Tο Μπουταροκάμινο.

Χτες το βράδι σε μια τηλεοπτική εκπομπή καλεσμένοι ήταν οι νεοεκλεγέντες δημάρχοι Αθηναιών και Θεσσαλονίκης, μπροστά σε ένα ακροατήριο απο φοιτητές της Παντείου που θα βαθμολογούσαν της απαντήσεις των δημάρχων στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου. Μίνιμαλ σκηνικό, χαρακτηριστικό του μεταμοντέρνου πνέυματος της εκπομπής με ερωτήσεις πιο προσωπικές παρά πολιτικές.

Τα πιο πολιτικά σημεία της συνέντευξης είναι οι δηλώσεις των δυο δημάρχων για το μεταναστευτικό, όπου και οι δύο ζήτησαν εν χορώ το αυστηρό κλείσιμο των συνόρων. Ο Kαμίνης ζήτησε να φυλάξει ο στρατός τα σύνορα και ενω ο δημοσιογράφος του είπε πως θα μπορούσαμε να πλέξουμε με συρματόπλεγμα την συνοριακή γραμμή αυτός απάντησε επιμένωντας στην αρχική άποψη του πως ο στρατός είναι η μόνη λύση αφού η Ελλάδα έχει μπουκώσει (sic). Αντίστοιχα ο Μπουτάρης διαπιστώνοντας και αυτός το "μπούκωμα" πρότεινε να αυξηθούν οι απελάσεις όντας σίγουρος για την άποψη του. Και για να έχουμε καλό ερώτημα τα χρυσάυγουλα δεν είναι αυτά που θέλουν απελάσεις και τον στρατό στα σύνορα να στοχέυει τους μετανάστες;
Το δέυτερο σημείο της συνέντευξης που θέλει προσοχή, είναι τα υπονοούμενα που αφέθηκαν απο πλευράς του Γιώργου Καμίνη για ψήφιση και εφαρμογή του νόμου περί συναθροίσεων για την βελτίωση της κατάστασης στο πολύπαθο(sic) κέντρο και το χάος που επικρατεί απο τις συνεχείς πορείες και διαδηλώσεις. (που σαν πρώην συνήγορος του πολίτη δεν παρέλειψε να τις αποκαλέσει ''φαινόμενο'').

Εντύπωση έκανε πως από το κοινό των φοιτητών κάποια κοπέλα μίλησε για "καθαρόαιμους" Έλληνες και κανείς απο τους δύο δημάρχους δεν το σχολίασε, ούτε ο Καμίνης που σαν ακαδημαϊκός δάσκαλος θα έπρεπε να την παρατηρήσει και διορθώσει. Ίσως να κόπηκε στο μοντάζ, δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε.

Πέραν της εκπομπής, η εκλογή των δυο αυτών δημάρχων εκτός από ότι επισκιάστηκε απο το πρωτοφανές και τεράστιο ποσοστό αποχής απο τις κάλπες, συνιστά ένα περίεργο πολιτικό πείραμα που όσο το lifestyle ανακαμιγνύεται με την πολιτική, τόσο ο ρόλος των media γίνεται όλο και πιό ύπουλος. Κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του ΓΑΠ και οι δύο δήμαρχοι αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, με τον Μπουτάρη στην κορώνα και τον Καμίνη στα γράμματα.

Όσοι λοιπόν πριν τις εκλογές διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους πως αυτοί οι νέοι συνδιασμοί έχουν διαφορετική βάση επειδή δεν προέρχονται απο επαγγελματίες πολιτικούς ή ήταν αφελείς ή πολύ πιστοί κράχτες. Ίσως οι νέοι αυτοί δήμαρχοι να μην είναι τόσο καταστρεπτικοί όσο οι αντικειμενικά ανίκανοι προκάτοχοι τους αλλά σίγουρα είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την κυβερνητική γραμμή, γεγονός ολίγον τί, μεμπτό... Χαρακτηρηστικό είναι πως ο μεν Καμίνης σε ερώτηση για το τι ψήφισε στις βουλευτικές εκλογές απέφυγε διπλωματικά να απάντησει, ο δε Μπουτάρης έκανε πως δεν θυμόνταν τι ψήφισε αλλά μετά απο επίμονη σκέψη θυμήθηκε πως πριν απο έναν χρόνο ψήφισε ΠΑΣΟΚ! Θα τρελαθούμε;

Για να μη γελιόμαστε, στην Ελλάδα που η αυτονόητη ρήξη του κράτους με την εκκλησία (βλέπε: κόντρα Μπουτάρη-Άνθιμου) προωθείται απο τα αντίστοιχα media ως επαναστατική και πρωτοποριακή, το νεο εκλογικό δίδυμο των δημάρχων-stars απο τις ήδη πρώτες ευρείας εμβέλειας στημένες συνέντευξεις του φροντίζει να ξεκαθάρισει το τοπίο σχετικά με τις μετεκλογικές θέσεις τους, θέσεις τεχνηέντως συγκαλημένες προεκλογικά που ταυτίζονται με τις κυβερνητικές. Η πολιτική μετάλαξη για την οποία κάποιοι μιλάνε είναι αμπαλαρισμένη με τατουάζ, σκουλαρίκια, κρεπάλη εκ του ασφαλούς, ακαδημαϊκους τίτλους και φυσικά τα απαραίτητα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, είναι καμουφλαρισμένη γιατί μας ετοιμάζουν την χειρότερη επίθεση που το κράτος έχει ποτέ εξαπολύσει στους υπηκόους του. Οι "απόλυτα ερωτέυσιμοι και ανέλπιστα αβάν-γκάρντ πολιτικοί" δεν είναι τα υβρίδια των πολιτικών του μέλλοντος, αλλά τα προσεχή μοντέλα εξουσιαστών που μας ετοιμάζουν. Ο τρόπος όμως που πλασαρίστηκαν στο εκλογικό παζάρι ευτυχώς δεν επηρέασε την μάζα του κόσμου που στην πλειοψηφία της καμία απολύτως σχέση δεν έχει με τους "κούλ" δημάρχους. Οι επιμελώς ατιμέλητοι τοπικοί άρχοντες με τα σηκωμένα μανίκια της αλλαγής δεν θα πάψουν ποτέ να είναι πρωταγωνιστές του κακοστημένου άστικου πολιτικού σκηνικού, που οφείλουμε να τους επιτιθόμαστε ανα πάσα στιγμή. Εδώ sto perithorio δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το πως οι "φρέσκιες" και "διαφορετικές" ιδέες όταν προέρχονται απο κομματικές φάτνες και επιβάλονται μέσα απο πολιτικά παιχνίδια δεν είναι παρά μπαγιάτικες και πάντα ίδιες κατά βάση εξουσιαστικές συνταγές.

Kαι στο κάτω-κάτω αν δεν είδατε την εκπομπή σκέφτείτε αυτό το νεόδμητο πολιτικό οικοδόμημα των δύο μεγαλύτερων δημαρχιών της χώρας σαν ένα καμίνι με δυο αποκρουστικά μπούτια, που περιμένει στο φανάρι. Όταν εχει πράσινο σαν τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ προχωράει, Όταν έχει κόκκινο τρέμει και βγάζει καπνούς. Ας μπλοκάρουμε το φανάρι να δείχνει πάντα κόκκινο και το Μπουταροκάμινο θα διαλυθεί.