Είμαι χαζός που σε πίστεψα,
μα πάλι θα το κάνα, αν είχε για σένα σημασία, αλλά δεν είχε. Ποτέ. Πιο καταθλιπτικός και όλο και πιο σκυμμένο το κεφάλι σου, τις τελευταίες μέρες. ξέρεις καλά όλα τα λογικά τερτίπια, και τις ευθύνες σου να μην αναλαμβάνεις, αλλά στην κριτική σου εκπτώσεις να μην κάνεις, αντίστοιχες όσες στην ηθική σου.
Γέμισες την γειτονιά μας με σημαίες, πιο κενός και πιο περήφανος και χαμογελαστός και με το γκρι κουστούμι σου ναφθαλίνη να μυρίζεις, έβαλες και στο μπουζούκι σου, τον γιο σου τη στολή του, χέρι χέρι τον πήγες στην πλατεία
Και όταν ρομπότ ίδιο ``εν δυο εν δυο εν δυο`` τον ειδές να περνάει
δάκρυσες
είπες χαλάλι και η κρίση
είναι γαμώ που είμαι Έλληνας
και γύρισες και το μπουζούκι σου μαγείρεψες
μυαλά νιανιά
Μαζί τον φάγαμε
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...