"Ο Πρινς είναι πολύ ωραίος τύπος, ντροπαλός, αλλά και μια μικρή ιδιοφυΐα. Ξέρει τι τον παίρνει και τι δεν τον παίρνει να κάνει στην μουσική, όπως και σ' όλα τ' άλλα. Εκφράζει τον καθένα γιατί ανταποκρίνεται στις φαντασιώσεις ολονών. Έχει κάτι το πρόστυχο, σαν νταβατζής και πουτάνα μαζί, στο ίδιο πρόσωπο, ένα είδος τραβεστί. Όταν όμως τραγουδάει εκείνα τα φάνκικα τραγούδια που απαγορεύονται απο την λογοκρισία, όταν μιλάει για το σεξ και τις γυναίκες, τα τραγουδάει με μια ψιλή φωνή, κοριτσίστικη σχεδόν. Αν εγώ πω "Άει γαμήσου" σε κάποιον, θα τρέξει να φωνάξει την αστυνομία. Αλλά αν του το πει ο Πρινς, με κείνη την κοριτσίστικη φωνή του, όλοι θα πούνε τι χαριτωμένος που είναι. Και δεν του αρέσει να βρίσκεται συνέχεια κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Η ζωή του είναι ένα μυστήριο για τον πολύ κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και με μένα και με τον Μάικλ Τζάκσον. Αλλά ο Πρινς είναι αυτό που λέει το όνομά του, ένας αληθινός πρίγκιπας, αν τον γνωρίσεις καλύτερα."(Μαϊλς, εκδόσεις Σελας)
 |
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...