Ένα ανθρώπινο χαμόγελο στο κέντρο μιας φωτογραφίας, συνήθως κρύβει μια ιστορία σχετικά με την φωτογραφία. Η παραπάνω φώτο είναι απο την πορεία των εργαζομένων στον Tύπο όπου κάποιοι απο αυτούς πέταξαν πορτοκαλάδες και νερά στον Σόμπολο που είναι πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και αμέσως μετά τον έβαλαν τα ΜΑΤ μέσα στο Υπουργείο για να τον προφυλάξουν. Στην συγκεκριμένη φωτογραφία τα πίξελ χωρίς να εξιστορήσουν και πολλά κάνουν την καλύτερη αποτύπωση μιας άρρωστης σχέσης. Ενός ιλαρού και γκροτέσκο menage a trois που όλοι γνωρίζουν για αυτό αλλά κανείς δεν μπορεί να επέβει με κάποιον τρόπο, λόγω του πάθους και της αλληλεξάρτησης των τριών στοιχείων του. Του πουλημένου κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, της κρατικής καταστολής και της σχέσης δημοσιογράφων και αστυνομίας ή ας το πούμε μονολεκτά, ρουφιανιάς.
Αποδομώντας την συγκεκριμένη φωτογραφία ως σύνθεση διαπιστώνουμε πως τα στοιχεία της αποτυπώνουν το σύγχρονο ελλαδικό απεργιακό σκηνικό. Την προσοχή όμως κλέβει το χαμόγελο μέσα απο την ζελατίνα του κράνους ενός αστυνομικού που δεν θα το χαρακτηρίζαμε σαρδόνιο εαν δεν ήμασταν υποψιασμένοι απο τους καιρούς που ζούμε. Χωρίς να θέλουμε να πιστέψουμε πως ο χαρούμενος μπάτσος γελάει με την απόγνωση των απεργών, επειδή αυτός κάθε μήνα θα παίρνει κανονικά τον μισθό του υπακούοντας τις εντολές των αφεντικών του, θεωρούμε δεδομένο πως ξέρει ποιόν προστατέυει την συγκεκριμένη στιγμή λόγω της διασημότητας του προσώπου. Ο προστατευόμενος πίσω απο τις ασπίδες Πάνος Σόμπολος που κάνει μια κουβεντούλα συνοφρυωμένος με τον καπελάκια αστυνομικό ενώ ο κρανοφόρος γελάει, είναι η απόδειξη του τεράστιου θράσους που έχει η εξουσία παίζοντας υπόγεια παιχνίδια καθημερινά με τις ζωές μας. Που ενώ κανείς και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να περνάει ανάμεσα απο αστυνομικές γραμμές, εδώ η εκτελεστική εξουσία έρχεται να ανοίξει τις αγκάλες τις και να προστατέυσει το καλό αδερφάκι της την 4η (τέταρτη) εξουσία. Πόσο πιο απλά λοιπόν θα μπορούσε να προσφέρει γέλια, το τρίο που προαναφέραμε, στον απλό σκυλόμπάτσο που βλέπει τον τηλε-εισαγγελέα, δικαστή, αστυνόμο, δημοσιοκάφρο, σαϊνη Σόμπολο να φυγαδέυεται. Η ιδιότητα όμως που τον κάνει πιο σιχαμερό είναι αυτή του αρχισυνδικαλιστή. Πουλημένος φυσικά όσο δεν πάει, σαν τους εργατοπατέρες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, βρήκαν μια καλή ευκαιρία να τον "περιποιήθούν" με πορτοκαλάδες οι εργαζόμενοι στον Τύπο. Και ο μπάτσος το καταλαβαίνει αυτό, θεωρεί με το φτωχό μυαλό του πως έσωσε τον Σόμπολο και η κάμερα τον απαθανατίζει. Το γέλιο του μπάτσου είναι το ίδιο γέλοιο με αυτό του GAP όταν έλεγε "λεφτά υπάρχουν", με αυτό του Πάγκαλου όταν "μαζί τα φάγαμε", είναι το γέλιο του ελεγκτή της τρόϊκας στην Αθήνα με την γιαγιά πίσω του πεσμένη στο πεζοδρόμιο. Το γέλιο του μπάτσου είναι το γέλιο της εξουσίας μπροστά στην οργή των καταπιεσμένων ανθρώπων. Και τα γέλια όλων των αφεντικών μας που ασελγούν πάνω μας, αντηχούν στους δρόμους τα βράδια και δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο εκτός απο ανήθικο είναι και εξοργιστικό. Επιτέλους ας τους κάνουμε να το βουλώσουν.
Αποδομώντας την συγκεκριμένη φωτογραφία ως σύνθεση διαπιστώνουμε πως τα στοιχεία της αποτυπώνουν το σύγχρονο ελλαδικό απεργιακό σκηνικό. Την προσοχή όμως κλέβει το χαμόγελο μέσα απο την ζελατίνα του κράνους ενός αστυνομικού που δεν θα το χαρακτηρίζαμε σαρδόνιο εαν δεν ήμασταν υποψιασμένοι απο τους καιρούς που ζούμε. Χωρίς να θέλουμε να πιστέψουμε πως ο χαρούμενος μπάτσος γελάει με την απόγνωση των απεργών, επειδή αυτός κάθε μήνα θα παίρνει κανονικά τον μισθό του υπακούοντας τις εντολές των αφεντικών του, θεωρούμε δεδομένο πως ξέρει ποιόν προστατέυει την συγκεκριμένη στιγμή λόγω της διασημότητας του προσώπου. Ο προστατευόμενος πίσω απο τις ασπίδες Πάνος Σόμπολος που κάνει μια κουβεντούλα συνοφρυωμένος με τον καπελάκια αστυνομικό ενώ ο κρανοφόρος γελάει, είναι η απόδειξη του τεράστιου θράσους που έχει η εξουσία παίζοντας υπόγεια παιχνίδια καθημερινά με τις ζωές μας. Που ενώ κανείς και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να περνάει ανάμεσα απο αστυνομικές γραμμές, εδώ η εκτελεστική εξουσία έρχεται να ανοίξει τις αγκάλες τις και να προστατέυσει το καλό αδερφάκι της την 4η (τέταρτη) εξουσία. Πόσο πιο απλά λοιπόν θα μπορούσε να προσφέρει γέλια, το τρίο που προαναφέραμε, στον απλό σκυλόμπάτσο που βλέπει τον τηλε-εισαγγελέα, δικαστή, αστυνόμο, δημοσιοκάφρο, σαϊνη Σόμπολο να φυγαδέυεται. Η ιδιότητα όμως που τον κάνει πιο σιχαμερό είναι αυτή του αρχισυνδικαλιστή. Πουλημένος φυσικά όσο δεν πάει, σαν τους εργατοπατέρες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, βρήκαν μια καλή ευκαιρία να τον "περιποιήθούν" με πορτοκαλάδες οι εργαζόμενοι στον Τύπο. Και ο μπάτσος το καταλαβαίνει αυτό, θεωρεί με το φτωχό μυαλό του πως έσωσε τον Σόμπολο και η κάμερα τον απαθανατίζει. Το γέλιο του μπάτσου είναι το ίδιο γέλοιο με αυτό του GAP όταν έλεγε "λεφτά υπάρχουν", με αυτό του Πάγκαλου όταν "μαζί τα φάγαμε", είναι το γέλιο του ελεγκτή της τρόϊκας στην Αθήνα με την γιαγιά πίσω του πεσμένη στο πεζοδρόμιο. Το γέλιο του μπάτσου είναι το γέλιο της εξουσίας μπροστά στην οργή των καταπιεσμένων ανθρώπων. Και τα γέλια όλων των αφεντικών μας που ασελγούν πάνω μας, αντηχούν στους δρόμους τα βράδια και δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο εκτός απο ανήθικο είναι και εξοργιστικό. Επιτέλους ας τους κάνουμε να το βουλώσουν.
η φωτογραφία κυκλοφόρησε στο ίντερνετ σε πολλά blog, την βρήκα στο indymedia μαζί με άλλες.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...