρατιωτικό πραξικόπημα (βλ. αναλυτικά τον «Ιό» της 2.11.08).

Το βέβαιο είναι πάντως ότι ο ίδιος ο κ. Χρυσοχοΐδης, που κατά τις πρώτες μέρες της νέας υπουργίας του επιδιδόταν σε λεονταρισμούς απειλώντας όσους υφισταμένους του «σχετίζονται» με τους χρυσαυγίτες, τώρα πιά περιορίζεται απλώς σε «διαπιστώσεις» και (αυτοεκπληρούμενες;) προφητείες: «Σε λίγο θα έχουμε και ακροδεξιά τρομοκρατικά φαινόμενα από ομάδες που εμφανίζονται σιγά σιγά και δεν τις ξέρουμε ακόμα» («Το Βήμα» 13.12.09).

Ο κατάλογος που ακολουθεί περιλαμβάνει τις γνωστότερες (κι εν πολλοίς τις σημαντικότερες) από τις βίαιες ενέργειες ακροδεξιάς και ρατσιστικής τρομοκρατίας που πραγματοποιήθηκαν (κι έγιναν γνωστές) μέσα στο 2009. Δεν είναι εξαντλητικός, για τον πολύ απλό λόγο ότι ένα μεγάλο μέρος των βιαιοπραγιών «χαμηλής έντασης», ιδίως αυτών που στρέφονται ενάντια στις πιο ανυπεράσπιστες κατηγορίες μεταναστών, δύσκολα -ή μόνο κατά τύχη- έρχονται στο φως.

Η παράθεση των συμβάντων με ημερολογιακή σειρά αποτυπώνει πάντως αρκετά καθαρά την αυξανόμενη προσφυγή της ακροδεξιάς σε μορφές πολιτικής τρομοκρατίας, με στόχο τον «εσωτερικό εχθρό» και δη το κίνημα της ελευθεριακής νεολαίας (στέκια, καταλήψεις στέγης, ραδιοσταθμοί). Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πύκνωση των επιθέσεων σε επαρχιακές πόλεις όπως τα Χανιά, την οποία τοπικοί παρατηρητές αποδίδουν στον ανταγωνισμό τοπικών ακροδεξιών συμμοριών για τον έλεγχο του "χώρου".

17 Ιανουαρίου: Επίθεση κρανοφόρων μελών του ακροδεξιού Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου με παλούκια και πέτρες στην Ιατρική Σχολή Λάρισας, εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη δίωξη των συλληφθέντων του Δεκεμβρίου με τον «αντιτρομοκρατικό». Επέμβαση των ΜΑΤ για την προστασία των επιδρομέων. Η Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ καταδικάζει την «προβοκάτσια ακροδεξιών στοιχείων που προσπάθησαν να δυναμιτίσουν την κατάσταση», ενώ ο ΠΕΣ υπερασπίζεται δημόσια την ενέργειά του διακηρύσσοντας πως «η ερυθρά τρομοκρατία δεν θα περάσει».

21 Ιανουαρίου: Ενέδρα ακροδεξιών έξω από την κατάληψη «Αντί-Info Cafe», στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου, κατά τη διάρκεια ρεμπέτικης βραδιάς. Απόκρουσή τους, με σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ενός απ’ τους οργανωτές της εκδήλωσης.

21 Ιανουαρίου: Φωτιά στον προσφυγικό καταυλισμό των Αφγανών στην Πάτρα (καταστροφή περίπου 40 παραπηγμάτων και του σχολείου-ιατρείου). Στο σημείο εκδήλωσης της πυρκαγιάς βρέθηκαν γκαζάκια, ενώ περίοικοι παρότρυναν τους πυροσβέστες να μην τη σβήσουν.

28 Ιανουαρίου: Ρατσιστική επιδρομή 7 ατόμων σε σπίτι Πακιστανών στη Νίκαια. Ξυλοδαρμός των ενοίκων, αρπαγή χρημάτων και των διαβατηρίων τους.

24 Φεβρουαρίου: Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα εναντίον του Στεκιού Μεταναστών και των γραφείων του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Η χειροβομβίδα ρίχτηκε στο παράθυρο του στεκιού στις 10 μ.μ., κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τους αντιρρησίες συνείδησης, αλλά δεν πέρασε το διπλό τζάμι κι εξερράγη στο δρόμο, προκαλώντας ζημιές σε διπλανά κτίρια. Καταδίωξη του δράστη από περιοίκους αλλά διαφυγή του με ΙΧ που τον περίμενε σε γειτονικό δρόμο. «Θάψιμο» του γεγονότος από τα ΜΜΕ με την ενεργό συμμετοχή «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ», που προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με διάφορα ευφάνταστα σενάρια.

1-5 Μαρτίου: Τρεις διαδοχικές ρατσιστικές επιθέσεις από ομάδα 10-15 φασιστών κατά ανύποπτων Πακιστανών σε δρόμους του Αιγάλεω, με αποτέλεσμα 4 τραυματίες (οι δυο σοβαρά) και τρεις τουλάχιστον ληστείες σε βάρος μεταναστών.

29 Μαρτίου: Ενέδρα τριών μελών της Οργάνωσης Εθνικιστών Ρεθύμνου (ΟΕΡ) στο φοιτητή Γιώργο Μωραϊτη, συνδικαλιστή της αριστερής παράταξης ΕΑΑΚ, και σοβαρός τραυματισμός του. Με καθυστέρηση κάμποσων ημερών, η ναζιστική οργάνωση «αποποιείται» την ευθύνη για «το θλιβερό περιστατικό», κάνοντας λόγο για «προβοκάτσια»: «Ανόητοι, ανιστόρητοι, ανθέλληνες, χωρίς αρχές, ιδανικά, ηθική και πιστεύω, ξενοκίνητοι υπηρέτες ύπουλων και ανθελληνικών σχεδίων, μας πετάξατε το ‘τυρί’ αλλά εμείς είδαμε τη φάκα, είμαστε παρόντες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει».

2 Απριλίου: Νυχτερινή επιδρομή ακροδεξιών στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «ΠΡΟΚΑΤ 35» στο Πανεπιστήμιο Πάτρας. Υλικές φθορές κι «υπογραφή» των επιδρομέων με εθνικιστικά συνθήματα.

23 Απριλίου: Εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας Αθήνας καταγγέλλουν σε συνέντευξη Τύπου πάνω από 30 επιθέσεις εναντίον ομοεθνών τους μεταναστών από δυο μηχανοκίνητες ρατσιστικές συμμορίες μέσα στο τελευταίο 15νθήμερο (Ν. Ιωνία, Καλογρέζα, Γαλάτσι, Περισσός, Ηράκλειο), με τουλάχιστον 19 τραυματίες.

8-9 Μαΐου: Κινητοποίηση της «Χρυσής Αυγής» στην Καλαμάτα, εναντίον επετειακής εκδήλωσης της τοπικής αντιεξουσιαστικής κίνησης «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη ιστορική απεργία του 1934. Επίθεση εναντίον ζευγαριού αντιεξουσιαστών σε ουζερί της πόλης, σοβαρός τραυματισμός τους και ξυλοδαρμός σερβιτόρου που επιχείρησε να παρέμβει (8.5). Επιδρομή των χρυσαυγιτών στο σιδηροδρομικό σταθμό σε αναζήτηση «αναρχικών», επιθέσεις σε εργαζομένους του ΟΣΕ και τραυματισμός 2 μεταναστών, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ. (9.5).

9 Μαΐου: Επίθεση εκατό περίπου κρανοφόρων χρυσαυγιτών με ασπίδες, ρόπαλα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης (απ’ αυτές που διαθέτει η ΕΛ.ΑΣ.), υπό την κάλυψη και προστασία διμοιριών των ΜΑΤ, εναντίον των ασιατών προσφύγων που στεγάζονται στο χώρο του Παλιού Εφετείου, στην Ομόνοια. Βίαιη διάλυση αντιφασιστών διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί για να προστατέψουν τους πρόσφυγες, απόπειρα εισβολής στο κτίριο και δυναμική απόκρουσή τους από αντιφασίστες και μετανάστες. Τουλάχιστον 5 μετανάστες τραυματίες.

10 Μαΐου: Επίθεση χρυσαυγιτών στην Καλαμάτα, με κατσαβίδια και λοστούς εναντίον εκδήλωσης κατά των παράνομων κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τραυματισμός 3 ατόμων.

10 Μαΐου: Επίθεση «αγνώστων» στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου, με υλικές ζημιές.

23 Μαΐου: Νυχτερινός εμπρησμός από ομάδα «αγνώστων» ενός υπόγειου μουσουλμανικού χώρου προσευχής στην οδό Αριστομένους, στον Άγιο Παντελεήμονα. Μέσα στο χώρο βρίσκονταν πέντε μετανάστες απ’ το Μπανγκλαντές, που απεγκλωβίστηκαν απ’ την Πυροσβεστική και μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.

26 Μαΐου: Εμπρησμός από «αγνώστους» του υπογείου της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα, όπου ο (προγεγραμμένος από τους τοπικούς ρατσιστές) παπάς περιέθαλπτε το χειμώνα τους πρόσφυγες της περιοχής (8.45 μ.μ). Ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων κι ενός μέλους του ΚΚΕ που διαμαρτυρήθηκε επειδή ακροδεξιοί με μαχαίρια απειλούσαν περαστικούς μετανάστες.

2 Ιουνίου: Τρομοκρατική επιδρομή της «Χρυσής Αυγής» στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, στην Αθήνα, με σκοπό τη ματαίωση της παρουσίασης του Ελληνο-Μακεδονικού Λεξικού από το «Ουράνιο Τόξο» με συμμετοχή ελλήνων και ξένων πανεπιστημιακών.

3 Ιουνίου: Πυρπόληση από «αγνώστους» του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (0.30 π.μ.).

6 Ιουνίου: Ομαδικός δημόσιος ξυλοδαρμός σύρου μετανάστη στο Ρέθυμνο από 20-25 μέλη της ΟΕΡ. Μια βδομάδα μετά, η οργάνωση αποποιείται κάθε ευθύνη για «τα γεγονότα της 6ης Ιουνίου», κατηγορώντας τα τοπικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ -που ανέδειξαν το ζήτημα- ότι «ακολουθούν την τακτική των αφεντικών τους, των Εβραίων, με την αιώνια κλάψα και κακία».

9 Ιουνίου: Επίθεση ροπαλοφόρων ακροδεξιών σε πολίτη που πήγε το παιδί του στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα, την οποία η τοπική «Επιτροπή Κατοίκων» έχει κλείσει δια της βίας. Προσαγωγή του πολίτη από τα ΜΑΤ στο αστυνομικό τμήμα για ...«προκλητική συμπεριφορά» και πολιορκία του τμήματος από «αγανακτισμένους πολίτες».

5 Ιουλίου: Νυχτερινή βομβιστική επίθεση (πυροσωλήνας με μπαρούτι) κατά του αριστερού στεκιού «Σφεντόνα» της φοιτητικής παράταξης «Αγωνιστικές Κινήσεις», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου και σε σταθμευμένο Ι.Χ.

7 Ιουλίου: Χρυσαυγίτες επιτίθενται μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, εκσφενδονίζοντας μολότοφ, εναντίον αντιρατσιστικής διαδήλωσης 2.500 ατόμων. Το γεγονός καταγράφεται φωτογραφικά, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της «φυσικής και πολιτικής» ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.

9 Ιουλίου: Επίθεση 15-20 ακροδεξιών με μολότοφ, φωτοβολίδες και καπνογόνα στην κατάληψη στέγης Βίλλα Αμαλίας (11.30 μμ), μετά το τέλος θεατρικής παράστασης. Ορμητήριο των επιτιθέμενων ήταν η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, όπου μισή ώρα νωρίτερα οι συγκεντρωμένοι ρατσιστές είχαν συνομιλία με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Απόκρουση από τους καταληψίες των επιδρομέων, που εγκαταλείψουν τσάντα με 3 μολότοφ.

21 Ιουλίου: Επίθεση «αγνώστων» με 3 μολότοφ σε εγκαταλειμένο βαγόνι του ΟΣΕ, στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, που στεγάζει το αντιεξουσιαστικό Radio Revolt. Μικρής έκτασης υλικές καταστροφές, που δεν παρεμποδίζουν τη λειτουργία του.

25 Ιουλίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην κατάληψη ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη (5 π.μ.). Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους, με τη βοήθεια γειτόνων.

1 Αυγούστου: Επιδρομή 2 κρανοφόρων που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα στην κατάληψη του κτήματος Πραποπούλου, στο Χαλάνδρι. Απόπειρα διάρρηξης και σοβαρός τραυματισμός με λοστούς στο κεφάλι ενός άστεγου μετανάστη που βρισκόταν συμπτωματικά εκεί. Οι δράστες φεύγουν εγκαταλείποντας πίσω τους ένα στουπί με βενζίνη.

4 Αυγούστου: Νέα νυχτερινή επίθεση «αγνώστων» στο βαγόνι του Radio Revolt, στο χώρο του ΑΠΘ, και πυρπόλησή του.

26 Αυγούστου: Επίθεση «αγνώστων» με κροτίδες στο υπόγειο τζαμί της οδού Αριστομένους, στον Αγιο Παντελεήμονα, ενώ πολλοί μουσουλμάνοι μετανάστες βρίσκονταν μέσα για το ραμαζάνι (8.30 μμ).

13 Σεπτεμβρίου: Επιδρομή καμιάς εικοσαριάς κρανοφόρων ακροδεξιών με παλούκια στην κατάληψη Rosa Nera, στα Χανιά, ενώ σε άλλο σημείο της πόλης πραγματοποιούνταν το ετήσιο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Σπάσιμο της πόρτας κι εκτεταμμένες φθορές στο εσωτερικό του κτιρίου. «Στην είσοδο χτύπησαν μια μητέρα, το μαθητή γιο της, έναν φίλο του και έναν μετανάστη. Φεύγοντας χτύπησαν έναν ηλικιωμένο και το γιο του, που φιλοξενούνται στην κατάληψη κι εκείνη την ώρα επέστρεφαν σ’ αυτήν» (από την ανακοίνωση της Rosa Nera).

1 Οκτωβρίου: Πυρπόληση του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (1.40 π.μ.). Οι δράστες άφησαν ως «επισκεπτήριο» φέιγ βολάν της «Χρυσής Αυγής». Περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν επίσης καταστραφεί στα Χανιά (17.9), τη Ν. Ιωνία και το Παγκράτι.

1 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών κατά της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου με καυστικό σπρέι στο πρόσωπο έξω από το μετρό της Κατεχάκη, όταν αρνήθηκε να πάρει το προεκλογικό υλικό που μοίραζαν. Μεταφορά της κοπέλας στο νοσοκομείο με εγκαύματα. Η ναζιστική οργάνωση «διαψεύδει» το συμβάν.

29 Οκτωβρίου: Επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Παλιού Κυλικείου, στη Ρόδο (ξημερώματα). Υλικές φθορές.

30 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών στον ηθοποιό Πάνο Μουζουράκη με δακρυγόνο σπρέι έξω απ’ το κλαμπ όπου εργάζεται, ως «τιμωρία» για κάποιο «αντεθνικό» βίντεό του. Η «Χρυσή Αυγή» αρνείται την πατρότητα της επίθεσης, με το επιχείρημα «δεν είμαστε οργάνωση, άρα δεν έχουμε μέλη»!

2 Νοεμβρίου: Επίθεση με μολότοφ (4.30 π.μ.) στην κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη 37, λίγες ώρες πριν από την αντιρατσιστική συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα. Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους.

3 Νοεμβρίου: Επίθεση τα ξημερώματα με μολότοφ στην κατάληψη στέγης «Βίλα Αμαλίας». Οπως επισημαίνουν οι καταληψίες, «το δελτίο που δίνει η διεύθυνση ασφαλείας και αναπαράγουν οι δημοσιογράφοι κάνει λόγο για πέντε δράστες. Κάτι θα ξέρουν...».

8 Νοεμβρίου: Επίθεση στο Μεσολόγγι 15 ατόμων με λοστούς και καδρόνια εναντίον 4 μεταναστών, σοβαρός τραυματισμός και μεταφορά τους στο νοσοκομείο.

15 Νοεμβρίου: Απρόκλητη νυχτερινή επίθεση και ξυλοδαρμός δυο ενεργών πολιτών σε δρόμο των Χανίων από ομάδα 10 ακροδεξιών, που τους αποκαλούν «αναρχικούς» και «κουμούνια».

22 Νοεμβρίου: Δημόσιος ξυλοδαρμός δυο παιδιών αραβικής καταγωγής σε κεντρική πλατεία του Αργούς από ομάδα νεαρών Ελλήνων, που τα καλούσε «να φύγουν από την Ελλάδα».

23 Νοεμβρίου: Βραδυνή ρατσιστική επιδρομή 40 κουκουλοφόρων ακροδεξιών με σιδερολοστούς, μολότοφ και μαχαίρια εναντίον καταστημάτων Αράβων στο Ν. Κόσμο. Υλικές καταστροφές, αρπαγή των ταμείων και σοβαρός τραυματισμός 3 μεταναστών.

24 Νοεμβρίου: Εκρηξη ισχυρής βόμβας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης (3.55 π.μ.). Το ρεπορτάζ της «Ε» καταγράφει «θραύσματα σφηνωμένα σε τοίχους και αυτοκίνητα, σπασμένα τζάμια πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων και μια γειτονιά τρομοκρατημένη». Ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιήθηκε τον Ιούλιο κατά της «Σφεντόνας».

8 Δεκεμβρίου: Επίθεση ομάδας ακροδεξιών σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστινίου κι ενός Μαροκινού.

11 Δεκεμβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών με σιδηρογροθιές σε δυο νέους στο Σύνταγμα και τραυματισμός τους επειδή είχαν «αναρχίζουσα» εμφάνιση. Σύμφωνα με το επίσημο site της, η ναζιστική οργάνωση πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα «πολιτική δράση» στην περιοχή.

15 Δεκεμβρίου: Μεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ από ισάριθμους επιβάτες μοτοσικλέτας σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων, όπου μένει ο πατέρας ενός από τα δυο θύματα της φασιστικής επίθεσης της 15ης Νοεμβρίου. Γι’ αυτή την τελευταία, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, συνελήφθη 20χρόνος, ο οποίος ...αφέθηκε ελεύθερος, λόγω παρέλευσης του αυτόφωρου. Από την επίθεση στο σπίτι προκλήθηκαν υλικές ζημιές και κινδύνευσαν 5 άτομα, ανάμεσά τους ένα μικρό παιδί, που βρίσκονταν μέσα.

16 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.), μια μέρα πριν από το προγραμματισμένο συλλαλητήριο για τις πρόσφατες φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις στην πόλη (περίπου 15-20 μέσα σ’ ένα δεκαήμερο, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του Στεκιού). Οι δράστες προκάλεσαν υλικές ζημιές κι «υπέγραψαν» στον τοίχο με σβάστικες.

18 Δεκεμβρίου: Επιδρομή κρανοφόρων ακροδεξιών στο Στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές και δυο τραυματίες.

18 Δκεμβρίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην κατάληψη του Βοτανικού Κήπου, στην Πετρούπολη. Οι δράστες άφησαν πίσω τους προκήρυξη, διακηρύσσοντας ότι «τρίβουν τα αρχίδια τους στα καλοακονισμένα σπαθιά τους» (!) και περιγράφοντας το χτύπημα σαν απάντηση προς τις «επιθέσεις των αναρχοάπλυτων στα όργανα της τάξης και τα αστυνομικά τμήματα», την πυρπόληση «ελληνικών συμβόλων» και «ανθελληνικές κινήσεις» γενικώς. Η προκήρυξη κλείνει με προειδοποιήσεις για νέα χτυπήματα και με το σύνθημα «Σάλτο στο Ρεσάλτο».

23 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Αγρός», στο Πάρκο Τρίτση στο Ιλιον (11.45 μμ). Ως εμπρηστικό υλικό χρησιμοποιήθηκε μπιτόνι με εύλεκτο υγρό, με αποτέλεσμα υλικές ζημιές.

27 Δεκεμβρίου: Ρατσιστική επίθεση "ομάδας κρούσης" με ρόπαλα του μπέιζμπολ και σιδερογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.

Η εγκυρότητα του Indymedia

Μια από τις πιο χρήσιμες πηγές για την κατάρτιση του χρονολογίου της «μαύρης βίας», μαζί με το ηλεκτρονικό αρχείο της «Ε», υπήρξε ο δικτυακός τόπος εναλλακτικής πληροφόρησης Athens Indymedia.

Αγρίως συκοφαντημένο από τους διώκτες του, που έχουν φτάσει μέχρι τη δικαστική δίωξη των πρυτανικών αρχών του ΕΜΠ για την παροχή πανεπιστημιακού ασύλου στο σέρβερ του, το Indymedia αποτελεί όχι μόνο έναν «χώρο πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης» (με απόψεις που μπορεί να ενοχλούν πολλούς) αλλά και μια από τις πιο αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης που λειτουργούν στον ελληνόφωνο κόσμο για μια σειρά ζητήματα.

Οσον αφορά ιδίως τα τεκταινόμενα σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ευρύτερου αριστερού κι αντιεξουσιαστικού χώρου, για τα οποία το αστυνομικό δελτίο καναλιών και (πολλών) εφημερίδων έχει την τάση να ταυτίζεται με την εκάστοτε επίσημη εκδοχή της ΕΛ.ΑΣ., οι αναρτήσεις του Indymedia όχι μόνο συνιστούν έναν πολύτιμο πόλο εναλλακτικής ειδησεογραφίας αλλά κατά κανόνα αποδεικνύονται απείρως πιο ακριβείς από τα «έγκυρα» ΜΜΕ. Παρόλο που η ανωνυμογραφία των ερασιτεχνών «ρεπόρτερ» εμπεριέχει συχνά κάποιο ποσοστό ανακριβειών, υπερβολών ή παρεξηγήσεων, η τελική εικόνα που προκύπτει απ’ την ανταλλαγή και διασταύρωση των μηνυμάτων είναι συνήθως πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα απ’ ό,τι οι «πληροφορίες» που διασπείρουν μέσω των καναλιών τα παπαγαλάκια της ΓΑΔΑ. Γνωστότερο παράδειγμα, η έγκαιρη και ακριβής πληροφόρηση που παρείχε το Indymedia για τις συνθήκες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όταν τα λαγωνικά της κατεστημένης δημοσιογραφίας παραπληροφορούσαν περί «αυτοάμυνας» των αστυνομικών απέναντι σε μαζική επίθεση με πέτρες και μολότοφ.

Το ίδιο ισχύει και για την ακροδεξιά ή διάχυτη ρατσιστική βία, που οι αστυνομικές πηγές αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν συστηματικά.

Μικρό αλλά αποκαλυπτικό παράδειγμα: Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου, 40 περίπου κουκουλοφόροι και ροπαλοφόροι ακροδεξιοί επέδραμαν σε μαγαζιά Αράβων μεταναστών στο Νέο Κόσμο, προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές, ληστεύοντας τα ταμεία και στέλνοντας 3 ανθρώπους στο νοσοκομείο. Οταν έφτασε επιτόπου, η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε 2 νεαρούς Ελληνες που τα θύματα υπέδειξαν ως μέλη της επιτιθέμενης ομάδας, αλλά και τους 6 μετανάστες που τους είχαν εγκλωβίσει σε γειτονική οικοδομή. Σοκαρισμένοι, οι κάτοικοι πραγματοποίησαν πορεία μέχρι την Ασφάλεια, ζητώντας την άρση της «παρεξήγησης» και την απόλυση των δικών τους. Η ΕΛ.ΑΣ., απεναντίας, έσπευσε ν’ αποδώσει την επίθεση σε «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» μεταξύ «αλλοδαπών που έχουν διαφορές μεταξύ τους».

Τα μόνα μέσα ενημέρωσης που μετέδωσαν εκείνο το βράδι αναλυτικά τη σωστή είδηση ήταν ο ραδιοσταθμός «105,5 Στο Κόκκινο» του ΣΥΡΙΖΑ και το Athens Indymedia. Ολα τα ειδησεογραφικά πόρταλ, με εξαίρεση την ηλεκτρονική έκδοση της «Ε», αναπαρήγαγαν αντίθετα πιστά την αστυνομική εκδοχή: «Επεισόδια και συμπλοκές μεταξύ αλλοδαπών στο Ν. Κόσμο», (in.gr, kathimerini.gr, tanea.gr, tovima.gr), «Επεισόδιο στο Νέο Κόσμο μεταξύ Αράβων με δυο τραυματίες» (troktiko), «σύμφωνα με πληροφορίες τα άτομα που τραυμάτισαν τους αλλοδαπούς είναι επίσης αλλοδαποί και η συμπλοκή σημειώθηκε για διαφορές που σχετίζονται με το εμπόριο στην περιοχή» (ethnos.gr).

Αν για ένα τέτοιο συμβάν, στο κέντρο σχεδόν της Αθήνας και με τόσους αυτόπτες μάρτυρες, η συμβολή του Indymedia στην ενημέρωση του κοινού είναι σημαντική, αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τα «ελάσσονα» εκείνα περιστατικά καθημερινής βίας, όπως το παρακάτω (4.7.09), που μόνο η ευασθητοποίηση κάποιου τυχαίου παρατηρητή μπορεί να καταγράψει:

«Ρατσιστική - δολοφονική επίθεση δέχτηκαν αργά χθές το βράδυ κοντά στον Ευαγγελισμό 2 μετανάστες από μια ομάδα 6-7 ξυρισμένων φασιστών. Οι φασίστες έφυγαν καθώς βγήκε κόσμος στα μπαλκόνια και κοίταζε αλλά κανένας δεν μίλησε, απλώς κοιτάγανε όπως κι εγώ. Δεν έκανα απολύτως τίποτα για να αποτρέψω την επίθεση ή να την σταματήσω, επειδή ήταν 6-7 γυμναστηριακοί τύποι και εγώ ένας, με την κοπέλα μου μάλιστα. Αυτές οι επιθέσεις δεν μπορούν να μείνουν έτσι. Πιστεύω ότι κάποτε πρέπει να γίνει μια συζήτηση πάνω στο θέμα αυτό και πώς πρέπει να αντιδράσουμε, για να μη βρεθεί κανένας σύντροφος στη δύσκολη αυτή θέση του απλώς να παρατηρεί».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Ο Ιός

«Piazza Εξάρχεια. Τυφλή απόπειρα - κουφοί αναλυτές»

(«Κ.Ε.» 8.3.2009)

Ρεπορτάζ για την επίθεση με χειροβομβίδα κατά του «Στεκιού Μεταναστών» (24.2.09) και την εντυπωσιακή, για τα τρομολαγνικά δεδομένα των ημερών, αποσιώπησή της από έντυπα κι ηλεκτρονικά ΜΜΕ.

Νίκος Χιδίρογλου

«Οχι στην Παλιά Πόλη»

(Θεσ/νίκη 2007, εκδ. Ερωδιός)

Μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας (;) που αναδείχθηκε σε μπεστ σέλερ της εγχώριας ακροδεξιάς, με θέμα την ένοπλη πάλη των «μαύρων» πατριωτών κατά των «αντεθνικών στοιχείων» μετά την εκλογική νίκη της Κεντροδεξιάς. Δημοσιογράφος της ακροδεξιάς «Ελεύθερης Ώρας», ο συγγραφέας υπήρξε κατά την εποχή της συγγραφής και κυκλοφορίας του βιβλίου εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΘΑ Μεϊμαράκη.

ΔΕΙΤΕ

"Νέα στοιχεία για τη σχέση Αστυνομίας - Χρυσής Αυγής"

(tvxs 12.5.2009)

Αποκαλυπτικά πλάνα από τις επιθέσεις πάνοπλων χρυσαυγιτών εναντίον των μεταναστών του Παλιού Εφετείου υπό την κάλυψη διμοιριών των ΜΑΤ. Ντοκουμέντο προσβάσιμο επίσης με διάφορες μορφές στο You Tube.


ΣΥΝΔΕΘΕΙΤΕ

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

(http://www.yptp.gr/)

Μάταια θα ψάξετε στην επίσημη ιστοσελίδα του τέως Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για ειδήσεις όπως αυτές του σημερινού μας αφιερώματος. Σιωπή αποκαλυπτική για την πραγματική φύση του "διμέτωπου" αγώνα του "αντιφασίστα" κ. Χρυσοχοϊδη...

Ελευθεροτυπία, 3/1/2010

αν φτάσατε μέχρι εδώ έχοντας διαβάσει ολόκληρο το παραπάνω πόστ τότε πάρτε λίγο τα μάτια σας από την οθόνη και τρίψτε τα για να τα ξεκουράσετε, γιατί όσο παίρνει αέρα η ακροδεξιά στην ελλάδα έχουν πολλά ακόμα να δούν τα μάτια μας...