fuckyourlifestyle_stylefucksyourlife

Αυτός είναι ο τύπος κείμενων που σιχαίνομαι να διαβάζω σε editorial περιοδικών, μόνιμες στήλες mainstream δημοσιοκάφρων. Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι

Όμως επέστρεψα την Κυριακή στον Πειραιά και το δίωρο που χρειάστηκε για να φτάσω στο σπίτι μου ήταν ένα ακόμα ταξίδι, γεμάτο από τη συγκίνηση που μόνο η καφρίλα μπορεί να σου προσφέρει. Νικήτα-καφρίλα-Αθηνιλα

Φτάνοντας στο λιμάνι ανακαλύψαμε ότι δε λειτούργει ο οσε από Φάληρο έως κάπου...

Να πάρουμε ταξί;

Να πάρουμε… λιγδιασμένοι ψευτομαγκες μπροστά στα μάτια της αστυνομίας και του λιμενικού, να ψαρεύουν πελάτες κατά το δοκούν. Όχι ρε μάγκα μου δε θα πάρουμε. Την ίδια στιγμή ομάδα Δίας κάνει πέσιμο σε πλανοδίους νιγηριανούς στα πέντε μετρά. Μπάτσοι-γουρούνια-ταξιτζήδες

http://wvs.topleftpixel.com/

Να πάρουμε τρένο;

Να πάρουμε. Μια στάση για Φάληρο, κι απο κει λεωφορείο περιμένω στη στάση, γυναίκα με στολή ιδιωτικής αστυνομίας, αναλαμβάνει καθήκοντα συνέτισης του πλήθους, τα αντανακλαστικά μου στο full αλλά και μπερδεμένα, security-εργάτες-δολοφόνοιι.

Λεωφορείο

Να μπουν όλοι πρώτοι, να προλάβουμε κι αυτούς που θέλουν να βγουν, κι άμα μπούμε πρώτοι να πιάσουμε μια άνετη γωνιά και να μην το κουνάμε να μπουν κι άλλοι, τι μαλακες είμαστε εμείς που βιαζόμαστε, ο κόσμος ΜΑ(Τ)σ φτιάχτηκε για τους γρήγορους, λαγοπόδαροι-έλληνες-κουτοπόνηροι.

Ομόνοια

Λίγα μέτρα για να μπω στο σταθμό, εδώ πια δε συναντάς έλληνες, τουλάχιστον πριν το τελευταίο στάδιο εξάρτησης. Ιρακινοί, Αφγανοί, Αφρικανοί, μοιάζει η ομόνοια να πληρώνει ένα ιδιότυπο τίμημα για τα δεινά που προκαλούν οι Ομπάμες(και οι γιοι της Μαργαριτας μη φωναζετε) σε όλης της γης τους κολασμένους. Κατατρεγμένοι-ντίλερς-αθηναίοι.

ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : O NIKHTAΣ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΞΕΦΤΗΛΑ ΣΑΣ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ

Στο σταθμό

Στο σταθμό της ομονοίας, ένας άλλος security ομιλών απταίστως την αγγλική, καμακώνει τουρίστριες με εξαιρετική ευγένεια δίνοντας πληροφορίες για το μητροπολιτικό σταθμό των Αθηνών χαχαχαχα…. μια θεια διπλά μου προσπαθεί να βγάλει άκρη, την αγνοεί. Μήπως να ρωτήσει στα αγγλικά, η να του κουνηθεί λίγο, επιμένει στα ελληνικά και συνετά, εξακολουθεί να την αγνοεί.

Παίρνω μετρό για δυο σταθμούς, αττική, νέος αγώνας δρόμου επιβίβασης, κάνω σκέψεις για αναβολικά, ερωτεύομαι τη Θάνου στα πεταχτά, να τρέχουμε λέει πάντα πρώτοι σε όλα τα τρένα, παραφράζω ένα παλιό σύνθημα της κνε, πρώτοι στα τρένα πρώτοι και στα αναβολικά.

τελευταίο βαγόνι έχω ξεχάσει που θέλω να πάω τι θέλω να σας πω… ΝΤΙΙΝ ‘’επομένη στάση Αφρική’’

http://photoblog.halex.eu