Να κανονισουμε να μην βρεθουμε
δεν θα ναι ωραια
πλυνε τα δοντια σου
να λες αληθειες...

Άλλο ένα ρεπορτάζ πλήγμα στον εθνικό τουρισμό, αυτή τη φορά απο την Νορβηγική τηλεόραση:



Οι φιλόξενοι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα σε πολύ όμορφα πλάνα υποδέχονται καλόκαρδα μετανάστες.

ειναι οι ανθρωποι που τους μιλας,
σαν τηλεοραση  να τους μιλας που ειναι.
να τους μιλας...
κανε παρασιτα

την δημιουργό και ερμηνεύτρια [dalot] έχω την τύχη και τιμή να γνωρίζω από έφηβος. θα μπορούσα να πω αρκετά γι αυτήν, να της πλέξω εγκώμια, να μιλήσω για τα παιδιά που κυνηγούν τα όνειρά τους και άλλα τέτοια όμορφα και μελαγχολικά που μου ξυπνάν οι μνήμες των περασμένων και η παρούσα έκβαση τέτοιων καταστάσεων. αντί για τα πολλά κουφια μου λόγια όμως θα προτιμήσω απλά να σας δείξω το δρόμο για μια μικρή εξάλεπτη απόλαυση.

καμιά φορά εκεί που του χαμογελούσαν όλες μαζί, υπέροχες καλοχτενισμένες με κατακόκκινα πρόστυχα χείλη, κοιτούσε τους καπνούς να διαλύονται σκαρφαλώνοντας προς τα μακρινά ψηλά ταβάνια. η μουσική ήταν ωραία, η ατμόσφαιρα ήταν ωραία, η διπλανή συμμορία με τους κάλπικους ιδεολόγους ήταν ωραία, το ποτό του τον δρόσιζε και ήταν ακόμα πιο ωραίος ο ίδιος, ψηλός, αδιάντροπος, με μεγάλα χέρια.

καμιά φορά εκεί που του χαμογελούσαν όλες μαζί με τα προκλητικά γεμάτα μπούστα τους να χάσκουν στα φώτα, ιπτάμενοι ρασοφορεμένοι πρόεδροι αραβικών χωρών διέγραφαν τροχιές ανάμεσα στο πλήθος περνώντας μέσα από τα δαχτυλίδια του καπνού που αργοχάνονταν σε πρώτο πλάνο.

η εκτέλεση μιάς 'νοητικά υστερημένης' γυναίκας στις ηπα, ένας γκουρού για το περιβάλλον, οι νεκροί που ανασταίνονται περιστρέφοντας την ελαφριά και μαρμάρινη μνήμη των ζωντανών σε μιά καρδιακή δίνη, όμως εκεινοσεκεί εμπαθής και παντοδύναμος θα μπορούσε, ίσως, ίσως και όχι, να ήταν συμβασιούχος, νονός της νύχτας, μαιευτήρας και μυστικός πράκτορας. αλλά δεν ήταν. λιθοβολισμός στο ιράν, δολοφόνοι ελευθεροι στην ευρώπη, τα σαγόνια του καρχαρία σε τελευταία παγκόσμια μετάδοση.

ερευνούσε. υποθέσεις. μυστήρια. του χαμογελούσαν όλες μαζί. εισπνοή με όλες τις μυρωδιές. εκπνοή ενός ολόκληρου δάσους φύλλα που απλώθηκαν παντού και σκέπασαν τους πάντες με την πράσινη χλωροφίλι τους. του χαμογελούσαν κάτω από την πράσινη μοκέτα όλες τους μαζί, μέσα στα στενά τους φορέματα τα ομορφοσχηματισμένα τους πόδια άνοιγαν και δίπλα στριμώχνονταν οι νεκραναστημένοι με τους ζωντανούς σε ατελείωτη παλινδρόμηση για την θέση που θα τους εξασφάλιζε καλύτερη θέα.

μόνο αυτός δεν μπορούσε να δεί τίποτα από όλα αυτά. ψηλός και ωραίος και μόνο το κεφάλι του περίσσευε πάνω απ΄την πράσινη στρώση ωστε ίσως τελικά, ίσως και οχι, να γινόταν κάμπια.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In dapibus ornare lacinia. Sed quis dolor ante. Phasellus molestie ornare arcu, vitae faucibus justo vestibulum ut. Donec lacinia ligula nec velit euismod sit amet sagittis ligula posuere. Curabitur posuere ultricies consectetur. Morbi hendrerit rhoncus urna eu tempus. Proin quis mattis diam. Aliquam erat volutpat. Nunc faucibus bibendum dignissim. Integer ornare dignissim sem, sit amet posuere quam fermentum vel. Proin elementum pretium urna, quis ornare sem volutpat non. Cras nec massa purus. Suspendisse potenti.

Aliquam sit amet libero eget mi pellentesque ultrices nec ut sem. Vivamus non odio nunc. In et metus velit, at aliquet purus. Ut varius aliquet nunc, nec volutpat est volutpat non. Integer turpis purus, sodales laoreet vestibulum eget, tincidunt ac libero. Phasellus suscipit ante ac tellus ullamcorper vel condimentum lorem lacinia. Fusce augue dui, convallis sed accumsan vitae, imperdiet id orci. Proin at nibh tellus, sit amet lacinia leo. Sed in pretium ipsum. Cras tellus lectus, posuere quis dictum quis, tincidunt vel risus. Nam vulputate est sed magna venenatis auctor. Suspendisse porttitor ultricies ligula, id tristique nisi tincidunt luctus. Sed scelerisque faucibus arcu, ac auctor massa vulputate ut. Proin tempus scelerisque elementum. Praesent pretium aliquam nibh, ac tempor eros adipiscing blandit. Pellentesque id convallis leo. Cras elementum pretium augue, ut commodo nisl ultricies sit amet. Donec sit amet mauris in sem blandit tincidunt sed vel tortor. Vestibulum tincidunt, quam dictum auctor auctor, est tortor porttitor diam, a vehicula justo elit in arcu.

φαντάσου τώρα πως δεν σε κυβερνά η λογική.

πως μέσα σου χορεύουν μόνο το συναίσθημα και το ένστικτο.

πως έχεις κολυμπήσει τον απέραντο ωκεανό για να καταλήξεις σε μιά παραμυθένια αμμουδιά κάπου στην κόστα ρίκα.

γνωρίζοντας ότι το δυνατότερο ένστικτο είναι το μητρικό ένστικτο, τί συναισθήματα θα σου γεννούσε άν σου το έκαναν αυτό;

τί ένοιωθαν άραγε οι αρχαίοι του μύθου κρυμμένοι μέσα στα σπλάχνα του δούρειου ίππου; μια γλυκιά προσμονή με πίστη στην τελική έκβαση του σχεδίου τους ή μιά αγωνιώδη ανασφάλεια καθώς περνούσαν τα τείχη και εισχωρούσαν στην καρδιά του εχθρού επιφορτισμένοι με μιά ριψοκίνδυνη αποστολή;

την απορία θα μπορούσε να μας λύσει ίσως ο κ καρατζαφέρης ο τελευταίος που επιβιβάστηκε στο μοντέρνο άλογο του κεντρώου χώρου. όσο η νδ δείχνει διασπασμένη σε 3 μέτωπα και ουσιαστικά ακέφαλη ο δρόμος για την προσέγγιση μιάς πλατειάς μάζας έχει αρχίσει για την ακροδεξιά. χρειάζεται όμως και κάποιο τρίκ. να πλασαριστεί όμορφα και απο την πίσω πόρτα.

το λάος σχολιάζει τα πάντα. απο το dvd της τζούλιας μέχρι τους αγώνες παναθηναϊκού-ολυμπιακού. το μόνο πράγμα για το οποιο τηρεί σιγή ιχθύος είναι η βία των ακροδεξιών νεοναζί της χρυσής αυγής, του μαυρου κρίνου και των λεγόμενων αυτόνομων εθνικιστικών ομάδων. ούτε όμως χρησιμοποιεί πλέον τη ρητορική προσέγγισης των παραπάνω που λειτούργησε μιά χαρα για τη δημιουργία μιας πρώτης δεξαμενής ψηφοφόρων στο παρελθόν.

αντίθετα οι βασιλικότεροι του βασιλέως προσπαθούν τώρα να φανούν σοσιαλιστικότεροι του πασόκ. έτσι έχουμε την στήριξη για το μνημόνιο, την στήριξη για τις αστυνομικές ακρότητες στις πορείες, ακόμα και στήριξη σε απεργούς στα πλαίσια των πολιτικών παιχνιδιών.

στην δεθ, λεει, τα μέλη της νδ χειροκρότησαν δυνατότερα τον καραμανλή από τον σαμαρα. η αρχηγολαγνεία είναι προφανής. ο σαμαράς δεν έχει αποκτήσει ακόμα το λαοφιλές και λαοπλάνο προφίλ του πρώην πρωθυπουργού και λείπει μιά στιβαρή φωνή αρχηγού απο την νδ. ακόμα και αν από το αρχηγικό στόμα βγούν πάλι μόνο ψέματα.

ο καραμανλής όμως δύσκολα θα επιστρέψει σύντομα στην πολιτική σκηνη. ο σαμαράς είναι θέμα χρόνου να αποδειχτεί ανεπαρκής στην πράξη- ίσως οι δημοτικές εκλογές τον κλονίσουν νωρίτερα από ότι ο ίδιος νομίζει. η ντόρα βράζει μεν στο ζουμί της αλλά αν θελήσει να δημιουργήσει κόμμα για να τραβήξει ψηφοφόρους από τους κεντροδεξιούς της νδ θα βρεί μπροστά της τον έτοιμο από καιρό καρατζαφέρη, με ένα νέο προφίλ για μια πλατύτερη προσέγγιση.

μπήκε πιά στον δούρειο ίππο του κέντρου...

οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές κρυμμένοι έξω απο τα τείχη περιμένουν.

The Tales of Hoffmann (Les contes d'Hoffmann) is an opera by Jacques Offenbach.

Act 1
Hoffmann's first love is Olympia, an automaton created by the scientist Spalanzani. Hoffmann falls in love with her, not knowing that Olympia is a mechanical doll (Allons! Courage et confiance...Ah! vivre deux!). Nicklausse, who knows the truth about Olympia, sings a story of a mechanical doll that looked like a human to warn Hoffmann but is ignored by him (Une poupée aux yeux d'émail). Coppélius, Olympia's co-creator and this act's incarnation of Nemesis, sells Hoffmann magic glasses which make Olympia appear as a real woman (J'ai des yeux).
Olympia sings one of the opera's most famous arias Les oiseaux dans la charmille ("The Doll Song") in which she periodically runs down and needs to be wound up before she can continue. Hoffmann is tricked into believing that his affections are returned, to the bemusement of Nicklausse, who subtly tries to warn his friend (Voyez-la sous son éventail). While dancing with Olympia, Hoffmann falls on the ground and his glasses break. At the same time, Coppélius appears and tears Olympia apart, in retaliation for having been tricked out of his fees by Spalanzani. With the crowd laughing at him, Hoffmann realizes that he was in love with an automaton.

wiki

τα λόγια εκτός σύννεφων είναι λόγια του τζακ λοντον από το βιβλίο του ο αλκοολικός, για προσωπικούς λόγους το συγκεκριμένο βιβλίο συνδέεται άμεσα με την εξέλιξη του μεταμαν, εντός είναι το δικό μου σχόλιο στα λόγια του τζακ.

Αδερφέ μου, φίλε μου, συνάδελφε, σύντροφε, ενάρετε πολίτη Δημήτρη Καμπερίδη.

Η σύντροφός σου Λήδα και τα παιδιά σου, Εύα και Ορέστης, μου ζήτησαν να είμαι ο μόνος που θα σε αποχαιρετίσει εκ μέρους όλων, της οικογένειας, των συγγενών, των φίλων, των συναδέλφων, των παλιών συντρόφων.

Βαριά δουλειά, δύσκολη και επώδυνη αλλά ίσως αυτός ο αποχαιρετισμός με ανακουφίσει και μου πάρει ένα μέρος από το βάρος που νιώθω. Μην πεταχτείς λοιπόν και πεις "σταμάτα ρε Κοτανίδη να μιλήσει και κανένας άλλος", άλλωστε δεν ξέρω αν θα αντέξω μέχρι τέλους. Γι’ αυτό τα έγραψα.

Αδερφέ, φίλε, συνάδελφε, σύντροφε, ενάρετε πολίτη Δημήτρη Καμπερίδη, θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλες ακόμη προσφωνήσεις για να σε περιγράψω καλύτερα αλλά δεν το κάνω γιατί θα μου ξέφευγαν και μερικές λίγο άκομψες για τη στιγμή, από αυτές που σου έλεγα όταν ήμασταν εν στενώ.

Κρατώ το αδερφέ, το φίλε και το σύντροφε γιατί αυτό υπήρξαμε όλα αυτά τα χρόνια, σύντροφοι στην επανάσταση, στην τέχνη, σύντροφοι σαν πατέρες και οικογενειάρχες, σύντροφοι στις περιπέτειες και τους έρωτες, στις αλητείες, στις τρέλες και τις σαχλαμάρες, στη ζωή ολόκληρη.

Πάνε κάπου εξήντα χρόνια, από τότε που η τύχη μας έφερε να μένουμε δίπλα-δίπλα στη Δράμα, να παίζουμε μπάλα, να μαλώνουμε νυχθημερόν όπως τα αδέρφια και να φωνάζουμε για την αγαπημένη μας ομάδα τη Δόξα Δράμας. Με την ευκαιρία να ξέρεις ότι ξεκίνησε το πρωτάθλημα της Β΄ εθνικής χθες με νίκη.

Μαζί ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη να κατεβούμε στην Αθήνα για να γίνουμε ηθοποιοί, να ανακαλύψουμε το θέατρο στη Σχολή, να μάθουμε καλά την τέχνη μας, τον Σαίξπηρ και τον Αισχύλο, μαζί ανακαλύψαμε τον Μαρξ και την επανάσταση που θα άλλαζε τον κόσμο «μα και χωρίς τον Μαρξ εμείς ξέραμε που θα ταχθούμε» όπως λέει ο αγαπημένος μας Μαγιακόφσκι, με τους αδύνατους.
Μαζί προχωρήσαμε στο Ελεύθερο Θέατρο και την περιπέτεια της ομαδικότητας που λίγοι κατάλαβαν και θα καταλάβουν ποτέ τι σήμαινε για μας, πόσο αναγκαία ήταν αυτή η ομαδικότητα, που μέσα από τεράστιες δυσκολίες και κόντρες μας ένωνε σε μια ποιότητα ανώτερη.

Παρέα μας χτύπησε στα είκοσι χρόνια μας η δικτατορία που μας φίμωσε και μαζί αποφασίσαμε να αντισταθούμε, μαζί ενταχθήκαμε στις γραμμές του ΕΚΚΕ που υποσχόταν μια άλλη αριστερά, επαναστατική και ηθική και το υπηρετήσαμε με πάθος και αίσθημα αληθινό. Χωρίσαμε όταν βρέθηκα στη φυλακή κι εσύ κυνηγημένος από τα χουντικά βρομόσκυλα κατάφερες να διαφύγεις στη Γερμανία. Μαζί χαρήκαμε την πτώση της χούντας και την ελευθερία για την οποία παλέψαμε. Και όταν καταλάβαμε ότι η επανάσταση είναι αδύνατη, δεν πάψαμε να πιστεύουμε αλλά ξέραμε πλέον ότι οι επαναστάσεις προδίνονται και καταρρέουν από τα μέσα, από το πάθος που έχουν οι άνθρωποι που ηγούνται για την εξουσία. Από τα κατεστημένα κυκλώματα και την απληστία.

Τότε είπαμε ότι για μας η λύση είναι να προσπαθήσουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, καλοί και ενάρετοι πολίτες. Εσύ το προσπάθησες και το πέτυχες, υπήρξες ένας δίκαιος και ενάρετος πολίτης σε μια αβαθή δημοκρατία, έζησες στο φως, έμεινες έξω από την σκοτεινιά και τη δυσάρεστη οσμή των κυκλωμάτων και των κομματικών μηχανισμών που κυριάρχησαν στη μεταπολίτευση, πράγμα που δεν συγχωρούν.

Γι’ αυτό και πήρες λιγότερα από όσα σου ανήκαν, λιγότερες ευκαιρίες να προσφέρεις με την τέχνη σου και το ταλέντο σου. Αλλά και με αυτές τις ευκαιρίες που είχες έδωσες το στίγμα της τέχνης σου και του ήθους σου, διακρίθηκες σε όλα τα είδη που υπηρέτησες, στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έλαμψες έστω και καθυστερημένα στην τραγωδία και στην Επίδαυρο και κέρδισες την εκτίμηση την αγάπη όλων αυτών που είχαν τη χαρά να δουλέψουν μαζί σου, να σε γνωρίσουν και να φωτιστούν από το την παρουσία και την ύπαρξή σου. Την εκτίμηση και την αγάπη των φίλων, των συναδέλφων των συμπολιτών και του κοινού.

Δεν «μήδισες» και δεν αλληθώρισες ποτέ προς την εξουσία και τις κάθε λογής «σατραπείες» που προσφέρει γι’ αυτό και σου αξίζουν «τα δίκαια και τα ανεκτίμητα εύγε» που λέει ο άλλος αγαπημένος μας, ο Καβάφης.
«Αγαθοίς ανδράσιν μείζων ο κατόπιν και μετά την τελευτήν έπαινος, φθόνου ουκ επί πολύ επιζώντος» έγραψε ο Θουκυδίδης. Για σένα δεν χρειαζόταν να φύγεις για να έρθει ο έπαινος, τον είχες και εν ζωή, τώρα απλώς θα γίνει μείζων.

Αγαπημένε μας Δημήτρη, ήσουν τυχερός που είχες στο ταξίδι σου σύντροφο τη Λήδα, αυτήν την θαυμάσια και δυνατή γυναίκα με την οποία πορεύτηκες στη ζωή και μεγαλώσατε δύο εξαίρετα παιδιά για τα οποία καμάρωνες και καμαρώνουμε όλοι.
Ο πόνος τους είναι πολύ μεγάλος όπως και όλων μας γιατί έφυγες τόσο νωρίς, τώρα που θα χαλάρωνες και θα απολάμβανες τα εγγόνια σου, τώρα που «αρχίζαμε να κατεβαίνουμε το λαγκάδι των χρόνων» όπως λέει ο Οθέλλος και ελπίζουμε ότι θα γίνουμε σοφότεροι. Φαίνεται ότι δεν ήθελες να γεράσεις, και αποφάσισες ότι δεν σου πάει ο ρόλος του ασθενή γι’ αυτό έφυγες γρήγορα.

Υπάρχει όμως για όλους μας μια παρηγοριά, για τη Λήδα ότι ήταν η σύντροφος ενός σπουδαίου ανθρώπου και τα παιδιά σου παιδιά ενός δίκαιου και καλού πατέρα. Και για μας τους υπόλοιπους που θρηνούμε, ότι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που ήταν καλός κ’ αγαθός άνθρωπος.
Ο Γιώργος Σεφέρης γράφει: «όταν στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι’ αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απάντησή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».

Να πεις χαιρετίσματα εκεί που θα πας στον αδερφό σου το Λάκη που τον χάσαμε κι’ αυτόν πριν λίγους μήνες, στο Σταύρο Καλάρογλου, τον Μήτσο Ευθυμιάδη και τον Μηνά Κωνσταντόπουλο. Να χαιρετίσεις και να αγκαλιάσεις τον Νίκο Σκυλοδήμο, τον Γιώργο Σαμπάνη, την Χριστίνα Σιμοπούλου, τα παιδιά του Ελεύθερου Θεάτρου που έφυγαν νωρίτερα, από μας τους υπόλοιπους που ήμαστε εδώ και σε αποχαιρετούμε.

Εκ μέρους όλων, της Λήδας, του Ορέστη, της Εύας, της Αγγελικής, των εγγονών σου, των συγγενών, των φίλων, των συναδέλφων και των συντρόφων σου απευθύνω το ύστατο Χαίρε. Το κενό που αφήνεις είναι πολύ μεγάλο, προσωπικά ξέρω πως δεν θα βρω άλλον άνθρωπο να μαλώνω και να βρίζομαι καθημερινά, αλλά να ξέρεις ότι δεν θα πάψεις στιγμή να είσαι ανάμεσα μας, στο θέατρο, στις παρέες, στις συναντήσεις, στους αγώνες της Εθνικής, στο Φίλιον αλλά και στην προσδοκία της μεγάλης αλλαγής που επειδή δεν βρίσκω άλλη λέξη και ίσως επειδή είμαι αμετανόητος, θα την πω και πάλι επανάσταση.

13/9/10

Γιώργος Κοτανίδης

σημείωση των περιθωριακών, Δημήτρη Καμπερίδη καλό ταξίδι...

διχόνια έχει πέσει στην κοινοβουλευτική ομάδα του τηλε-αστυ μετά το αποτέλεσμα του τελικού αγώνα του παγκοσμίου κυπελλου μπάσκετ (Toυρκία-ΗΠΑ 64-81).
ο πρόεδρος Γ.Καρατζαφέρης δήλωσε μετά τη λήξη του αγώνα ότι η νίκη των παραδοσιακών συμμάχων της απριλιανής επανάστασης κατά των προαιώνιων εχθρών του ελληνισμού ήταν θέλημα θεού και σημάδι για την ανακατάληψη της Ισταμπούλ (Κωνσταντινούπολης) από τους χριστιανούς.
στον αντίποδα ο βουλευτής του τηλε-άστυ και κουμπάρος του γάλλου νεοναζί Ζ.Μ.Λεπέν, Μ.Βορίδης πήρε αποστάσεις από τις δηλώσεις του προέδρου του λέγοντας ότι θα ήταν καλύτερα να κέρδιζαν οι τούρκοι που είναι τουλάχιστον λευκοί παρά οι αράπηδες των εκφυλισμένων αμερικανών και θεώρησε το αποτέλεσμα του αγώνα αφορμή για την ανασύνταξη της άρειας φυλής κατά των κατώτερων βιολογικά νεγρων.
στο επεισόδιο έδωσε έκταση και ο βουλευτής Κ.Πλεύρης ο οποίος στηρίζοντας τον Μ.Βορίδη τόνισε ότι η ήττα της εθνικής ομάδας της Ελλάδος από τους Τούρκους αποδεικνύει ότι ο Σ.Σχορτσιανίτης λειτούργησε ως ξένο σώμα στην ομάδα μας και έτσι δίκαια χάσαμε από τους καθαρούς φυλετικά τούρκους.
σε μιά προσπάθειά του να κατευνάσει τα πνεύματα ο Α.Γεωργιάδης μιλώντας για τον θηριώδη Ελληνα σέντερ είπε ότι τουλάχιστον διαθέτει το δοξασμένο αρχαιοελληνικό όνομα Σοφοκλής και ότι το χρώμα του οφείλεται στην έκθεσή του στον ήλιο κατα τη διάρκεια των θερινών διακοπών.
προβληματισμός όμως επικράτησε μετά και το σχόλιο του Κ.Βελόπουλου για τα παραπάνω όταν ο βουλευτής του τηλε-άστυ σημείωσε πως ο Σ.Σχορτσιανίτης εγκατέλειψε φέτος τα ελληνικά γήπεδα για να αγωνιστεί στο Ισραήλ απόδειξη της σιωνομογγολοτουρκομαυροκινεζοθιβετιανοεβραιοδουλικής συνωμοσίας ενάντια στην καθαρότητα του ελληνικού dna.

Bαριέμαι να πηγαίνω θερινό σινεμά τώρα που μπήκε το φθινόπωρο -στην κρήτη ακόμα είναι καλοκαίρι εδώ που τα λέμε- και να κάθομαι κατα τύχη δίπλα σε μία φρέσκια ξανθομαλλούσα όμορφονία, ρωτώντας την στο διάλλειμα, πως και είναι μόνη.

Η απάντηση της στο ερώτημα μου ειναι η κλασσική ερώτηση " Τι κάνεις στη ζωή σου ? "

Η απάντηση στην ερώτηση της απάντησης ? "Θυμώνω putain, θυμώνω με όσα γίνονται γύρω μου. Και είναι τόσα πολλά. "

Σκατά, αρχίζει η ταινία.

του Θόδωρου Τσελεπή

Αναδημοσίευση από την Αυγή

Χειμώνας του ΄85 στη Θεσσαλονίκη. Απεργία των σκουπιδιάρηδων. (έτσι τους λέγαμε τότε). Εγώ 15χρονος κνίτης μαθητής λυκείου. Πιασμένος σε «αλυσίδα» με συντρόφους μεγαλύτερους να προσπαθούμε να εμποδίσουμε τους στρατιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια. Ντρεπόμουν αλλά πιο πολύ ντρεπόμουν να πω πως ντρεπόμουν.

Τα χρόνια πέρασαν. Έχω 2 γιους, ο ένας 15χρονος, δεν είμαι πλέον κνίτης είμαι ένας ανένταχτος-αντιεξουσιαστής-αριστερός τρομάρα μου, που ψάχνει την Αριστερά. Χρόνια τώρα με στήνει στο ραντεβού, αλλά εγώ επιμένω να την περιμένω. Σεπτέμβριος του 2010, Αχαΐα. 40χρονος πλέον, πρόεδρος του Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ», ηλεκτροσυγκολλητής, εργαζόμενος στη VINCI. Την Τετάρτη είχαμε απεργία. Τα αίτια πολλά. Τα αιτήματα διάφορα. Καλύτερες συνθήκες, επιδόματα, τρομοκρατία, εκβιασμοί. Λίγο πριν ξημερώσει, άρχισαν να έρχονται στα τούνελ κάτι «παλιόπαιδα» με μηχανές και αυτοκίνητα. Κάτι αξύριστα αγόρια με χαίτη και σκουλαρίκια. Ο Νίκος (μεγαλύτερος αυτός) και η Σοφία από το συντονιστικό. Πέρναγε η ώρα και έρχονταν όλο και περισσότερα λιανόπαιδα. Και μαζί κορίτσια, όμορφα κορίτσια. Και στάθηκαν μαζί μας στην πύλη. Δεν ήθελαν να τους κεράσουμε ούτε καφέ. Ένιωθαν πως έκαναν το χρέος τους.

Οι συνάδελφοι μου τα έχασαν. Ντρέπονταν που δεν ήταν όλοι οι εργαζόμενοι που απεργούσαν μαζί μας. Και θέλαν να αγκαλιάσουν όλα αυτά τα παιδιά που στέκονταν μαζί μας χωρίς να ξέρουν ούτε το όνομα μας. Τετάρτη 1 Σεπτέμβρη 2010. η ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Δεν κερδίσαμε τίποτα. Δεν ξέρω αν θα κερδίσουμε τίποτα και στο μέλλον. Όμως για πρώτη φορά δεν ένιωσα μόνος. Ένιωσα όμως σύντροφος. Πόσο καιρό είχα να πω αυτή τη λέξη. Για ένα διάστημα ντρεπόμουν να την ξεστομίσω. Την είχαν κουρελιάσει γραφειοκράτες, καρεκλοκένταυροι και εργατοπατέρες. Αυτοί όμως ήταν πραγματικοί Σύντροφοι. Ήταν οι Σύντροφοι μου που δουλεύουμε μαζί στις γαλαρίες και στα συνεργεία της VINCI. Ήταν οι Σύντροφοι μου από διάφορους χώρους, νέα παιδιά που βοήθησαν να πετύχει η απεργία και να μην δουλέψει κανείς. Λυπάμαι συνάδελφοι αν δεν μπορέσει να κερδίσει το Σωματείο ένα επίδομα παραπάνω, αλλά κερδίσαμε σε ανθρωπιά αξιοπρέπεια και κυρίως αλληλεγγύη.

Δεν ξέρω πόσα από αυτά τα παιδιά θα κάνουν καριέρα, θα αποχτήσουν χρήμα, θα γίνουν πρώην αντιεξουσιαστές, πρώην αριστεροί, οικογενειάρχες με εξοχικό και γκόμενα. Ίσως όλα, ίσως κανένα. Μα θα έρθουν άλλα στη θέση τους και στη θέση μας. Και η ζωή θα συνεχίζεται με τους λίγους ρομαντικούς να παλεύουν για μια καλύτερη ζωή. Συγγνώμη παιδιά που δεν ξέρω τα ονόματα σας, αλλά σας ευχαριστώ και ‘γω και οι συνάδελφοι μου. Συγγνώμη και σε όσους περίμεναν να διαβάσουν ένα «πολιτικό» κείμενο.

ΥΓ.: Ραντεβού ρε μαλλιάδες στη ΔΕΘ και μακριά από γραφειοκράτες

Να ξέρατε τι χάσατε όσοι δεν ήσασταν μαζί μας.

Και σεις ποντικοί που περιμένετε στη γωνία την προσωπική μου άποψη εξέφρασα στο κείμενο αυτό.

Τσελεπής Θόδωρος (Ηλεκτροσυγκολλητής)

Νέα μεγάλη έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Μοριακής Βιολογίας φέρνει στο φως στοιχεία που θα μας κάνουν να κοιτάξουμε πλέον με άλλο μάτι την δημοκρατία μας. Οι επιστήμονες μελετώντας δείγματα dna από 2500 εγχώριους πολιτευτές και μέλη κομμάτων διαπίστωσαν συγγενική σχέση μεταξύ των περισσότερων απο αυτόυς, κοινές μοριακές δομές και εν τέλει κατόρθωσαν να απομονώσουν το Γονίδιο Της Ελληνικής Πολιτικής.

Την ανακάλυψη υπογράφουν οι διακεκριμένοι διδάκτωρες κ.κ. Δ. Παπαντρέου και Τ. Μητσοτάκης οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα αξιώματα είναι τελικά κληρονομικά στην χώρα μας και διαιωνίζονται οικογενειακώς χάρη στην ύπαρξη του συγκεκριμένου γονιδίου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στην Natiοnal Journal of Molecular Biology of Greece και δίνουν αποστομωτική απάντηση σε όσους αμφισβητούσαν έως τώρα τις ικανότητες των Ελλήνων πολιτικών.Την έρευνα, που διεξήχθη κατω απο την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, συγχρηματοδότησαν η Siemens Hellas και οι όμιλοι επιχειρήσεων Λάτση και Βαρδινογιάννη.

μεγέθυνση

μεγεθυνση