στο δάσος περπάτησα διπλά σου ώρες,
κι ειδα να πέφτει ο ήλιος στα μάτια σου,
ουρανός που γέμισε χρώματα,
ήθελες τίποτα να μην μας κρύβει τη θέα...
Στ' άχτι
-
Κάθε φορά που αδειάζω το τασάκι ξαναγεννιέμαι Κανείς δεν σ΄αγαπά αν δεν σε
ξέρει μες τις στάχτες σου Ψάχνοντας βρήκα εσένα πριν, μετά εμένα Ανάμεσα
στο θαύ...
Πριν από 2 χρόνια
απλά υπέροχο...σαγηνευτική φαντάζει η πάρνηθα μέσα απο τα μάτια σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήμια αναγνώστρια
πως σε λένε? μίλησε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και δεν εχει σημασια ανωνυμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήχρηστος
Χρήστο γράφεις πολύ όμορφα. Ήθελα να στο εκμυστηρευτώ εδώ και καιρό αλλά ντρεπόμουν. Θα βάλω ένα ποτήρι κρασί και θα ξαναδιαβάσω όλα τα post σου γιατί σκέφτομαι να σε βοηθήσω να τα εκδώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήχάρηκα
Μάνια
Σ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου Μάνια, έχεις κάποια σχετική ιδιότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφή