Συνάντησα το Τζέιμι στο μπάρ της πάμπ για να φάμε μεσημεριανό και καθήσαμε σε ένα επιτραπέζιο Space Invaders για να παίξουμε. [..]
Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα για λίγο και μετά χαμογέλασα.
«ώρες-ώρες αληθινά το σκέφτομαι. Ο μπαμπάς μου είναι εκκεντρικός.. μάλλον είμαι και εγώ» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου και συγκεντρώθηκα ξανα στη διαστημική μου μάχη. «αλλά δεν πειράζει. Εδώ υπάρχουν πολύ πιο τρελοί άνθρωποι.»
Ο Τζέιμι σιώπησε για λίγο, καθώς εγώ περνούσα από πίστα σε πίστα γεμάτη διαστημόπλοια που πήγαιναν από τη μια μερια της οθόνης στην άλλη και έβγαζαν διάφορους τσιριχτούς ήχους. Στο τέλος ξέμεινα από τυχη και κατέλαβαν τη βάση μου. Σήκωσα την πίντα μου για να πιώ και ο Τζέιμι πήρε θέση για να διαλύσει μερικούς από τους φανταχτερούς σχηματισμούς των εισβολέων. Κοίταξα το πάνω μέρος του κεφαλιού του καθώς είχε σκύψει για να συγκεντρωθεί στο έργο του. είχε αρχίσει να κάνει φαλάκρα, αν και ήξερα ότι ήταν μόλις εικοσιτριών. Για μια ακόμη φορά ο Τζέιμι έμοιαζε με μια μαριονέτα, με το δυσανάλογο κεφάλι του και τα μικρά κοντόχοντρα του άκρα που κουνιόνταν πέρα-δώθε από την προσπάθειά του να χτυπάει συνεχώς το κουμπι που πυροβολούσε και να κουνάει σπασμωδικά το μοχλό της κίνησης.
«Ναι», είπε ύστερα από λίγο ενώ συνέχιζε να χτυπάει τοα διαστημόπλοια που κατέβαιναν προς τα κάτω, «και αρκετοί από αυτούς είναι πολιτικοί και πρόεδροι και τέτοια σκατά.»
«Τι;» είπα και αναρωτήθηκα τι έλεγε.
«Οι πιο τρελοί. Πολλοί από αυτούς είναι ηγέτες χωρών ή θρησκειών ή στρατευμάτων. Αυτοί είναι οι πραγματικά μουρλοί. »
«ναι, έτσι είναι» είπα στοχαστικά καθως παρακολουθούσα ανάποδα τη μάχη που διεξαγόταν στην οθόνη. «ίσως όμως να είναι και οι μοναδικοί λογικοί. Άλλωστε, αυτοί έχουν όλη τη δύναμη και τα πλούτη του κόσμου. Αυτοί είναι που βάζουν ολους τους άλλους να κάνουν ό τι τους διατάζουν, τους βάζουν να πεθάνουν γι αυτούς και να δουλεύουν γι αυτους και να τους ψηφίζουν στις εκλογές και να τους προστατεύουν και να πληρώνουν φόρους και να τους αγοράζουν παιχνίδια, και αυτοί είναι που θα επιζήσουν αν γίνει κι άλλος μεγάλος πόλεμος γιατί θα είναι χωμένοι μέσα στα καταφύγια τους και τα τούνελ τους. Έτσι λοιπόν που είναι τα πράγματα, ποιος μπορεί να πει ότι είναι τρελοί επειδή δεν κάνουν ό τι πιστεύει ο μέσος πολίτης, τότε θα ήταν και αυτοί μέσοι πολίτες, και θα καλοπερνούσαν άλλοι στη θέση τους.»
«Επιβιώνουν μόνο οι ισχυρότεροι.»
«Έτσι είναι»
«Επιβιώνουν μόνο οι—» ο Τζέιμι κράτησε, πήρε μια απότομη, βαθιά ανάσα και τράβηξε το μοχλό τόσο δυνατά που κόντεψε να πέσει από το σκαμνί του, αλλά κατάφερε να αποφύγει τα κίτρινα, σουβλερά πυρά που τον είχαν στριμώξει στη γωνία της οθόνης, «-- οι πιο κακοί» συμπλήρωσε, σήκωσε το κεφάλι του με κοιτάξει και χαμογέλασε στα γρήγορα, και έπειτα έσκυψε ξανά πάνω από το μηχάνημα. Κατέβασα μια γουλιά και έγνεψα καταφατικά.
«ναι αν το θέλεις έτσι. Αν επιβιώνουν μόνο οι πιο κακοί το τε αυτό είναι δικό μας πρόβλημα».
«’Δικό μας’, δηλαδή όλων των μέσων πολιτών» είπε ο Τζέιμι.
«Ναι, ή όλων των ανθρώπων, όλου του ανθρώπινου είδους. Αν είμαστε πράγματι τόσο κακοί και τόσο βλάκες που να χρησιμοποιήσουμε τελικά όλες εκείνες τις υπέροχες υδρογονοβόμβες και τις βόμβες νετρονίου για να φάμε ο ένας τον άλλον, τότε καλύτερα να αλληλοσκοτωθούμε όλοι προτού πάμε στο διάστημα και αρχίσουμε να κάνουμε ένα σωτό φρικτά πράγματα και σε άλλα είδη».
«Τι εννοείς; Εμείς θα είμαστε οι Εισβολείς από το Διάστημα;»
«Ναι!» γέλασα και κουνήθηκα μπρός-πίσω στο σκαμνί μου. «αυτό είναι! Εμείς είμαστε αυτοί!» γέλασα ξανά και χτύπησα ρυθμικά την οθόνη πάνω από έναν σχηματισμό πράσινων και κόκκινων διαστημοπλοίων με πλοκαμωτά πόδια. Την ίδια στιγμή, ένα από αυτά που είχε αποκοπεί από την κύρια ομάδα βούτηξε προς τα κάτω πυροβολώντας το διαστημόπλοιο του Τζέιμι, αστόχησε, αλλά τον βρήκε λίγο με ένα από τα πράσινα φτερά του, κλάσματα του δευτερολέπτου προτού χαθεί στο κάτω μέρος της οθόνης, και το σκάφος του Τζέιμι ανατινάχτηκε με μια κόκκινη και κίτρινη έκρηξη.
«Να πάρει» είπε ο Τζέιμι και κάθησε με ίσια την πλάτη του. Κούνησε το κεφάλι του.
Έγειρα μπροστά και περίμενα να εμφανιστεί το διαστημόπλοιό μου.
(wasp factory, i.banks μτφρ β.μπαμπούρης, εκδ. οξύ 1996)
Αναρτήσεις
αφιερωμένο στο lee
ΑπάντησηΔιαγραφή