fuckyourlifestyle_stylefucksyourlife

Οι συχνότητες του κρατικού ραδιοφώνου σα να 'χουν βαλθεί να μας τρελάνουν. Παίζουν το τραγούδι αυτό κάθε μέρα στο repeat:

"Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός παγωνιά και γκρίζος ουρανός μαύρη ζωή, βράδυ πρωίγια συντροφιά μια συννεφιά

υπομονή, υπομονή, υπομονή Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός

Κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά Υπομονή, υπομονή, υπομονή"

Η φωνή της πρώτης ελληνίδας barbie προσφέρει σε ενέσιμη μορφή την φορμόλη για την διατήρηση της μιζέριας του τόπου αυτού. Σε συνδιασμό
με την χρόνια ωτίτιδα του κάθε αυτιστικού νεοέλληνα, η λέξη "υπομονή¨ είναι πιο έυηχη απο την λέξη "έξεγερση" και το τύμπανο την απορροφά αβίαστα.
Αυτές οι νότες απο μπουζούκι συντηρούν τόσα χρόνια την υποταγή. Αυτό το αηδιαστικό:

"Έλα μωρέ, έχει ο Θεός."

Όχι ρε καριόληδες, δεν έχει άλλη υπομονή. Ξεχάσαμε ότι μας έμαθε η μάνα μας και ο πατέρας μας. 'Οσοι διδαχθήκαμε την ανοχή, τώρα διδάσκουμε την επίθεση. Σε όλους και όλα.