(εικονα που μου εστειλαν φιλοι μαθητες της πατρας.)

ειχα παρα πολυ καιρο να δω απουσιολογιο. και ποσο μαλλον σκαναρισμενο. στο παρον φυλλο, απουσιες δεν παιρνουν οι μαθητες αλλα τις χρεωνεται το ιδιο το σχολειο και οι ελλειψεις του. ενα απουσιολογιο που λειτουργει σαν ποινολογιο του ιδιου του συγχρονου σχολειου. αυτου του σχολειο που δημιουργει ανθρωπους οι οποιοι πολλες φορες σκυβουν το κεφαλι. αυτου του σχολειου που προσπαθει να πολτοποιησει τα μυαλα οσων βρισκονται ακομα εγκλειστοι στους τοιχους και στα καγκελα του. αυτου του σχολειου που ακομα βαζει απουσιες στους μαθητες που βρισκονται στους δρομους διεκδικωντας αυτο που τους ανηκει. το μελλον.
αυτοι οι ανυπακουοι μαθητες αρνουνται να πειστουν οτι η μονη αντιδραση ειναι το να διαβασεις περισσοτερο και ετσι αντιδρουν εμπρακτα με τροπους τρυφερους και εξυπνους οπως η ηλικια τους. τα λεμε στους δρομους αδερφια.