Αν δεν είχε τέκνο Βερολίνο και 140 λεπτά μονοπλάνο
θα
μπορούσε να ναι ελληνική καλή ταινία του Αλενδράκη,
αυτή με το όνειρο.
Η εργατική τάξη στην πιο ελκυστική εκδοχή της
πολυφυλετική,
αντικομφορμιστική,
παραβατική,
περήφανη
αυτόνομη,
αγαπημένη,
αλληλέγγυα,
αλληλέγγυα όχι με τον τρόπο
πάω ότι περισσεύει από το σπίτι
μου στους πρόσφυγες
.
αλλά με αυτό το μοναδικό τρόπο που ένα κομμάτι της εργατικής
τάξης
προστατεύει και βιώνει την ύπαρξη της μακρυά από βιτρίνες,
τατιάνες και
κατάθλιψη, προστατεύει τους όμοιους της
γιατί είναι ο ιερός τρόπος της για να τη
βγάλει καθαρή
Ναι υπάρχει και ο έρωτας, αλλά γι αυτό καλύτερα δείτε την ταινία
Προσοχή αν οι φίλοι σου είναι τυχοδιώκτες,
κυνηγοί καριέρας
και νεόπλουτοι
μπορεί να εκτιμήσεις μόνο το μονοπλάνο
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...