μοιάζεις σαν εκείνες τις δραματικές φιγούρες ελληνικών ταινιών του 60 μες τη μιζέρια, την άγνοια μα με ένα χαμόγελο που δείχνει πως κάτι θα αλλάξει, μπήκες προχθές στο τρένο να πας στη δουλεία σου και βρέθηκες να κάνεις τον υπερσιβηρικό, η αχανής τούνδρα σε ξάφνιασε, έχεις αργήσει και λίγο, αλλά εσύ εκεί, πιστεύεις πως θα φτάσεις, δεν θα φτάσεις...
Στ' άχτι
-
Κάθε φορά που αδειάζω το τασάκι ξαναγεννιέμαι Κανείς δεν σ΄αγαπά αν δεν σε
ξέρει μες τις στάχτες σου Ψάχνοντας βρήκα εσένα πριν, μετά εμένα Ανάμεσα
στο θαύ...
Πριν από 2 χρόνια
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...