το σπίτι του έμοιαζε με αυγοθήκη, αυτό το πλαστικό διαφανές παλιόπραμα που έβγαζε ανυπόφορους ήχους σπασίματος χωρίς όμως να σπάει ποτέ. είναι λίγες μέρες που τους επέβαλαν το καινούργιο τους σχήμα, οι πρώτες ώρες πέρασαν δύσκολα και οι αμέσως επόμενες με συμπτώματα δύσπνοιας και αναφυλαξίας. τώρα όμως είναι και πάλι χαμογελαστός, προσάρμοσε και τη μορφή του στις οβάλ ανάγκες της κατοικίας του και πλέον τα πλαστικά χράτσα χρούτσα άρχισαν να ακούγονται σαν θεϊκές μελωδίες. όλα αυτά δεν έγιναν έτσι απλά, αιώνες καταπίεσης και χειραγώγησης σε συνδυασμό με την έφεση του για αλλοτρίωση του χάριζαν αυτό το μοναδικό χαμόγελο της crest.
(συνεχίζει o tosiomorphy)
φωτο
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...