Την «υπόθεση Κούνεβα» φέρνει αναπόδραστα στο μυαλό ο βάναυσος ξυλοδαρμός από μπράβους έξω από το σπίτι της εργαζόμενης σε καφέ της Σταδίου, η οποία «τόλμησε» να διεκδικήσει την αποζημίωσή της από τον «κουμπουροφόρο» εργοδότη της. Την επίθεση δημοσιοποίησε το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού, το οποίο κατά την παρέμβαση που πραγματοποίησε στο καφέ ήρθε αντιμέτωπο με τη μαφιόζικη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του καφέ, που επιδείκνυε το όπλο του στους εκπροσώπους του σωματείου. Αντιγράφουμε παρακάτω τη σχετική ανακοίνωση του Σωματείου και το κάλεσμα σε συνέλευση στο Πολυτεχνείο την Κυριακή 28 Μάρτη στις 6μμ:

ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΒΙΑ VAI

Πρόσφατα, συναδέλφισσα, μέλος του σωματείου που επέστρεψε από νόμιμη ιατρική άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό-ιδιοκτήτη της αλυσίδας καφετεριών VΙΑ VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν με τους λογιστές της επιχείρησης, ώστε να τις αποδοθούν δεδουλευμένα, ένσημα και αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μάρτη, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, αφού αντιλήφθηκε -δυσφορώντας- τη μαζική παρουσία μελών του σωματείου, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες με ψηφιακή κάμερα. Μετά από απαίτηση να σβήσει τις φωτογραφίες, σήκωσε την μπλούζα του κι επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και τα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις, ώστε να μη δεχθούν αντιμήνυση από τον Καρέζο (ο οποίος περίμενε απ’ έξω) κι οδηγηθούν όλοι στο αυτόφωρο. Ο Καρέζος καθ’ όλη τη διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»...


Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθυνόταν στο σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνό της.

ο κουμπουροφόρος τσαμπουκάς ιδιοκτήτης - αφεντικό του Via Vai,

Την κυβερνητική τρομοκρατία των οικονομικών μέτρων και της αστυνομικής καταστολής ακολουθεί χαμογελαστά η εργοδοτική τρομοκρατία της μείωσης μισθών, της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και της τραμπούκικης συμπεριφοράς απέναντι σε όποιον/α επιλέγει να παλέψει συλλογικά για τα αυτονόητα (πλήρη ασφάλιση, ένσημα, αποζημιώσεις, αξιοπρέπεια). Το παραπάνω γεγονός έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας απέναντι σε συνδικαλιστές βάσης το τελευταίο διάστημα και στους αναρίθμητους εργαζομένους που βιώνουν τέτοιες συνθήκες καθημερινά, τη στιγμή που οι ξεπουλημένοι συνδικαλιστές με τους παχυλούς μισθούς διοργανώνουν συνέδρια-φιέστες, προβάροντας το υπουργικό τους κοστούμι.

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΡΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Συνέλευση Κυριακή 28 Μάρτη, 18:00, Πολυτεχνείο.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού.

πηγή: Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

και εδώ περισσότερες πληροφορίες για την περίπτωση του Βία Vai

«Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Αυτό και άλλα παρόμοια ανατριχιαστικά ακούστηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, όχι από μέλη της Χρυσής Αυγής που διαδήλωναν, αλλά από βατραχανθρώπους των Ειδικών Δυνάμεων που παρήλαυναν στην Πανεπιστημίου και στην Αγίου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο της επίσημης στρατιωτικής παρέλασης της 25ης Μαρτίου.

Αμέσως μόλις άφησαν τις εξέδρες των επισήμων στο Σύνταγμα κι έστριψαν στην Πανεπιστημίου, τα παλικάρια της ΟΥΚ μετέτρεψαν την παρέλαση σε εκδήλωση που θύμιζε πορεία μίσους ακροδεξιών, με συνθήματα που υπόσχονταν την αιματηρή σφαγή κάθε γειτονικού μας λαού κι αποφάσιζαν ποιος δικαιούται να λέγεται Έλληνας και ποιος όχι.

Οι συνήθεις ύποπτοι «Σκοπιανοί», Αλβανοί και Τούρκοι είχαν την τιμητική τους, σε συνθήματα όπως το ακόλουθο: «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό».

Ή αυτό το ανατριχιαστικό: «Τους λένε "Σκοπιανούς", τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ' απ' αυτούς».

Γραμμή στα συνθήματα έδιναν μάλιστα άντρες με πολιτικά, οι οποίοι ακολουθούσαν την παρέλαση από την πλευρά των θεατών. Ενας από αυτούς πηγαινοερχόταν με άνεση μεταξύ των θεατών και αυτών που παρήλαυναν, φωνάζοντας πρώτος τα συνθήματα που επαναλάμβαναν οι καταδρομείς.

Κι αυτά ενώ την παρέλαση παρακολουθούσαν δεκάδες οικογένειες μεταναστών, που θα κληθούν στη συνέχεια να απαντήσουν στην εύλογη απορία των παιδιών τους «Γιατί τόσο μίσος;». Λες και δεν ψήφισε πρόσφατα η Βουλή τον νόμο για την απόδοση της ιθαγένειας στους μετανάστες. Λες και δεν έχουμε αποφασίσει από καιρό σ' αυτή τη χώρα ότι μετανάστες μπορούν να συμμετέχουν στις αντίστοιχες μαθητικές παρελάσεις, και μάλιστα ως σημαιοφόροι.

Αναρωτιέται κανείς: Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός, παρελαύνοντας επισήμως και συντεταγμένα στο κέντρο της πόλης, να προσβάλλει την ανθρωπιά μας, να εκθέτει τη χώρα μας και να παραβιάζει κατάφωρα τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος διώκει αυτεπάγγελτα τη ρητορική μίσους; Ζούμε στο 2010, και μάλιστα με κυβέρνηση σοσιαλιστών, ή σε αλήστου μνήμης εποχές, όπου ο στρατός διεκδικούσε και είχε άλλο ρόλο στα πράγματα της χώρας;

απο την ελευθεροτυπία

…απλά αριστούργημα, μιλάμε για ένα από τα καλυτέρα φιλμ της ιστορίας του κινηματογράφου, γυρισμένο το 1929 αξίζει να ανατρέξετε λίγο στην ιστορία του αφού το δείτε, εδώ εμπλουτισμένο με τη μουσική των cinematic orchestra…

επειδη εχουμε πλεονεκτημα εδρας κομπρεσιβ, ετσι δεν ειναι σοντουμ ?

…οι γονείς χρωστάγαν παντού, και από πάνω ο πρωτότοκος τους, ο γιος τους, τους είχε κολλήσει με αυτό το κωλοχούι, την πρέζα… μες την ευγένεια ήταν το κωλόπαιδο και με το σεις και με το σας, κάναν το σκατό τους παξιμάδι να τον σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια, οικονομικές επιστήμες σου λέει, μα ναι τον θελαν προικισμένο και κωλοπετσωμένο. Δεν είναι κακό να κάνεις όνειρα για τα παιδιά σου… ολοι… και οι συγγενείς τους και στη γειτονιά τους, όλοι τις ίδιες αρχές δίναν…

από τη μια θα μου πεις πως είχαν καταφέρει το σκοπό τους ο πρωτότοκος τους τουλάχιστον από καπατσοσύνη και πουτανιά ήτανε μάνα, και στη μάνα του ξεκίνησε να τσουλάει και σκόνη, έτσι για να σιγουρέψει την εύνοια της, ήταν το χαρτί του για να κερδίζει ένα σίγουρο χαρτζιλίκι, τους αγαπούσε μωρέ δεν ήθελε να κολλήσουν, αλλά ήταν και αυτές οι γαμημένες συνήθειες του, ακριβά ρούχα, λουσάτο αμάξι, πρώτο τραπέζι πίστα, για το θεό δεν μπορούσε να αντισταθεί σε τίποτα ο καυλιάρης τους, στην τελική μοιάζαν και να γουστάρουν δεν είναι και τίποτα μικρά παιδιά, δεν είμαι και γονιός τους σκέφτηκε, και τους τσούλαγε, τους τσούλαγε τους είχε ρημάξει τους γαμημένους τους γονείς του, ντάξει στο σπίτι δεν ήταν και τόσο καλά, αλλά στις τσάρκες του ο γιόκας τους; ... ναι μπορούσες να πεις πως ήταν και γαμώ… τι αμερικές, τι γαλλιες, τι ελβετιες ο τύπος το είχε μέσα του…

είχε και δυο μικρά αδέλφια την εργατική και την τάξη, δυο αδερφούλες, δεν θέλω να πω προστυχιές αλλά ήταν ομορφόσογο ρε πούστη μου, δυο έφηβες που ξεχειλίζαν απ τους χυμούς της ζωής… δυο μπουμπουκάκια με τους γονείς τους στην πρέζα και τον μεγάλο αδελφό στη μεγάλη ζωή, θα κάναν τα πάντα για να τους ξαναδούν ευτυχισμένους…

γιωργάκη γάμα την οικογένεια σου…

Α’ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
19.03.2010

Στις 11 Μαρτίου, ημέρα Πέμπτη, έγινε η σύλληψή μου από τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής. Το αίσθημα της ελευθερίας και το δικαίωμα του διαδηλώνειν κόπηκε με μιας με μένος και βία από πάνοπλο αστυνομικό των ΜΑΤ, αφού του έχει δοθεί το δικαίωμα αυτό. Αφορμή της σύλληψης η συμμετοχή σε διαδήλωση υπεράσπισης των δικαιωμάτων του εργαζόμενου και μη, πολίτη, έχοντας περίεργο κούρεμα και σακίδιο. Αιτία ο παραδειγματισμός.

Στην χούντα έσκιζαν με μαστίγιο τα πρόσωπα των εφήβων σπουδαστών μέσα και έξω από την νομική σχολή. Τώρα, με την ίδια βαρβαρότητα, η ¨σοσιαλιστική¨ κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας όλα της τα μέσα σκίζει και μαστιγώνει τις ζωές των ανθρώπων που έχουν μοχθήσει, εκείνων που μοχθούν και εκείνων που αντιστέκονται και δεν φοβούνται να υπάρχουν, με βίαιες οικονομικές και τρομοκρατικές πολιτικές.

Την πολιτική ευθύνη της παράλογης σύλληψης υποχρεούται να την αναλάβει το κράτος. Η καθολική πολιτική αντίδραση που εκφράστηκε μέσα από το κύμα διαμαρτυρίας, αποδεικνύει ότι η κοινωνία αντιστέκεται. Κι αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό για ’μένα, που συνειδητά επέλεξα να παραμένω ανένταχτος. Το κράτος ζητά την ανυπαρξία μας και φοβάται την ύπαρξή μας.

Δεν είναι τόσο η δική μου περίπτωση προφυλάκισης, όσο τα αλλεπάλληλα παραδείγματα ψευδών κατηγοριών που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την προσπάθεια του κράτους να τρομοκρατήσει και να ταπεινώσει τον κάθε άνθρωπο που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, όσο και να αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε άλλο διανοηθεί να τα υπερασπιστεί, δημιουργώντας κοινωνίες άβουλες που δεν θα αντιδρούν και δεν θα διεκδικούν.

Ευχαριστώ όσους αγωνίζονται για την αποφυλάκισή μου τόσο από την αρχή όσο και κατά την διάρκεια, από πραγματικό ενδιαφέρον, μακριά από κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες, είτε συμφωνώ με τις μορφές είτε όχι, γιατί δεν νιώθω ότι αυτό που είναι κρίσιμο αυτή την στιγμή είναι να συζητηθούν οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται αυτή η αλληλεγγύη, όσο να κριθεί το ίδιο το κράτος για τις πράξεις του.

Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά, συνεχιστές στην προσπάθεια για απελευθέρωση των κρατουμένων και της σκέψης.

Από τα κρατητήρια στην ΓΑΔΑ, γραμμένος στους κίτρινους τοίχους όπου υπάρχουν ακόμα ξεχασμένοι κρατούμενοι για μέρες και μέρες μέσα σε άθλιες συνθήκες.

Χρυσό κλουβί, υγρό κλουβί, λίγο το νοιάζει το πουλί.

Μάριος Ζ.

Υ.Γ. «Απ΄ όσα παρέχει η σοφία για την ευτυχία της ζωής συνολικά, το κατά πολύ πιο σημαντικό είναι η απόκτηση φίλων» - ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.

αναδημοσίευση από το tvxs
http://freemariosz.wordpress.com/

Το ντοκιμαντέρ "The Coca Cola Case", μία συμπαραγωγή των σκηνοθετών Germán Gutiérrez και Carmen Garcia και του National Film Board of Canada, έχει ξεκινήσει την παγκόσμια περιοδεία του στις 18 Ιανουαρίου από το Μόντρεαλ του Καναδά. Η περιοδεία διοργανώνεται από το National Film Board of Canada και το Cinema Politica και υποστηρίζεται από την εκστρατεία "Stop Killer Coke".

Σε μία περίοδο που η Coca-Cola Co είναι σημαντικός χορηγός των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Καναδά, η εταιρεία προσπαθεί να προωθήσει ένα υπεύθυνο προφίλ. Η αλήθεια, όμως που παρουσιάζει η ταινία "The Coca Cola Case" είναι πολύ διαφορετική.

Στις ΗΠΑ έχουν υπάρξει αγωγές κατά της Coca-Cola και της λατινοαμερικανικής εταιρείας εμφιάλωσης της,Coca-Cola FEMSA. Οι αγωγές αυτές στηρίζονται σε κατηγορίες εναντίον της εταιρείας εμφιάλωσης της Coca-Cola στην Κολομβία ότι έχει συνάψει συμβάσεις ή έχει με άλλους τρόπους υποστηρίξει παραστρατιωτικές δυνάμεις ασφαλείας που χρησιμοποιούσαν ακραία βία και δολοφόνησαν, βασάνισαν ανθρώπους ή και φίμωσαν ηγέτες συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Οι αγωγές έχουν υποβληθεί από δύο πλευρές στην ταινία. Τον Terry Collingsworth της Διεθνούς Εισαγγελίας Εργασίας και τον Dan Kovalik της Ένωσης Μεταλλουργών Σιδήρου για λογαριασμό της SINALTRAINAL – πρόκειται για τη μεγάλη ένωση που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στην Coca-Cola της Κολομβία. Ένας αξιωματικός της SINALTRAINAL συνόψισε τη σοβαρότητα της κατάστασης, δηλώνοντας: «Αν χάσουμε τον αγώνα κατά της Coca-Cola, πρώτα θα χάσουμε την ένωση μας, μετά τις θέσεις εργασίας μας και στη συνέχεια τη ζωή μας".

Η υπόθεση της ταινίας: Από το 2002, πάνω από 470 εκπρόσωποι εργαζομένων έχουν σκοτωθεί βάναυσα, συνήθως από παραστρατιωτικούς που έχουν προσληφθεί από ιδιωτικές εταιρείες με πρόθεση τη σύνθλιψη των εργατικών συνδικάτων. Μεταξύ των αδίστακτων εμπορικών εταιριών, βρίσκεται και η πασίγνωστη σε όλους μας, Coca-Cola.

Ο αδερφός του Martin Gil, Isidro που εργαζόταν στο εργοστάσιο εμφιάλωσης Coca-Cola στην Carepa, δολοφονήθηκε επειδή ήταν μέλος μιας ομάδας διαπραγμάτευσης των εργαζομένων. Όπως τα περισσότερα βίαια εγκλήματα κατά των ηγετών των συνδικαλιστικών οργανώσεων που διαπράττονται στην Κολομβία, οι ένοχοι για τη δολοφονία του Gil δολοφονία δεν τιμωρήθηκαν.

Ωστόσο, οι δικηγόροι Daniel Kovalik και Terry Collingsworth, καθώς και ο ακτιβιστής Ray Rogers – διευθυντής της εκστρατεία "Stop Killer Coke", παρενέβησαν και δρομολόγησαν μία φιλόδοξη σταυροφορία κατά του γίγαντα Coca-Cola. Επί τρία χρόνια, οι κινηματογραφιστές Germán Gutiérrez και Carmen Garcia ακολουθούν τους ήρωες σε μία νομική σύγκρουση Δαβίδ και Γολιάθ. Από τη Μπογκοτά στη Νέα Υόρκη, από τη Γουατεμάλα έως την Ατλάντα, από την Ουάσιγκτον μέχρι τον Καναδά, "The Coca-Cola Case" απαθανατίζει την αγωνία του σκληρού δικαστικού αγώνα.

Οι δικηγόροι έχουν καταθέσει αρκετές φορές στο ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ κατά της Cola-Cola για δολοφονίες, απαγωγές και βασανιστήρια που διαπράττονται στην Κολομβία και τη Γουατεμάλα. Με τη συνδρομή του ακτιβιστή, Ray Rogers, τα έβαλαν επίσης με το σήμα της Ατλάντα, με την προώθηση της εκστρατείας Killer Coke, που είχε ως στόχο να προκαλέσει τα κολέγια και τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ να μποϋκοτάρουν το αναψυκτικό.

Στον αντίποδα οι δικηγόροι της Coca-Cola Co έχουν αποστείλει επιστολή στο Cinema Politica η οποία αναφέρει "Με την παραλαβή της παρούσας επιστολής, είστε ενήμεροι, ότι περαιτέρω προβολή της ταινίας από ή μέσω του Cinema Politica θα ήταν μία εν γνώση δημοσιοποίηση εμπιστευτικών πληροφοριών της TCCC, όπως προβλέπεται στη συμφωνία εμπιστευτικότητας των μερών και την τελική διάταξη του διακανονισμού. Η Coca-Cola διατηρεί το δικαίωμα χρήσης των ένδικων μέσων σε σχέση με οποιαδήποτε μελλοντική προβολή της ταινίας.

Το Cinema Politica, ωστόσο, υποστηρίζει ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις της Coca Cola – τουλάχιστον όχι χωρίς μία αξιοπρεπή μάχη - και να σταματήσει την προβολή σε εθνικό επίπεδο του αμφιλεγόμενου ντοκιμαντέρ επειδή προβάλει μία άσχημη εικόνα της εταιρείας। Η μάχη έχει πάντως ήδη ξεκινήσει με φρενήρεις ρυθμούς, με μία μεγάλη εκστρατεία μέσω Facebook.

το ειδαμε εδω (http://anamnisia.blogspot.com/)

μα είναι δυνατόν;

αγανάκτηση είναι η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό.

ο Μάριος Ζ. διδάσκει κολύμπι σε νήπια και μετά την δουλειά περνάει απο την προχθεσινή πορεία. δέχεται επίθεση από ένστολο και οδηγείται στο δικαστήριο. οι κατηγορίες που του προσάπτουν αποδεικνύονται εντελώς αστήρικτες. παρόλα αυτά το δικαστήριο τον στέλνει στην φυλακή παραβαίνοντας τις διατάξεις περί προφυλάκισης. [http://www.facebook.com/group.php?gid=364371928670]

απογοήτευση είναι η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό.

οι συνήγοροι της οικογένειας Γρηγορόπουλου παραιτούνται διότι «κατά τη διάρκεια της προκείμενης διαδικασίας έλαβαν χώρα ορισμένα περιστατικά τα οποία δεν μας επιτρέπουν να εξακολουθήσουμε να συμμετέχουμε εις την διαδικασία αυτή και να την νομιμοποιούμε διά της παρουσίας μας». η άγνωστη μέχρι πρότινος μάρτυς αναίρεσε μέσα λιγότερο από 24 ώρες την κατάθεσή της όταν της έγινε ερώτηση στο δικαστήριο.

θλίψη είναι η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό.

η οικογένεια του δολοφονημένου φοιτητή Χορευτάκη ζητώντας ΜΟΝΟ την ηθική δικαίωση του παιδιού της, οδηγεί στο ευρωπαϊκό δικαστήριο την χώρα. το δολοφόνο Ζαχαρία Λαγουδάκη είχε αφήσει ελεύθερο η ελληνική δικαιοσύνη παρόλο που βρισκόταν στην φυλακή για άλλη δολοφονία. Στην υπόθεση περιφέρεται το όνομα του πρώην υπουργού δημοσίας τάξης και νυν βουλευτή Μαρκογιαννάκη που είναι κουμπάρος του πατέρα του θύτη.

φόβος είναι η μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό.

στα Χανιά 38 μήνες χωρίς αναστόλη ο ένας χρυσαυγίτης (αυτός με το μαχαίρι ο πρώην γραμματέας του λάος Δημήτρης Λαμπρινάκης) από 32 στους 2 φίλους του (ο υπαξιωματικός του ναυτικού χωρίς αναστολή) οι υπόλοιποι δύο 19χρονοι ένοχοι16 μήνες και ένας αθώος. ελεύθεροι μεχρι την εκδίκαση της έφεσης. την ίδια ώρα στην ίδια πόλη έγιναν 2 εμπρησμοί αυτοκινήτων μεταναστών τις τελευταίες 48 ώρες. η υπόθεση της χανιώτισσας καθηγήτριας στην οποία άγνωστοι χάραξαν αγκυλωτούς σταυρούς παραμένει ανεξιχνίαστη.

τρέλα είναι μόνη λέξη που έρχεται στο μυαλό.

για πλάκα ισχυρίστηκαν οι 10 μαθητές απο την Σπάρτη ότι πυρπόλησαν το σπίτι μεταναστών από το Μπαγκλαντες. οι ίδιοι είχαν την παιδική αφέλεια να ανεβάσουν το βίντεο της επίθεσης στο you tube. ο εισαγγελέας Σπάρτης έδωσε διαταγή για διεξαγωγή προκαταρκτικής εξέτασης ένα μήνα μετά.

παρακράτος.

βαθύ κράτος.

διωγμός.

το νέο σπόρ μιας κοινωνίας που σαπίζει είναι να κυνηγάει τους ανήμπορους.

Με αγανάκτηση παρακολουθούμε από χθες τις δηλώσεις του (περι)φερόμενου στα τοπικά μέσα πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης. Με αισχρά ψέματα περί χειροδικιών στην διαδικασία της δημοπράτησης του κτιρίου της μεραρχίας, ο κ. Γρυσπολάκης προσπαθεί με ανεκδιήγητο τρόπο να εμφανιστεί πάλι ως το κατατρεγμένο θύμα. Φυσικά και δεν υπήρξε οποιαδήποτε επιθετική κίνηση από μέρους των υπερασπιστών ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου με ισχυρούς δεσμούς στην τοπική κοινωνία. Το αντίθετο μάλιστα - θα μπορούσε κανείς να πει ότι συνέβη, μόνο που ο κατά συνθήκη πρύτανης δεν βρισκόταν καν εκεί για να το δει με τα μάτια του.

Δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά. Μήνες τώρα, ο κ.Γρυσπολάκης (που σημειωτέον πρέπει να περιμένει την τελεσίδικη απόφαση αρμόδιου οργάνου σχετικά με την νομιμότητα της εκλογής του για να δικαιούται να φέρει τον τίτλο του) εξαπολύει απίστευτες συκοφαντίες ενάντια στην κατάληψη Rosa Nera. Συκοφαντίες και ψέματα ως γαρνιτούρα στο μεγάλο ψευδές πρόσχημα: την περιβόητη Σχολή Καλών Τεχνών. Παλιότερα, η φανταστική αυτή σχολή έπαιζε το ρόλο που παίζει π.χ. η υποθαλάσσια αρτηρία στην Θεσ/νίκη!!! “Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” δηλ, στα στόματα των πολιτευτάδων για να μαζώνουνε ψήφους. Τα τελευταία χρόνια όμως λειτουργεί ως πρόσχημα και μόνον, με σκοπό την καταστολή μιας πολιτικής συλλογικότητας, η οποία - ανάμεσά σε άλλα - έδωσε ζωή και παρέδωσε στην κοινωνία έναν χώρο που ρήμαζε στην εγκατάλειψη.

Είναι βέβαια αστείο να πιστεύει κανείς ότι ένα κράτος που αρνήθηκε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με αποτέλεσμα φέτος για πρώτη φορά τα ελληνικά πανεπιστήμια να βρεθούν εκτός των διεθνών επιστημονικών περιοδικών (οποία κατάντια...), θα δώσει έστω και ένα ευρώ για να ανοίξει μια τέτοια σχολή σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Με αφορμή την παραπάνω καταισχύνη, ήδη ένας πρύτανης, του Πανεπιστημίου Αιγαίου, παραιτήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Δεν θα περιμέναμε φυσικά κάτι τέτοιο από τον πρύτανη “του επιχειρείν” Γρυσπολάκη, αλλά το ότι δεν τον απασχόλησε καν το θέμα δείχνει τα όρια της υποκρισίας. Παύει όμως να είναι αστείο, το να πιστεύει κανείς ότι την ώρα που το κράτος κόβει το δώρο του Πάσχα, το επίδομα μητρότητας και 2-3 μισθούς με την έμμεση φορολογία, θα μας κάνει τη χάρη να μας φτιάξει κοτζάμ σχολή. Τολμώ να πιθανολογώ ότι μάλλον ο χώρος προορίζεται για κάτι άλλο άσχετο με την εκπαιδευτική διαδικασία, κρίνοντας από την εμμονή του κ. Γρυσπολάκη να εκθειάζει το “επιχειρείν”...

Όσον αφορά την - κατά δήλωση - καλή του διάθεση να “αποδίδει” κτήρια στο λαό(!), φοβάμαι ότι ο βίος και η πολιτεία του στην πόλη μας ελάχιστους μπορεί να πείσει. Η κεφαλή της πνευματικής δραστηριότητας των Χανίων είναι εκκωφαντικά σιωπηλή σε ότι κι αν έχει συμβεί σε αυτή την πόλη, ειδικά στις άσχημες καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο. Για τις νεοχιτλερικές επιθέσεις... τσιμουδιά. Για την στοχοποίηση (κυριολεκτική, με την αναγραφή ναζιστικών συμβόλων στις πόρτες τους) φοιτητών του... τσιμουδιά. Ακόμα και για τους εμπρησμούς της συναγωγής που συνεκίνησαν πολλούς και διάφορους να πάρουν θέση, η πρυτανεία.... τσιμουδιά. Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας των 15 μεταναστών που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία και έκανε τους πάντες να πάρουν θέση, ο πρύτανης... ίσως είχε διάβασμα... Αλλά τί να περιμένεις από έναν άνθρωπο που θεωρεί ότι συνιστά επιχείρημα εναντίον των “κακών αναρχικών”, να αναφέρεται στους μετανάστες που φιλοξενεί κατά καιρούς η Ρόζα Νέρα; Όχι, τίποτα δεν περιμένει κανείς από τον μεγάλο θιασώτη της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ο οποίος κάνει πλάκα στους νέους ανέργους στις απονομές πτυχίων με παραινέσεις περί επιχειρηματικού δαιμονίου που θα πρέπει να διακρίνει την μετέπειτα ζωή τους.

Επειδή λοιπόν δεν περιμένει κανείς τίποτε άλλο από τον κατά συνθήκη πρύτανη του ΠΚ, οι χιλιάδες χανιώτες, ντόπιοι και μετανάστες, που έχουν περάσει αυτά τα 6 χρόνια από την κατάληψη Ρόζα Νέρα, ανταποκρινόμενοι σε καλέσματα για αγώνες αξιοπρέπειας, εκδηλώσεις, ελεύθερα μαθήματα, γλέντια (παραδοσιακά και μη!), όλοι αυτοί που δικαιώνουν τόσα χρόνια τον ελεύθερο, δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του χώρου, θα τον υπερασπιστούν με την φωνή, το κορμί και την γνώμη τους. Πάση θυσία... που λέει κι ο κ. πρύτανης.

Νίκος Μαρκετάκης

συμβασιούχος αρχαιολόγος

(ο υπογράφων πρωτοδημοσίευσε την επιστολή του στην εφημερίδα χανιώτικα νέα)

η κατάληψη ρόζα νέρα υφίσταται τα τελευταία 6 χρόνια σαν ελεύθερος κοινωνικός και πολιτικός χώρος σε παρατημένο απο το πολυτεχνείο κρήτης κτίριο. παρά τις επιθέσεις που δέχεται κατά καιρούς απο φασιστικές ομάδες δεν σταμάτησε να λειτουργεί. έχει συμμετάσχει σε έρανους που έγιναν στην πόλη για την αποκατάσταση ζημιών σε καταστηματα που ανήκουν σε ιδώτες (όχι σε εταιρείες) κατά τις διαδηλώσεις του προπερσινού δεκέμβρη. τώρα οι πρυτανικες αρχές αφού κατάφεραν να κλείσουν την έταιρη κατάληψη των χανίων στο κτιριο παπαδοπέτρου έρχονται να διεκδικήσουν και το κτίριο της κατάληψης ρόζα νέρα. όπου δεν φτάνει το γκλόμπ του μπάτσου φτάνει ο πρύτανης!

Οδός Νικήτα Ράντου

5

Σμίξαν τα κορμιά, πέφτει το προσωπείο

για να φανερωθούμε δίχως Εγώ

χάριν ασκήσεως αποβιβάσαμε το πάθος

νέες διαστάσεις ίσως να βρεθούν

'Επιβολή κι υποβολή. Ακτινοβολεί

η διγλωσσία. Μα τον κύνα!

Τι σημασία έχει το πόθεν ξεκινήσαμε;

Κάποιος θα ξαναρχίσει το "πρώτη φορά"

με δισταγμούς και δυσκολίες άλλες.

Οι ρόλοι μεταβάλλουν τις ορέξεις.

6

Πέντε δεκαετίες εξαλείφονται απόψε

πού ατενίζω την άλλη όψη

γνωστής μου βουνοσειράς

"Μόνος προς Μόνον" ποτές δεν έγινε ο λόγος μου

Βουνά και θάλασσες ανάφτουν εικόνες

Ταραχή τώρα καθρεφτίζεται στην ήρεμη λίμνη

Με το βλέμμα μου στραμμένο στο ακαθόριστο του μέλλοντος

από τις όχθες άλλης λίμνης κοίταζα τότες τοπία

του Νίτσε με το δικό μου Μάνφρεντ

Τώρα, πεπεισμένος πώς γνωρίζω τις "Άλπεις

αφ' υψηλού παρακολουθώ απ' τη γενέτειρα

του Πλίνιου, το ρυθμό κυματοειδής κορυφογραμμής

"Ας αντανακλασθεί στα ύδατα του Como!

τα νέα κομίζουν την άνοδο λουσιτανών εργατών

Αιρέσεις λομβάρδων εργαζομένων

Νέα πού αξιούν ν' αναστατώσουν

την επιφάνεια του στίχου.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΛΑΣ

οι μουσικές επιλογές του φίλου ζωγράφου δεν παλεύονται πάντως

η απαλλοτριωση μιας υπεραγορας ειναι μια καλη δηλωση εναντιωσης στη συγχρονη καπιταλιστικη πραγματικοτητα αλλα και ενας τροπος καποιοι να παρουν βασικα προϊοντα που εχουν αναγκη. ο στοχος της λεηλασιας μιας υπεραγορας και της απαλλοτριωσης των αγαθων της ειναι να καβατζωσουμε οσο περισσοτερα τροφιμα και ειδη αναγκης γινεται για να τα μοιρασουμε σε συνανθρωπους μας που δεν εχουν την δυνατοτητα πολλες φορες να τα αγορασουν. (ή αγοραζουν τα κακης ποιοτητας λογω της τιμης τους.) η απαλλοτριωση αγαθων ειναι μια πραξη εναντια στη φτωχεια και στην εξαθλιωση και οχι ανηθικη. ετσι την χαρακτηριζουν οι εμποροι. οχι οι πεινασμενοι.

κατα της προετοιμασια της επιδρομης:

επικοινωνουμε με φιλους - συντροφους και οργανωνομαστε αναφορικα με το τι μελλει γενεσθαι στην υπεραγορα.

καλο ειναι παντα να δρουμε σε οσο πιο μεγαλες ομαδες γινεται, γιατι πρωτον μπορουμε να παρουμε οσα περισσοτερα πραγματα και δευτερον γιατι μπορει να μας την πεσουν μπατσοι που θα βρισκονται κοντα, οποτε θα υπαρξει συμπλοκη και πρεπει να αμυνθουμε.

καλο ειναι κοντα στο σουπερμαρκετ να υπαρχει την στιγμη της επιδρομης μια λαϊκη αγορα για να μπορεσουμε να μοιρασουμε τα τροφιμα. αλλιως τα μοιραζουμε στην γειτονια και στις πλατειες. αν φας ολα οσα πηρες θα παρεις 100 κιλα, γιαυτο μοιρασε και μερικα.

γραφουμε ενα μικρο κειμενακι και το βγαζουμε μερικες φωτοτυπιες εξηγωντας τι ακριβως κανουμε. μεσω της προκυρηξης καλουμε και αλλους να κανουν το ιδιο. μεσα στο κειμενακι εξηγουμε γιατι η κλοπη δεν ειναι ακριβως κλοπη, αλλα ετσι μας εχουν μαθει να την ονομαζουμε. εξηγουμε πως η ακριβεια ειναι τοσο προκλητικη. εξηγουμε πως δουλευουν τα σουπερμαρκετ και εκμεταλλευονται τη κατασταση εις βαρος μας.

φροντιζουμε παντα το κειμενακι να ειναι μικρο και κατανοητο και ευληπτο, δεν θα το διαβασουν φιλοσοφοι, καθημερινοι ανθρωποι θα το διαβασουν στο ποδι, γιαυτο τα γραφουμε απλα και ομορφα.

εαν θες να υποστηριξεις θεωρητικα το εγχειρημα μπορεις να διαβασεις το βιβλιο η κατακτηση του ψωμιου και ειδικοτερα το κεφαλαιο για την απαλλοτριωση.

εαν γινεται να το μεταφρασουμε και να το τυπωσουμε και σε αλλες γλωσσες ωστε να το διαβασουν και τυχον μεταναστες , θα ηταν ακομα πιο αποτελεσματικο.

διαλεγουμε διακριτικη ενδυμασια ουδετερου χρωματος ετσι ωστε οταν βγουμε απο το σουπερμαρκετ να μην ειμαστε σταμπαρισμενοι. ("να εκεινη η ομαδα απο σπαϊντερμαν και μπατμαν μας ληστεψαν")

φοραμε καπελα, σκουφους, γυαλια, ψευτικα μουστακια και οτιδηποτε αλλο δεν κινει υποψιες, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΠΑΝΤΟΤΕ.

αποφευγουμε τις high end γειτονιες γιατι ολοι κυκλοφορουν με SUV και οχι με τα ποδια, αρα δεν μπορεις να τους μοιρασεις ευκολα τα λαφυρα. και διαλεγουμε ενα σουπερμαρκετ σε μια φτωχη σχετικα γειτονια και συνηθως αυτα χωρις σεκιουριτι για να αποφευχθουν τυχον επεισοδια και προπηλακισμοι.

θυμησου πως οτι υποσχεται η μισθωτη εργασια το εξασφαλιζει η λεηλασια.

παντα πρεπει να υπαρχουν τσιλιαδοροι μεσα και εξω απο το μαγαζι.

κατα την εισοδο και την απαλλοτριωση:

ελεγχουμε αν υπαρχουν μπατσοι στη γειτονια. εαν υπαρχουν περιμενουμε να φυγουν.

παιρνουμε ο καθενας απο ενα καροτσι και προσποιουμενοι τους χαρουμενους πελατες εισερχομαστε στο εσωτερικο του καταστηματος κατευθυνομενοι προς το τμημα της αρμοδιοτητας μας που εχουμε προσυμφωνησει.

στην αρχη μπαινουμε σε ομαδες ΧΩΡΙΣ τσαντες αφου σε πολλα σουπερμαρκετ τις ψαχνουν. αν δεν υπαρχει σεκιουριτι μπορει μετα μπει και ομαδα με τσαντες.

εαν εχουμε σακιδιο καλο ειναι να δουλεψουμε με παρτενερ , και ενω ο μπροστινος να φοραει σακιδιο και να κραταει ενα καροτσακι ο παρτενερ να γεμιζει τα σακιδιο γρηγορα.

συνηθως μαζεουμε τροφιμα πρωτης αναγκης και οχι γκουρμε και ντελικατεσεν. ενταξει αν θελουμε παιρνουμε τα παντα ολα.

αποφευγουμε τα ευαλωτα εκτος ψυγειου τροφιμα (πχ παγωτα.)

μπορουμε βεβαια να παιρνουμε γιαουρτια επειδη δεν χρειαζεται να περιμενουμε ασπρη μερα για να χιονισει. ολο και καποιος εργατοπατερας θα θελει γιαουρτωμα.

παιρνουμε ΠΑΝΤΑ τις "καλες" και γνωστες μαρκες στα προϊοντα ετσι για σπασιμο.

εαν καποιος πελατης αρχισει την γκρινια , απλα τον/ην αγνοουμε και συνεχιζουμε.

καλο να χωρισουμε αρμοδιοτητες για να παρει ο καθενας διαφορετικα πραγματα δηλαδη να μη παρουμε ολοι τα ιδια . π.χ. ντοματοπολτο.

με τις αρμοδιοτητες γινομαστε πιο γρηγοροι αρα αποτελεσματικοι. επισης στο μοιρασμα, μοιραζουμε αναλογα με το τι μας ζητησει ο καθενας. π.χ. μια μητερα με δυο παιδια μπορει να τις δωσουμε μωρουδιακες πανες, ενω ενας παππους θα ζητησει πανες ακρατειας. δεν θελουν ντοματοπολτο, πανες θελουν. οκ ?

κατα της αποχωρηση προσεχουμε πως τα σουπερμαρκετ εχουν πολλες φορες καρτες κινητης τηλεφωνιας διπλα στα ταμεια. εαν γινεται τις βουταμε και αυτες και τις μοιραζουμε.

γνωριζουμε πως οι υπαλληλοι δεν θα αντισταθουν αλλα ποσο μαλλον θα χαμογελασουν και δεν θα αντιδρασουν στην κινηση μας. ωστοσο παντα υπαρχει ενας εποπτης - manager που θα συγχιστει και γιαυτο οι υπαλληλοι δεν θα μας χειροκροτησουν για λογω φοβου.

κατα της αποχωρηση προσεχουμε πως τα σουπερμαρκετ εχουν πολλες φορες καρτες κινητης τηλεφωνιας διπλα στα ταμεια. εαν γινεται τις βουταμε και αυτες και τις μοιραζουμε.

εαν υπαρξει εμπλοκη ή ενταση προσπαθουμε να εκμεταλλευτουμε το στοιχειο του αιφνιδιασμου και της γρηγορης απεμπλοκης.

κατα την εξοδο μας:

δεν πληρωνουμε στο ταμειο και δεν παιρνουμε τα λεφτα απο το ταμειο.

παρακινουμε και τους υπολοιπους πελατες να πραξουν το ιδιο και να μη πληρωσουν καλωντας τους να βγουν μαζι μας εξω συγκροτημενα.

δεν χτυπαμε κανενα που προσπαθει να μας σταματησει και απλα τον προσπερναμε.

οι ταμιες θα προσπαθησουν να κανουν διαλογο μαζι μας, γιαυτο τις αποφευγουμε και βγαινουμε γρηγορα.

αν το αφεντικο τολμησει να κανει τον νταη, μερικα μπινελικια θα μπορεσουν να τον κανει να χεστει απανω του.

μπορουμε να βγουμε απο την εισοδο ανοιγοντας τις μπαρες ή κρατωντας τις πορτες ανοιχτες μεσω των αισθητηρων τους.

μολις φυγουμε πεταμε μερικα απο τα κειμενα μας (προαναφερθηκαμε) στην εισοδο του μαγαζιου.

προσοχη,

σε πολλα σουπερμαρκετ υπαρχουν σεκιουρηταδες, γιαυτο ειναι καλο να αποφευγουμε τα συγκεκριμενα. εαν τωρα η επιθεση μας θελουμε να ειναι μεγαλη πρεπει να οργανωσουμε και μια ομαδα δικιας μας προστασιας, που θα ακινητοποιησει το σεκιουριτη. το καλυτερο παντως ειναι να λειτουργουμε εξυπνα και καμουφλαριζμενα αποφευγωντας τις διενεξεις.

αποφευγουμε να καβατζωνουμε τα πραγματα για την παρτη μας αφου αυτο αποτελει μπινια εξορισμου, και υπονομευση της δυναμικης της επαναστατικοτητας μας. εκτος και αν πεθαινουμε της πεινας που τοτε αλλαζει το πραμα και γινεται θεμα επιβιωσης.
μπορουμε παντως να κρατησουμε πραγματα με μετρο, σε ποσοτητα και σε βαθμο που επιτρεπει η αξιοπρεπεια μας.

δεν επιτεθομαστε ποτε σε μπακαλικα. αλλα σε αλυσιδες μεγαλων υπεραγορων οπως μαρινοπουλος, καρφουρ, αβ-βασιλοπουλος, σκλαβενιτης χαλκιαδακης(κρητη), ατλαντικ, γαλαξιας, μετρο και ομοιους τους.

δεν κουβαλαμε μαζι μας τιποτε που μπορει να θεωρηθει οπλο γιατι σε περιπτωση συλληψης μας μπορει να κατηγορηθουμε για συσταση συμμοριας, ενοπλη ληστεια, παρανομη οπλοκατοχη και πιστεψε το δεν θες να σε κατηγορησουν για αυτο.

η περιπτωση συλληψης ειναι πολυ μικρη, μενοντας με την ομαδα, εαν ομως υπαρξει, τοτε κανουμε οτιδηποτε αλλο θα καναμε σε μια αλλη οποιαδηποτε συλληψη οποιαδηποτε αλλη χρονικη στιγμη.

σημαντικο. σε περιπτωση που οι πορτες του καταστηματος κλεισουν απο το προσωπικο και παδιγευτουμε καποιος μελος της ομαδας πρεπει να παρει ενα απο τους πυροσβεστηρες που υπαρχουν ΠΑΝΤΑ διπλα στις πορτες και να τις ανοιξει πετωντας τον πυροσβεστηρα πανω στην επιφανεια της πορτας. αλλιως προσπαθουμε να τις ανοιξουμε με ενα λοστο η καποιο εργαλειο που εχουμε μαζι μας.


o ρομπεν των δασων εδειξε τον δρομο.

βουτα και καμια σαμπανια αν γινεται. ;)

[ρεπορτάζ ]

Αυτό που συνέβη την Τρίτη το βράδυ στην πλατεία αγοράς των Χανίων δείχνει με κάποια σχετικότητα ποια είναι η δυναμική της χρυσής αυγής και ποια των υπολοίπων που στέκονται απέναντί της. Δεκαπέντε οι εμπλακέντες χρυσαυγίτες στο περιστατικό ενώ πάνω από διακόσιοι περίμεναν να τους δούν να λιντσάρονται. Η χρυσή αυγή και η τοπική οργάνωση εθνικιστών δεν έχουν ανταπόκριση στον κόσμο παρόλη την προπαγάνδα και την βίαιη και επιθετική τους πρακτική.

Στην ουσία πρόκειται περί συμμορίας κάτω από τον μανδύα ενός πολιτικού κόμματος. Το νόμιμο προσωπείο της δήλωσης της χρυσής αυγής στο πρωτοδικείο ως πολιτικό κόμμα, καλύπτει κάποιους που δρούν παραβατικά στην πόλη. Αυτή η μεθόδευση πρέπει να σταματήσει καθώς κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει πως κάποιος νομιμοποιείται να απειλεί με μαχαίρι επειδή είναι μέλος του πασοκ ή της νδ και πάει λέγοντας. Αλήθεια, πως και συλλαμβάνονται μόνο μέλη της χρυσής αυγής με όπλα, όπως συνέβη προ ημερών στον άγιο Παντελεήμονα; [εδώ]

Καιρός να γίνει πια κατανοητό ότι ακόμα ότι πέρα από τον παρακρατικό χαρακτήρα της χρυσής αυγής, πέρα από τις νεοναζιστικές ιδέες που προσπαθεί να καλλιεργήσει σε παιδιά, πέρα από την ξενοφοβική της προπαγάνδα και πέρα από τα εγκλήματα κατά της ζωής για τα οποία έχουν κατηγορηθεί μέλη της (Μιχαλολιάκος, Περίανδρος κτλ) ο κόσμος δεν τους γουστάρει τους φασίστες, δεν τους γουστάρει τους τραμπούκους, δεν γουστάρει μιά συμμορία αληταράδων στην πόλη αυτή και τους στέλνει απο κεί που ήρθαν.

An Oscar-winning mindbomb … An entire universe made out of corporate logos, replete with car chases, shootouts, wild animals and natural disasters, Logorama is a tour de force of graphic design. The film’s producer, Nicolas Schmerkin, said after its Oscar win that the film “is not about America. It’s about our modern Western world … It’s about the way we live and the way we react to these logos. The brain can register 14 logos in less than one second. Making the logos characters with sets and props is about what we’re living.” απο το adbusters.

οπως ειπε και ενας απο τους συντελεστες του στην τελετη απονομης τα ξημερωματα παρασκευης: " μας πηρε εξι χρονια για να κανουμε 16 λεπτα. αν θελουμε να κανουμε μια μεγαλου μηκους ταινια ελπιζω να μη μας παρει τριαντα."

(εικονα που μου εστειλαν φιλοι μαθητες της πατρας.)

ειχα παρα πολυ καιρο να δω απουσιολογιο. και ποσο μαλλον σκαναρισμενο. στο παρον φυλλο, απουσιες δεν παιρνουν οι μαθητες αλλα τις χρεωνεται το ιδιο το σχολειο και οι ελλειψεις του. ενα απουσιολογιο που λειτουργει σαν ποινολογιο του ιδιου του συγχρονου σχολειου. αυτου του σχολειο που δημιουργει ανθρωπους οι οποιοι πολλες φορες σκυβουν το κεφαλι. αυτου του σχολειου που προσπαθει να πολτοποιησει τα μυαλα οσων βρισκονται ακομα εγκλειστοι στους τοιχους και στα καγκελα του. αυτου του σχολειου που ακομα βαζει απουσιες στους μαθητες που βρισκονται στους δρομους διεκδικωντας αυτο που τους ανηκει. το μελλον.
αυτοι οι ανυπακουοι μαθητες αρνουνται να πειστουν οτι η μονη αντιδραση ειναι το να διαβασεις περισσοτερο και ετσι αντιδρουν εμπρακτα με τροπους τρυφερους και εξυπνους οπως η ηλικια τους. τα λεμε στους δρομους αδερφια.

στόχος αναίτιος, μιάς κοινωνίας μόνο δόντια, μιάς σάπιας απάτης, μιάς κατάστασης εμετικής που σε προσβάλλει.

μήπως είσαι στόχως των νέων μέτρων; σου ζητάνε να πληρώσεις εσύ για τον κάθε απατεώνα λεφτά κλεμμένα, λεφτά που εσύ δεν πήρες, ούτε καν ονειρεύτηκες; σου παρουσιάζουν σαν εθνική υπόθεση την τσέπη του κάθε γραβατωμένου ληστή;

μήπως είσαι στόχος μιάς βίαιης νεοναζιστικής ακροδεξιάς; μιάς ακροδεξιάς που το πρωί διεκδικεί το δικαίωμά στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών της και το βράδυ κλείνει στό ματα με φασιστικές επιθέσεις ενάντια σε αθώους ανθρώπους;

μήπως είσαι στόχος των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και τραπεζων; ενός γιαγαντιαίου μηχανισμού που συναντάς παντού γύρω σου και σοου ζητά το μυαλό και το αίμα σου για ένα ξερό κομμάτι δάνειο;

μήπως είσαι στόχος; του ίδιου σου του εαυτού; μήπως εσκεμμένα ξεχνας τι θα πει αξιοπρέπεια; μήπως απλά προσπερνάς τα σημαντικά χωρίς να σε νοιάζει και επιστρέφεις όλη την ωρα σεε μιά γνώριμη μιζέρια λέγοντας στον εαυτό σου πως η Κόλαση που ξέρεις είναι προτιμότερη απο απο αυτήν που δεν ξέρεις;

καλως ήρθες στην Κόλαση τότε. στην προσωπική σου Φυλακή. σκέψου γρήγορα πως θα φύγεις απο δω.

«Συγκινούμαι ειλικρινά, όταν άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε: για την πατρίδα, και το μισθό μου να θυσιάσω»
χαχαχαχαχαχα
η οπως λεει ο τοσιο
μπλαμπλαμπλαμπλα

επειδη πολλες φορες σαν ανθρωποι νοιωθουμε την αναγκη να βγουμε με παρεα και ως γνωστον η φτωχεια θελει καλοπεραση :

- λεμε καλησπερα, καλημερα, ευχαριστω - παρακαλω στον σερβιτορο εργαζομενο, γιατι μπορει το αφεντικο να τον εχει πρηξει και να χρειαζεται το χαμογελο μας.

- εαν οι σερβιτοροι φαινονται φιλικοι τους ρωταμε εαν γνωριζουν, οτι η αστικη ταξη ως εχθρος των εργαζομενων για να εξασφαλισει το υπαρχον εκμεταλλευτικο συστημα παντα θα χρησιμοποιει οποιοδηποτε μεσον.

- κλεβουμε τα μαχαιρια εαν μπορουμε, και φυσικα αφου πρωτα τα καθαρισουμε γιατι με την λιγδα επανω ειναι ολιγον τι αποκρουστικα.

- γραφουμε σε χαρτοπετσετες ποιηματα και τα χαριζουμε ο ενας στον αλλο με ανταλλαγμα μονο μια μπουκια.

- επισης παιρνουμε χαρτοπετσετες και γραφουμε συνθηματα του αντιεξουσιαστικου χωρου, στο πισω τους μερος. επειτα τις χωνουμε τους τιμοκαταλογους για να μαθαινει και να θυμαται ο καθε πεινασμενος.

- εαν στο καταστημα υπαρχει κυτιο παραπονων, παιρνουμε τις φορμες παραπονων και γραφουμε πως το φαγητο ηταν σκατα ετσι απλα και μονο για σπασιμο του αφεντικου.

- εαν το φαγητο μας δεν μας ικανοποιει το γυρναμε πισω και ζηταμε καινουργιο προσεχοντας για τυχον φλεμματα, ροχαλες, μιξονια, και λοιπα σιχαμερα βλενοειδη απο τσαντισμενους εστιατορες.

- η απολυση απο ενα φαγηταδικο/ καφε/ μπαρ ειναι ιδιας ακριβως σημασιας με την απολυση ενος εργαζομενου εκδοτικου οικου.

- εαν μας αρνηθουν την εισοδο σε καποιο μαγαζι, και ειμαστε πανω απο πεντε (5) ατομα, διαμαρτυρομαστε εντονοτατα και εαν νοιωσουμε δυνατοι και καβλαντηδες αρχιζουμε τους πορτιερηδες στις καρπαζιες, προσεχοντας παντοτε την υπαρξη πτυσσομενων γκλοπ, μαχαιριων και φυσικα περιστρόφων.

- σε ντισκο καλο ειναι να φοραμε, αγορια και κοριτσια, οχι πανακριβες γοβες αλλα αθλητικα παπουτσια για να μπορουμε ΚΑΙ να χορεψουμε.

- εαν χωρις δικο μας φταιξιμο βρεθουμε στο εσωτερικο νυχτερινου μαγαζιου, προσπαθουμε να πιουμε οσο περισσοτερο γινεται ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΡ, και να πιστολεψουμε διακριτικα τα ποτα, δειχνοντας με αυτο τον τροπο μια ταμπελα που λεει ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ σε αυτους που χρεωνουν 10 ευρω το ποτο.

- εαν δεν μπορουμε να φτασουμε το μπαρ, καλο θα ηταν να εχουμε μαζι μας ενα φλασκι ή κανενα καραφακι με ουζο, τσικουδια ή τσιπουρο και να πινουμε διακριτικα. καλο ειναι παντως να αποφευγουμε τις εξοδους σε τετοιους χωρους.

- ζηταμε παντα αποδειξη ειδικοτερα στα κλαμπ/μπαρ που συνηθως οι τσεκαδοροι κανουν τους κινεζους.

- ποτε δεν κανουμε πιστολα, γιατι θα τα πληρωσει ο σερβιτορος οχι σε τιμη κοστους αλλα τιμη κερδους.

- παντοτε σκεφτομαστε πως πισω απο τα ποτακια τις γκουρμεδιες και το hype του μαγαζιου υπαρχουν ανθρωποι που βγαζουν πενταροδεκαρες.

- μετα το γευμα ανεβαινουμε στον 8ο +++ οροφο πολυκατοικιων για να ψαξουμε ταρατσες. ξεκλειδωτες ταρατσες,
καπου στο βαβελ εγραφε οτι την ζωη την μαθαινεις στα υπογεια και στις ταρατσες. στις ταρατσες ειναι πολυ καλυτερα γιατι ενω τα υπογεια εχουν πολυ σκονη, οι ταρατσες εχουν θεα το φεγγαρι. σαν επιδορπιο.

α, ασε και κανα μπουρμπουαρ ρε τσιπη.

(καλο ειναι παντως οποτε μας δινεται η δυνατοτητα να προτιμαμε εξοδους σε σπιτικα παρτι, ή σε συναυλιες σε κατειλημενους χωρους, πλατειες, παρκα, παραλιες, στριτ παρτι, αραγμα με φιλους, γκομενες, γκομενους, προβολες ή μικρα καφενεδακια και ουζερι μακρια απο καθε hip, trendy, cool μερος.)

Λούντος, Ν. -Minorities, Vanguards and the Counter-Hegemonic Claim. December had a Prelude from © Contentious_Politics_Circle on Vimeo.

sketch by stef






προβληματων σου

ο συγκεκριμένος μέταμαν σχεδιάστηκε αρχικά για άλλους λόγους, συγκεκριμένα γεγονότα έδωσαν και μια νέα πτυχή στην ιστορία του, αφιερωμένος λοιπόν στις 2 κοπέλες που τον ενέπνευσαν …