Αγαπητοί αναγνώστες, τακτικοί και άτακτοι, σήμερα επιλέξαμε να σας στείλουμε. Να σας "στείλουμε" όχι με σκίτσο ή βίντεο ή ποίηση αλλά σε ένα άρθρο του πολύ προσεγμένου και ενδιαφέροντος Αγκάρρα (γκάρρα -παλιά κυπριακή λέξη, η [ιταλ. guerra] φιλονικία, σύγκρουση) απο την Κύπρον,
Όπως έχουμε αλλεργία σε μικρά ή μεγάλα αφεντικά, ανεξάρτητους ή καθεστωτικούς δημοσιογράφους, μπάτσους είτε φοράνε καπέλα είτε κράνη, σε νεα ή γηραιά μέλη κομματικών κλάμπ όλων των αποχρώσεων, σε πεφωτισμένους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, σε τηλεπερσόνες, σε φρι-πρές και σε μέλη της "κοινωνίας των πολιτών" έτσι έχουμε αλλεργία και στους χίψτερ.
"Για πολλούς λόγους και το παρακάτω άρθρο εξηγεί με πολύ ωραίο τρόπο "...τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο αντιπαθούμε αλλά μας είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε τι ακριβώς είναι. Αυτή μας η αντιπάθεια δεν μπορεί να είναι αδικαιολόγητη. Είμαστε σίγουροι ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι είναι σάπιο, κάτι μας βρωμάει και μας προκαλεί ενστικτωδώς μια αποστροφή. Αυτό δεν έχει να κάνει με διαφορετικά αισθητικά γούστα (αντιθέτως, ενίοτε μπορεί και να συμβαδίζουν) αλλά με κάτι βαθύτερο το οποίο μας ταλανίζει. Ας προσπαθήσουμε να ξορκίσουμε λοιπόν αυτό το φάντασμα που πλανιέται γύρω μας. Τα φαντάσματα φεύγουν όταν μάθεις τι θέλουν. Τι θέλει λοιπόν το Χίπστερ; Che vuoi? Ποιο είναι το νόημα του, το περιεχόμενο του; Ο γρίφος του Χιπστερ, είναι ο γρίφος του εμπορεύματος..."
γιατί ο αγώνας ενάντια στον χιψτερισμό
είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό. :)
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...