-το δα τα μάτια σου, όχι τους μαύρους κύκλους τους, μην φτιασιδώνεσαι, την τρομάρα τους, για δυο κάλτσες, ούτε καν ίδιες, έκανες να τις βάλεις μα δεν μπόρεσες, κρύωνες και πάλι τίποτα, μη και χαλάσεις τη στολή σου, γάμησε μας με την κανονικότητα, μ’ αρέσουν τα μάτια σου…
-κοίταζα τα μάτια σου να κοιτάζουν λαίμαργα τη πραγμάτια τους, και φαντάστηκα πως ήθελες ένα κόσμο, όχι τον κόσμο τους, που θα τα μοιραζόμασταν όλα, όλα στη μέση χωρίς προτεραιότητες, αρχηγούς, ιδιοκτήτες και τα ρέστα, κοίταξα τα μάτια μου στον καθρέφτη και ξεθάρρεψα, αν δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο τους, θα αλλάξω το βλέμμα σου, και το πάλεψα, και το κτίσαμε, και δε το είδες ποτέ, δεν έιχες μάθει να βλέπεις, μ’ αρέσες να κοιτάζεις
-πάλι τα μάτια σου, εντάξει το γάμησα, και τα βυζιά σου και ο κώλος σου μου άρεσαν και το ξέρες, και πάνω σ’ αυτό να κτίσεις την ύπαρξη σου δεν θα πρέπε, κι όλα αυτά για του ρόλους που έλεγες, όταν με κοίταζες, αν γινόταν δεν θα χα φύλο και το ξέρες, δεν θα χα ρόλο, δεν έχω καταφέρει ακόμα να απελευθερωθώ αλλά το πίστεψα, ούτε καν, μ’ αρέσουν τα μάτια μου…
Το word βγάζει το γάμησα λάθος, εντάξει λέω ψέματα
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...