Christmas Factory: Ένα χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο με όχι και τόσο χριστουγεννιάτικους εργάτες

Όταν πολλές και πολλοί από εμάς ανταποκριθήκαμε στην αγγελία που ζήταγε εργαζόμενους για τη «μεγαλύτερη γιορτή στην Αθήνα» την περίοδο των χριστουγέννων, είχαμε μία υποψία για το τι θα συναντούσαμε μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Τεχνόπολης, στο Γκάζι. Οι συνθήκες που επικρατούν στις εποχικές εργασίες προσομοιάζουν με σύγχρονα κάτεργα.

Μιας και οι ανάγκες των καταναλωτών αυξάνονται  λόγω των ημερών -σε αντίθεση, παραδόξως, με την αγοραστική τους δύναμη- οι ανάγκες των εμπορικών επιχειρήσεων σε προσωπικό, με τη σειρά τους,  πολλαπλασιάζονται. Τα αφεντικά με ζέση εκμεταλλεύονται το παραθυράκι για υπέρμετρη κερδοφορία πατώντας πάνω σε στρατιές εξαθλιωμένων ανθρώπων που αναζητούν -το όποιο- μεροκάματο για να βιοποριστούν.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραπάνω συνθήκης η αλυσίδα πολυκαταστημάτων «Jumbo», όπου πίσω από τις ευφάνταστες διαφημίσεις κρύβονται κακοπληρωμένοι και εξαντλημένοι εργάτες, ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα.

Το Christmas Factory δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη των εποχικών επιχειρήσεων. Έχει ωστόσο τις ιδιαιτερότητες του. Ενοικιάζοντας έναν χώρο ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων, τις εγκαταστάσεις του Μουσείου Φωταερίου -το οποίο παραμένει κλειστό ώστε να λειτουργήσει η συγκεκριμένη ιδιωτική επιχείρηση- οι διοργανωτές του συγκεκριμένου θεματικού πάρκου έχουν στήσει μια υπερκερδοφόρα μπίζνα βασισμένη στο καθημερινό ξεζούμισμα εκατοντάδων εργαζομένων, με συνεχές τρέξιμο στα όρια των φυσικών τους αντοχών και σε διαφορετικά πόστα ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, με φοβερή πίεση να βγει η δουλειά ανεξαρτήτως κόστους. Συνάδελφοι στέκονται όρθιοι 7 και 8 ώρες, πολλές φορές υπό καταρρακτώδη βροχή και κρύο στις εισόδους της Τεχνόπολης για να υποδέχονται τις ορδές των Αθηναίων που έρχονται να νιώσουν λίγο την χριστουγεννιάτικη μαγεία. Η χριστουγεννιάτικη αυτή μαγεία αφήνει ανεπηρέαστα τα αφεντικά των οποίων το κύριο μέλημα είναι μην τυχόν και περάσει κάποιος 4χρονος πιτσιρικάς χωρίς εισιτήριο. Άλλοι/ες υποχρεώνονται να αναλαμβάνουν καθήκοντα για τα οποία ούτε εκπαιδεύτηκαν αλλά ούτε προσλήφθηκαν, όπως τα αρκετά ευαίσθητα πόστα των ταμιών των εσωτερικών χώρων αλλά και στα κιόσκια της εστίασης, με αποτέλεσμα ελλείμματα στο τέλος κάθε βάρδιας να καλύπτονται (ή να απειλείται πως θα καλυφθούν) από τον μισθό του ίδιου του εργαζόμενου. Οι ιδιαιτερότητες αυτές δεν μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα -μιας και δε βγήκαμε χθες στην αγορά εργασίας όπως θέλουν να πιστεύουν τα new age αφεντικά του χριστουγεννιάτικου χωριού- όμως μας εξοργίζουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο.

Την ίδια στιγμή, οι αμειβόμενοι των 3,37 ευρώ/ώρα εργαζόμενοι -για να έχουμε και μία πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει πίσω από φώτα, λούσα και σπαστά χαμόγελα, ξωτικών, Αγιο- Βασίληδων και λοιπών χαρακτήρων του Christmas Factory- υφίστανται μία πρωτοφανή τρομοκρατία με την απειλή της απόλυσης, τις προσβολές και τις υποτιμητικές συμπεριφορές να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά. Αρκετές φορές μάλιστα μπροστά στα μάτια των απαθών πελατών που καταναλώνουν ανέμελοι χριστουγεννιάτικες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Οι συγκεκριμένες τακτικές έχουν οδηγήσει σε απολύσεις ή σε «αναγκαστικές αποχωρήσεις» με διάφορες προφάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο των τριών συναδελφισσών που απολύθηκαν με διαδικασίες fast track αφού αρνήθηκαν να κάνουν τους κομπάρσους σε γύρισμα τηλεοπτικού σταθμού εν ώρα εργασίας τους. Και σε περίπτωση που  κάποιος/α δεν καταλαβαίνει γρήγορα τις εντολές της διοίκησης μπορούν πάντα να επιστρατευτούν και τα υψηλά κλιμάκια της ασφάλειας του χώρου για να πιέσουν με τον τρόπο τους τις καταστάσεις. Στο χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο, η λέξη «ασφάλεια» χρησιμοποιείται για να περιγράψει και την «κανονική» δουλειά των οργάνων της τάξης  που απαρτίζουν αυτά τα κλιμάκια...

Όσοι έχουν ζήσει την βάρβαρη συνθήκη της στρατιωτικής θητείας θα βρουν αρκετές αντιστοιχίες κάτω από την χριστουγεννιάτικη επίφαση, αρκεί να αλλάξουν τις χακί στολές με μία κόκκινη ποδιά και ένα κόκκινο σκούφο με κουδούνια. Σαν άλλοι λοχίες τα κάθε λογής τσιράκια περιφέρονται στους χώρους, βγάζοντας με μια ικμάδα εξουσίας τα κόμπλεξ και τα νεύρα τους στους απλούς εργαζόμενους κάθε φορά που οι ανώτεροί τους «τους βάζουν γκάζια» -έκφραση που ακούγεται συχνά στο εργοστάσιο όταν υπάρχει εντολή για εντατικοποίηση και επιπλήξεις. Χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, που όσο και αν θέλαμε να τους βλέπαμε σαν συναδέλφους δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα αυριανά εκκολαπτόμενα αφεντικά.

Επειδή λοιπόν οι μέρες που έρχονται δεν είναι ευχάριστες και γιορτινές για όλους και όλες εμάς, αυτό που έχουμε να πούμε είναι πως η επικοινωνία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στον χώρο δουλειάς μας, όσο επισφαλής και αν είναι, μπορεί να αποβεί καταλυτική και ένα μικρό ανάχωμα σε ό,τι μας επιφυλάσσεται. Η στήριξη, η αλληλεγγύη και η βοήθεια συναδέλφων που έτυχε να βρεθούν στο στόχαστρο γιατί βρέθηκαν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, είναι μία μικρή έμπρακτη απάντηση στις ορέξεις των αφεντικών. Και καλό θα είναι να θυμόμαστε πάντα πως δεν είμαστε συνεργάτες και δεν μιλάμε από την ίδια θέση με τα αφεντικά και τους λακέδες τους.

Και μία μικρή υπενθύμιση. Θα γελάμε με τη θέληση μας, με τα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε χαρούμενοι, και σίγουρα όσα συμβαίνουν στο Christmas Factory δεν βρίσκονται μέσα σε αυτά…

Κάποια Εξοργισμένα Ξωτικά

Υ.Γ. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους συναδέλφους που βρίσκονται σε πόστα ευθύνης, η στάση και η συμπεριφορά των οποίων είναι αξιοθαύμαστη, βοηθητική και αξιοπρεπέστατη, καθόλη την διάρκεια της εργασίας μας στο Χριστουγεννιάτικο Εργοστάσιο.

*Αναδημοσίευση από indymedia