Αγωγή ψυχής
(ψυχαγωγία) στο κέντρο της Αθήνας της Κρίσης.
Κυριακή σήμερα…επιτέλους άνοιξη! Ξύπνησα το πρωί με πολύ
καλή διάθεση. Μετά από ένα πολύ ωραίο σαββατόβραδο, ακολούθησε ένα ηλιόλουστο
κυριακάτικο πρωινό…και γιατί να μην έχει κανείς καλή διάθεση; Είναι και γιορτή
σήμερα…έτσι λένε. Πήρα τηλέφωνο δυό φίλους, ξεσήκωσα και τον τετράποδο φίλο μου
και ξεχυθήκαμε στους δρόμους της χτυπημένης από τη μοίρα,από τους πολιτικούς,από
μπάτσους και προβοκάτορες, όμορφης Αθήνας μας.
Δώσαμε ραντεβού στη πλατεία Μοναστηρακί και
μόλις βρεθήκαμε ανηφορήσαμε προς τα Αναφιώτικα. Προχωρήσαμε και σε λίγο ώρα
βρεθήκαμε να περπατάμε στην Διονυσίου Αρειοπαγίτου. Κόσμος πήγαινε και ερχόταν,
γιορτή σήμερα…έτσι λένε. Τα πράγματα όμως είναι κάπως διαφορετικά φέτος. Ακούγονται
μουσικές, φωνές, γέλια, παιδικές τσιρίδες και στο βάθος του δρόμου φαίνονται
ομάδες κόσμου να μαζεύονται σε μπουλούκια…μα ούτε παρέλαση είναι, ούτε σημαίες
ανεμίζουν πουθενά. Μόνο χαρά και καλή διάθεση…αγωγή ψυχής.
Στάση
πρώτη. Οι μουσικές δυνατές και
γνώριμες. Ο φακός μου, έχει κολλήσει σε αυτό που βλέπω να εξελίσσεται μπροστα
μου και μόνο θετικά συναισθήματα ρέουν.
Ο κόσμος πολύς
τριγύρω και ενθουσιασμένος, ανταποκρίνεται και ρουφάει ό,τι καλό…λες τελικά να
αρχίζουμε να εκτιμάμε το αληθινό και όχι το «αγορασμένο»; Λίγο καλό για όλους…αγωγή
ψυχής.
Στάση
δεύτερη. Ούτε εκατό μέτρα πιο κάτω, μια παρέα έξι νεαρών πετάνε
στον αέρα, σαν σαπουνόφουσκες, δροσερές νότες σε ρυθμούς swing και
όχι μόνο.
Και εδώ ο κόσμος κατά δεκάδες και κανείς δε
μπορεί να συγκρατήσει τον κορμό του από το ανάλαφρο λίκνισμα στους groovy
ρυθμούς. Με ενθουσίασαν! ρώτησα πως ονομάζονται και με ενημέρωσαν πως δεν είναι
καν μπάντα, όχι ακόμα τουλάχιστον.
Δύο φίλοι με ένα
ακορντεόν και ένα ξύλινο κουτί για τύμπανο, ξεκίνησαν σήμερα το πρωί και στη
πορεία μαζεύτηκαν οι υπόλοιποι φίλοι.
Μεγάλα πράγματα
συμβαίνουν κάθε μέρα, αρκεί να μπορεί κανείς να τα δει…αγωγή ψυχής.
Στάση
τρίτη. Λίγα μέτρα ακόμα πιο κάτω γίνεται ένας χαμός!Νταούλι,γκάιντα και βουητό…αλλά ποτέ δε κατάλαβα
από πού έβγαινε. Νομίζω από τα πνευμόνια του νεαρού που καθόταν στο πάτωμα.
Μουσικές
παραδοσιακές και ξεσηκωτικές και οι μουσικοί γεμάτοι ενέργεια. Χαμόγελα παντού!
Πόσο καιρό είχα
να δω τόσα χαμόγελα σε τόσα πολλά διαφορετικά πρόσωπα;
Ωραία η άνοιξη…αγωγή
ψυχής.
Στάση
τέταρτη. Προχωρήσαμε παρακάτω, μέσα από το λόφο του Φιλοπάππου.
Μας τράβηξε τη προσοχή ένας απόηχος από τύμπανα και τουμπελέκια από κάπου. Δεν
το σκεφτήκαμε δεύτερη φορά και βαλθήκαμε να βρούμε από πού έρχεται. Ανεβήκαμε
στη κορυφή του λόφου.Βρήκαμε μία παρέα
που έκανε πικ νικ!
Ζογκλέρ, τουμπελέκια, σκυλία να τρέχουν με τις γλώσσες έξω και επιτέλους λίγη ανεμελιά
στην ατμόσφαιρα.Στις πέτρες, που μας προσφέρονται και είναι
πάντα εκεί, πάνω από τις φυλακές του Σωκράτη, με αγωγή και ελευθερία της ψυχής
και του νου.
Τα πράγματα
αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε. Δεν μπορούμε να αγοράσουμε πλέον διασκέδαση,(πόσο να κάνεις τα στραβά μάτια;) αλλά μας προσφέρεται απλόχερα η ψυχαγωγία. Έχουμε «γεννητούρια», αρκεί
όλοι να συνεχίζουμε να κάνουμε κάτι, οτιδήποτε. Κάθε «γέννα» έχει δυνατούς
πόνους. Υπομονή αλλά κυρίως επιμονή θέλει, και η ζωή θα βρίσκει το δρόμο της.
25/3/2012 Yellow Boots
Φωτογραφία: Yellow Boots
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...