να είσαι εκεί,
πάντα.
να εκπέμπεις το ασθενές το σήμα σου
και σαν ακούγεται σωστό να χαμηλώνεις
κι όταν μονάχος μεινεις να ουρλιάζεις
θα είμαι εκει
καθημερνά
στις πιο ωραίες ώρες σου
που έρχονται
σαν τυλιχτώ στη φωτιά
να μη φωνάζεις
όραμα μας το άραγμα
dont look like us from compressivehumans on Vimeo.
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...