…τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα

…οι γονείς χρωστάγαν παντού, και από πάνω ο πρωτότοκος τους, ο γιος τους, τους είχε κολλήσει με αυτό το κωλοχούι, την πρέζα… μες την ευγένεια ήταν το κωλόπαιδο και με το σεις και με το σας, κάναν το σκατό τους παξιμάδι να τον σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια, οικονομικές επιστήμες σου λέει, μα ναι τον θελαν προικισμένο και κωλοπετσωμένο. Δεν είναι κακό να κάνεις όνειρα για τα παιδιά σου… ολοι… και οι συγγενείς τους και στη γειτονιά τους, όλοι τις ίδιες αρχές δίναν…

από τη μια θα μου πεις πως είχαν καταφέρει το σκοπό τους ο πρωτότοκος τους τουλάχιστον από καπατσοσύνη και πουτανιά ήτανε μάνα, και στη μάνα του ξεκίνησε να τσουλάει και σκόνη, έτσι για να σιγουρέψει την εύνοια της, ήταν το χαρτί του για να κερδίζει ένα σίγουρο χαρτζιλίκι, τους αγαπούσε μωρέ δεν ήθελε να κολλήσουν, αλλά ήταν και αυτές οι γαμημένες συνήθειες του, ακριβά ρούχα, λουσάτο αμάξι, πρώτο τραπέζι πίστα, για το θεό δεν μπορούσε να αντισταθεί σε τίποτα ο καυλιάρης τους, στην τελική μοιάζαν και να γουστάρουν δεν είναι και τίποτα μικρά παιδιά, δεν είμαι και γονιός τους σκέφτηκε, και τους τσούλαγε, τους τσούλαγε τους είχε ρημάξει τους γαμημένους τους γονείς του, ντάξει στο σπίτι δεν ήταν και τόσο καλά, αλλά στις τσάρκες του ο γιόκας τους; ... ναι μπορούσες να πεις πως ήταν και γαμώ… τι αμερικές, τι γαλλιες, τι ελβετιες ο τύπος το είχε μέσα του…

είχε και δυο μικρά αδέλφια την εργατική και την τάξη, δυο αδερφούλες, δεν θέλω να πω προστυχιές αλλά ήταν ομορφόσογο ρε πούστη μου, δυο έφηβες που ξεχειλίζαν απ τους χυμούς της ζωής… δυο μπουμπουκάκια με τους γονείς τους στην πρέζα και τον μεγάλο αδελφό στη μεγάλη ζωή, θα κάναν τα πάντα για να τους ξαναδούν ευτυχισμένους…

γιωργάκη γάμα την οικογένεια σου…